سلام مگردرست نیست که خداوند ارحم الرحمین است.مگردرست نیست که خداوند از رگ گردن به ما نزدیکتر است؟ پس چرا ما به ایمه اطهار متوسل میشویم؟ مگرخداوند با اون رحمانیتش اون چیزی را که ما بخواهیم به ما نمیدهدکه ایمه(ع)را واسطه قرار میدهیم؟ مثل اینه که خداوند چیزی به ما ندهدوما از ایمه(ع)بخواهیم وخداوند در رودروایسی قرار بگیره واونو به ما بده لطفا توضیح کامل دیهی؟ ممنون اجرتون با امام زمان انشالله
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در ابتدا بايد اشاره شود كه همه موارد اشاره شده در پرسش درست است، ولي به دلائل ذيل به اولياي الهي متوسل مي شويم:
اولا: خداوند در قرآن فرموده است: وَ اِبْتَغُوا إِلَيْهِ اَلْوَسِيلَةَ به سوى خداوند وسيله برگيريد.(1) اين وسيله مىتواند اعمال صالح باشد و مىتواند شخص صالح و وجيهى باشد. زيرا انسان آلوده و گنهكار چون از ساحت قرب الهى دور است، با طلب شفاعت از محبوبين درگاه خدا، تضمين بهترى براى درخواست خود مىيابد. در قرآن نيز آياتى در مورد توسل به اوليا آمده است. فرزندان يعقوب هنگام پشيمانى از گناه خود به يعقوب (ع) گفتند: يا أَبانَا اِسْتَغْفِرْ لَنا؛ اى پدر، براى ما طلب آمرزش نما،(2) در آيه ديگر مىفرمايد: وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اَللَّهَ وَ اِسْتَغْفَرَ لَهُمُ اَلرَّسُولُ لَوَجَدُوا اَللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً ؛
اگر به هنگام ستم برخويش، نزد تو آيند و استغفار كرده و تو نيز براى آنان استغفار كنى ، خدا را توبه پذير و مهربان خواهند يافت.»(3)
ثانيا: خواست الهي چنين است كه در مراحل گوناگون انسانها به افراد برگزيده و الگوهاى راستين توجه يابند تا از اين طريق راهى به سوى تربيت درست بيابند و اين يكى از همان راههاست.
بنا براين متوسلان به امام و پيامبر، با معرفت بر اين اسبابها و وسائل، نه اصالتي قائلند و نه استقلالي، بلكه وسيله مي انديشند كه خداي سبب ساز آن ها را مجراي فيض و طريق رحمت خود قرار داده و خود نيز مومنان را بر تحصيل آن امر نموده است.
ثالثا _ اگر مفهوم درست از مسئله ارايه شود، معلوم خواهد شد توسل ظهور عيني استعانت الهي است. از اين رو بايد گفت كه توسل به وسايل و در پي سبب رفتن با توجه به اين كه خدا است كه سبب را آفريده و خدا است كه سبب قرار داده و خدا است كه از ما خواسته از وسايل و اسباب استفاده كنيم، محذوري ندارد، بلكه عين توحيد است. همان‌طور كه در امور ظاهري و دنيايي ما آدميان همواره از اسباب و وسايل استفاده مي‌كنيم و نتيجه مي‌گيريم، در مسايل معنوي و ديني نيز چنين است.
جاي ترديد نيست كه شفا دهنده خداوند است، ولي بايد به پزشك متخصص مراجعه كرد و دارو مصرف كرد تا شفا پيدا نمود، چون خداوند مجراي دريافت شفا را در دارو قرار داده است يا مثلاً براي رفع تشنگي بايد از آب استفاده كرد.
با اندك دقت در اطراف خود متوجه مي شويم كه گردش امور هستي، بر اساس اسباب و وسايل و به تعبيري ديگر توسل است. آب و مواد غذايي از طريق ريشه، تنه و شاخه درخت، به برگ آن مي رسد. ريشه درخت از طريق برگ، نور و هوا را دريافت مي‌كند. باران كه مي‌بارد، به واسطه ابر است. ابر به وسيله گرم شدن آب دريا در اثر نور خورشيد ايجاد مي شود. در حديثي از امام صادق (ع) آمده:
«ابي الله ان يجري الاشياء الا باسبابها؛ (4) خدا ابا دارد كه كارها بدون سبب و علت و واسطه جريان پيدا كند». پس خداوند براي هر كاري واسطه قرار داده.
پىنوشت ها:
1. مائده، آيه 25.
2. يوسف، آيه 97.
3. نساء، آيه 64.
4. مجلسي، بحار الانوار، نشر دار الاحيا لتراث العربي، بيروت، 1403 ش، ج 2، ص 90.
موفق باشید.
