اشکال کجاست؟؟؟!

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
قبل از بيان پاسخ به دو نكته توجه كنيد:
1. عالمي كه ما در آن زندگي مي كنيم، عالم مادي است كه ساختار آن بر اساس نظام عليت و معلوليت است، يعني هر چيز بر اساس علت‌هاي شناخته شده يا ناشناخته‌ تحقق مي يابد. محال است معلولي بدون علت پديد آيد؛ آتش مي‌سوزاند، آب سرد مي كند، ابر به بارش در مي‌آيد، ويروس بيماري مي‌آفريند و دارو درمان مي‌كند؛ همه اين حوادث بر اساس ضابطه معيني نظام عالم را تشكيل مي‌دهند. بنا براين معلولات عالم بر اساس نظام علت و معلول است كه بر تمام عالم هستي و از جمله زندگي انسان ها حكمفرما است.
2. مشكلات و سختي هايي در زندگي بر انسان وارد مي شود، مي تواند مولود عوامل گوناگوني باشد كه يكي از آن ها، شكوفايي استعدادها و سازنده شخصيت انسان است.
بر اساس آيات قرآن و روايات نظام زندگي انسان در جهان هستي، نظام تكامل و پرورش است. همه مردم (از پيامبران گرفته تا ديگران) در حوادث روزگار دست و پنجه نرم مي‌كنند تا تربيت و ساخته شوند و شايستگي دريافت پاداش‌هاي عظيم الهي را كسب نمايند.
گاهي نعمت هاي الهي و الطاف ويژه و ناب خداوند در لباس «سختي‌ها، تنگناها، مصيبت‌ها و مشكلات» ظاهر مي شود؛ چنان كه خداوند انبيا، امامان و اوليا و دوستان خاص خود را در دنيا با انواع سختي‌ها، مصيبت ها و شدايد دچار ساخته است تا بدين وسيله بر ايمان و استواري آنان و بر مقام و مرتبت و منزلت‌شان بيفزايد؛ چنان كه امير مؤمنان (ع) مي فرمايد:
‌ «انّ البلاء للظالم ادبٌ، و للمؤمن امتحان،‌ و للانبياء درجه و للاولياء كرامه؛ (1) بلاها براي ستمگران جنبه كيفر و تأديب دارد. براي مؤمنان، امتحان و براي پيامبران باعث ارتقاي رتبه و درجه و براي اولياي الهي موجب كرامت و بزرگواري مي گردد».
خداوند براي شكوفا كردن استعدادها و پرورش دادن بندگانش، آنان را با گرفتاري‌ها مي‌آزمايد؛ يعني همان گونه كه فولاد را براي استحكام بيش تر در كوره مي‌گذارند تا به اطلاح آبديده شود، آدمي را نيز در كوره حوادث سخت پرورش مي‌دهد تا مقاوم گردد. امتحان خدا با گرفتاري ها، به كار باغبان پر تجربه شبيه است كه دانه‌هاي مستعد را در سرزمين‌هاي آماده مي‌پاشد. دانه‌ها با استفاده از داده‌هاي طبيعي شروع به رشد و نمو مي‌كنند. به تدريج با مشكلات مي‌جنگند و با حوادث پيكار مي‌نمايند. در برابر طوفان‌هاي سخت و سرماي كشنده و گرماي سوزان، ايستادگي به خرج مي‌دهند تا شاخه گلي زيبا يا درختي تنومند و پرثمر بار آيد كه بتواند به زندگي خود در برابر حوادث سخت ادامه دهد.
خداوند نيز زندگي دنيا را براي انسان توأم با رنج و مشقت قرار داد تا وي را تربيت كند و استعدادهايش را شكوفا نمايد.
حال در پاسخ به سوالتان مي گوييم:
نمي توان به طور قطعي گفت دليل اتفاقات، مشكلات و گرفتاري ها در زندگي شما، به چه جهتي است. زيرا گرفتاري هايي كه براي انسان اتفاق مي افتد، علل مختلفي مي تواند داشته باشد. اثر وضعي و عقوبت دنيوي اعمال، يكي از آنهاست. اما تمام آنها نيست. زيرا گاه شدايد و ناملايمات براي انسان جنبه سازندگي دارند. بسياري از كمالات است كه جز در رو به رو شدن با سختي‌ها و گرفتاري ها، جز در نتيجه برخوردها، جز در ميدان مبارزه و پنجه نرم كردن با حوادث به دست نمي‌آيد.
البته گاهي بلا و گرفتاري به عملكرد خود ما برمي گردد؛ مثل اين كه كاري را از روي جهل، عدم تدبير و يا از روي لجاجت انجام دهيم؛ مثلاً كسي كه بدون دقت و مشورت دست به تجارتي مي‏زند و بعد ورشكست مي‏شود، نمي‏تواند بگويد: خدايا! چرا مرا اين طور كردي!
به هر حال:
در صورتي كه كوتاهي در انجام وظايف از انسان سر نزده، در مقابل بلا و گرفتاري به هر صورت كه باشد، صبر نموده و خدا را شاكر باشد تا سفره نعمت هايش براي او بگشايد. امير مؤمنان(ع) مي فرمايد: «دنيا دو روز است: روزى به زيان توست و روزى به سود توست. روزى كه به سود توست، سرمست مشو. روزى كه به زيان توست، غم مخور؛ زيرا تو در هر دوى آن ها آزمايش مى‏شوى»‏. (2) و در صورتي كه از طرف او كوتاهي صورت گرفته، براي جبران آن اقدام كند تا خداوند عنايت خود را به او بيشتر نمايد.
پي ‌نوشت ‌ها:
1. علامه المجلسي، بحار الانوار، مؤسسه الوفاء، بيروت، 1404 ه.ق، ج 81، ص 198.
2. ابن شعبه حرانى‏، تحف العقول عن آل الرسول، جامعه مدرسين‏ قم‏، 1404 ق‏، چاپ دوم‏، ص 207.
موفق باشید.