تلقین به خود چیه؟
وچه جوری ازش میشه استفاده کرد؟
من مجردم ودرمعرض گناه بدی هستم چه تلقیناتی برام مفیده؟
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
القاء يك حالت، يك رفتار، يك كلام به خود يا كسي ديگر را تلقين گويند.
- توجه شما را به دو نكتۀ مهم جلب مي نماييم:
1- جايگاه و اثر تلقين در جلوگيري از گناهان:
اگر انديشه اي براي مدت طولاني و پشت سر هم وارد ذهن شود, در ذهن مي ماند و فرد آن را به صورت حقيقتي انكارناپذير، تلقي مي كند و ديگر حاضر نيست هيچ گونه مطلبي را برخلاف آن قبول كند. مثال بارز آن تفكراتي ست كه از دوران كودكي در ذهن ما نقش بسته و زندگي ما را ساخته است. روانشناسان هم معتقدند هرگاه فردي تمام ذهنيت خود را بر روي انديشه يا عقيده اي متمركز كند و هر روز آن را تقويت نمايد، اين باور شخص، در جهان بيرون، جنبه واقعيت پيدا مي كند.
همه انسانها داراي استعداد تلقين پذيري هستند. شايد بتوان گفت هيچ كس در جهان پيدا نمي شود كه تلقين پذير نباشد، ولي درجه تلقين پذيري در افراد متفاوت است.
تلقين اين قدرت را دارد كه زندگي ببخشد يا زندگي را بگيرد. اگر تفكر كسي را عوض كنيم، زندگيش را عوض كرده ايم و كليد تغيير تفكر، كلام (تلقين) است. كلام به مرور زمان و با تكرار، وارد ضمير ناخودآگاه شده و قسمتي از باور فرد مي شود.
تلقين هم جنبه مثبت دارد و هم جنبه منفي.
بدبيني نيز نوعي تلقين منفي است كه اكثر اوقات به واقعيت مي پيوندد. فرد آنقدر درباره مسئله مورد نظرش بدبيني به خرج مي دهد تا بالاخره اتفاق مي افتد در صورتي كه شايد از اول اينطور نبوده. از ديگر تلقين هاي منفي مي توان به ترس هاي بي مورد كه در وجودمان است و اعتماد به نفس پايين اشاره كرد.
تلقين منفي نافذتر از تلقين مثبت عمل مي كند. پس بايد مراقب كلامي كه بر زبان مي آوريم، جاهايي كه مي رويم و مطالبي كه مي خوانيم باشيم.
در مقابل تلقين منفي، تلقين مثبت را داريم. تلقين مثبت باعث رهايي فرد از ترس، تنش و اضطراب مي شود. خلاقيت را بالا مي برد، به زندگي و شغل و هدف و انگيزه مي بخشد، اشتياق را در زندگي بيشتر مي كند، عادات عصبي ناراحت كننده را برطرف مي نمايد، باعث افزايش مهر و محبت به ديگران مي شود و در نهايت اميدواري را بهبود مي بخشد.
- اصل تلقين يا خودگويي هاي مثبت:
گفتن، باور داشتن است. (تلقين و خودگويي مثبت) وقتي ميگوييم من آدم شكست خورده‌اي هستم، بي‌استعدادم و عوض شدني نيستم، در واقع، حكم محكوميت خود را صادر ميكنيم. دستور دادن، فرايند شدن است و ما را دستورات ميسازند. ما همواره با خودمان حرف ميزنيم و هفتاد درصد (۷۰%) وقت‌مان با گفت‌وگو سپري ميشود حتي زمان خواب و ما همان ميشويم كه با خود حرف ميزنيم. سعي كنيد دستورات خوبي به خودتان بدهيد. شما با خودتان چه ميگوييد؟ فرهنگ ذهن و زبان شما، مثبت است و نيروزا و يا منفي است و نيروبر؟
آجرهاي بناي هستي‌مان را، طرز تفكرمان ميسازد و اگر بخواهيم در دنياي‌مان اتفاق زيبايي بيفتد، گام اول، تغيير در نگاه و بينش ماست. با تغيير نگاه، ايدهآلها و اهداف زندگي‌مان به درستي شكل ميگيرند و آن گاه گام دوم، يعني تلاش مستمر و انتخابهاي عالي و فرداساز، در دنياي ما رخ خواهد داد: «اِنَّ اللّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّيَ يُغَيِّروا ما بِاَنفُسِهِم»(1) خداوند سرنوشت هيچ ملتي را دگرگـون نمي كند، مگر اينكه آنان آنچه را كه در خـودشـان هست، تغييـر دهنـد.
نگرشها و انديشههاي ما، مهم‌ترين عامل تغيير به شمار ميآيند. نود درصد (۹۰%) تغييرات خوب و بد زندگي‌مان، به نوع نگرش ما به رخدادهاي زندگي بستگي دارد و ده درصد (۱۰%) آن به وقايع بيروني وابسته است.
- راهكارهايي براي چگونگي تلقين:
«تلقين» نيز در مبارزه با عادت زشت، رُل مهمى را بازى مى كند.
افراد معتاد به گناه بايد مرتباً به خود تلقين كنند كه به خوبى قادر هستند اين عادت زشت را ترك گويند.
براى اين كه تلقين در آنها اثر قوى و سريع ببخشد، بايد تلقين را به صورت زير چندين روز پشت سر هم ادامه دهند:
همه روز در محل آرامى كه چيزى فكر آنها را به خود مشغول نسازد، فكر خود را متمركز ساخته و با كلمات شمرده و محكم اين جمله را تكرار كنند: «من به خوبى قادر هستم اين عادت بد را از خود دور كنم، من قادرم»!
تكرار اين تلقين ساده اثر عجيبى در تقويت روحيه و ترك اين عادت و هر عادت بدى دارد. (مى توانيد آزمايش كنيد).
علاوه بر اين بايد براى تقويّت اراده از مطالعه كتاب هاى روانى كه براى تحكيم و رشد شخصيت و تقويت اراده نوشته شده است غفلت نورزند، زيرا همان طور كه دانستيم - و همه معتادانى كه موفق به ترك اين عادت بد و ساير اعتيادهاى ناپسند شده اند اعتراف دارند - نخستين گام در اين راه «اراده و تصميم» است.
پي نوشت:
1. رعد(13) آيه11.
موفق باشید.
