سلام.ببخشید آیا مدیتیشن بدون استفاده از نمادها (فقط تمرکز و تفکر )در اسلام اشکالی دارد؟؟
مدیتیشن هم که میگوید می خواهد از خود شناسی به خداشناسی رسید و عین این در اسلام نیز هست.اگر از نظر اسلام اشکال دارد ما برای تقویت تمرکز و دور ریختن افکار مزاحم چه راهی پیش رو داریم؟
ممنون.

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
با بررسي مختصر درباره ي مراقبه و ذن و يوگا مي توان اين نتيجه را گرفت، اگرچه اينها تا حدي مفيد واقع مي شوند، ولي قابل اطمينان و خالي از خطا نيستند، چون جهان هستي مجموعه اي به هم پيوسته است و قوانين حاكم بر نفس انسان بيرون از قوانين حاكم بر جهان تكوين نيست و قوانيني مي تواند اطمينان بخش باشد كه از منبع آگاه به جهان تكوين و تشريع نشأت گرفته باشد. بنابراين دستوراتي كه از سوي خداوند خالق تكوين توسط انبياي الاهي بدست بشر رسيده قابل اعتماد است. لذا انسان وقتي منبع قابل اطمينان ديني را در اختياردارد بايد براي تزكيه و تهذيب و انجام مراقبه و احساس آرامش دروني به چيزهايي عمل كند كه توسط معصوم (ع) آورده شده اسيت. در عرفان اسلامي برترين رياضت ها براي نفس و ايجاد حكومت الهي در كشور وجود كه همان عمل و توجه به حلال و حرام و اطاعت مطلقه از مكتب اهل بيت عليهم السلام است، بيان شده است. چنان كه حضرت علي(ع) كه پدر عرفان اسلامي است، فرمودند: الشريعة رياضة النفس (يعني دين داشتن و متدين بودن بالاترين رياضت ها مي باشد)(1) بزرگان علم مانند ابن سينا نيز عبادت را رياضت نفس معرفي مي كند و مي گويد: به وسيله ي عبادت مي توان قواي نفس را رام كرد تا در هنگام توجه به حضرت حق مزاحمت ايجاد نكنند، بلكه همراهي نمايند.(2) و مراقبه شرعي اين است كه مراقب نفس باشيم و كشيك آن را بكشيم تا كرداري انجام دهد كه سرمايه و توشه اي براي جهان آخرت باشد.(3)
علامه حسن زاده ي آملي در اين زمينه چنين مي فرمايند: آنكه [هر كس] چند روزي از هرزه خوري و هرزه كاري و از گزاف و ياوه سراي بلكه زياده گويي و خلاصه از مشتهيات و تعشقات حيواني باز بدارد، مي بيند كه اقتضاي تكويني نفس اين است كه از رياضت، ضيا و صفا مي يابد و آثار او را نور و بهايي است، پس اگر رياضت مطابق دستورالعمل انسان ساز اعني منطق وحي (ان هذا القرآن يهدي للتي هي اقوم)(4)بوده باشد، اقتضاي تكويني نفس به كمال غايي و نهايي خود نايل آيد.(5) اگر چه در مطلوب بودن ورزش هاي جسماني و بدني و ضرورت آن هيچ مناقشه اي نيست، اما در باب تمركز روحي و رهانيدن روح از دردها و گرفتاري، اعمال و وظائف شرعي مي توانند بهترين نقش را داشته باشند. از باب نمونه خواندن نماز اگر از روي آداب و توجه باشد، يا انجام سجده هاي طولاني، خود بالاترين مراقبه و تمركز حواس را به همراه دارد، و مراقبت هاي نفساني از آلودگي به هوا و هوس و گناه و معصيت و پايبندي به انجام واجبات الهي، همه از عوامل مهم تقويت اراده و تهذيب نفس هستند كه در اسلام سفارش شده اند.
پي نوشت ها:
1. تميمي آمدي، عبدالواحد بن محمد، غررالحكم، دفتر تبليغات اسلامي، قم، 1366ش، ص238.
2. ابن سينا، حسين بن عبدالله، الاشارات و التنبيهات، تحقيق مجتبي زارعي، بوستان كتاب، قم، 1381ش، ص356.
3. طباطبايي، سيدمحمدحسين، الميزان، دفتر انتشارات اسلامي، قم، 1417ق، ج 2، ص 170.
4. اسراء(17) آيه9.
5. حسن زاده آملي، حسن، گنجينه گوهر روان، نشر طوبي، تهران، 1380ش، ص15.
با توجه به کمبودهای متعدد امکانات و کاهش اعتبارات پاسخگویی، مرکز ملی پاسخگویی ناگزیر به تغییر رویکرد و اقدام به تمرکز سامانه پاسخگویی کرده است.
از این رو پاسخ سوالات خود را از سامانه های زیر دریافت نمایید.
در فضای مجازی:
انجمن گفتگوی دینی: http://www.askdin.com
کانون گفتگوی قرآنی: http://www.askquran.ir
از طریق پیامک(فقط احکام شرعی): 30009640 یا http://www.30009640.ir
از طریق تلفن: 096400