من‌۲۶‌سال‌سن‌‌ دارم هر لحظه تو قلبم و ذهنم مشغول به ذکر خداوند هستم همين الان به خاطر کاری که کردم شرم دارم که از ایمان و پاکیم بگم،من به خاطر سلامتی والدینم و همسرم و موفقیت خودمان همچنین به خاطر به خیر گذشتن یک مشکل با دوستان ،یک مقدار پول زیادی که خودم زحمتش را کشیده بودم به عنوان صدقه به یک زن بسیار پاک دامن و نیاز مند بخشیدم،همسرم جویای این پول شد من هم نظر کردم به هیچ کس نگم ولی شک و بدبینی همسرم سر این پول بالا رفت من هم گریه کردم گفتم آیا من نسبت به دست رنجم حقی ندارم ،کارمون به دعوا کشید من معذرت خواستم ولی ایشون اصرار داشت که من پنهون کاری میکنم ،خلاصه من همش سعی ر آرام کردنش داشتم ولی ایشون دست از حرف زدن نکشید یک دفعه صحبت طلاق رو پیش کشد من ۷ سال به خاطرش رنج کشیم داستانم بسیار طولانیست و پر درد، کاری باهم کرد که به نام خداوند شرک کردم و دشنام دادم اون لحظه به حد مرگ گریه می کردم حتی می خوستم دست به خودکشی به زنم ،اما ناگهان به همسرم گفتم من به خاطر حفظ تو هم صدقه دادم تو می خوای من نه کار خیر کنم نه اینکه واسه خودمون در راه خداوند می خوای کفرشم خیالت راهت شه ٬این بود که خطا کردم چاره ام چیه ،به دادم برسید من می ترسم و شرم دارم که نام خدا رو بیام توبه کردم ، ولی چطور از عذاب الهی امان می یابم آیا راه بازگشتی دارم،آیا کافر شدم؟؟؟؟؟

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
ظاهرا كلماتي را بر زبان جاري ساخته ايد كه بر خلاف اعتقاد قلبيتان بوده است. حال نگرانيد كه مبادا با گفتن آن كلمات مشرك شده باشيد. در اين صورت در پاسخ به مكاتبه شما بايد بگوييم:
نگران نباشيد. بر زبان جاري ساختن آن كلمات چون نه از روي ميل باطني و نه از روي اعتقاد بوده، هيچ مشكلي نداشته و گناهي نيز به پاي شما ثبت نمي شود. اما توصيه مي كنيم براي راهنمايي بيشتر و بيان برخي نكات تكميلي حتما با همكاران گروه مشاوره بخش تلفني به شماره (096400) صحبت كنيد و راهنمايي هاي تكميلي را بگيريد.
موفق باشید.