از شما خواهشمندیم از آثار دشنام و ناسزا به مومنین را با توجه احادیث و شناخت شما بزرگواران از آن برای ما بیان کنید

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسش گر گرامي بد دهاني و فحاشي در اسلام ، بسيار زشت است و اثرات بسيار بدي دارد و در روايات اين كار خبيث دانشته شده و از آن نهي شده است امام صادق (ع) مي فرمايد :« اِحفَظ لِسانَك عَن خَبيثِ الكلامِ (1). زبان خود را از بيان كلمات زشت و ركيك محافظت كن ». به چند نمونه از آثار و عواقب بد دهاني اشاره مي كنيم:
1- اين كار با روح اسلام ناسازگار است و هر كس اين كار را بكند، كاري بر خلاف اسلام مرتكب شده است. امام علي (ع) مي فرمايد:«الفُحشُ وَ التَّفَحُّشُ لَيسا مِن الإسلامِ (2) دشنام دادن و بد دهني يا دشنام شنيدن از اسلام بدور است ».
2- خداوند انسان بد دهان و فحاش را دشمن مي دارد،امام باقر‌ (ع) مي فرمايد:«‌ اِنَّ اللهَ يَبغِضُ الفاحِشَ المُتَفَحُّشَ (3) خداوند شخص ناسزاگوي بد دهن يا دشنام شنو را دشمن دارد ».
3- بهشت بر چنين فردي حرام است. پيامبر خدا (ص)مي فرمايد:‌« الجَنَّهُ حَرامٌ عَلي كُلِّ فاحِشٍ ان يَدخُلَها (4) حرام است برشخص ناسزا گو كه وارد بهشت شود »‌.
4- باعث مي شود انسان نزد مردم، معيوب و بي ارزش شود. پيامبر خدا (ص) مي فرمايد:«‌ ما كَانَ الفُحشُ في شيءٍ قَطُّ اِلّا شانَهُ، وَ لا كانَ الحَياءُ في شيءٍ قَطُّ الّا زانَهُ(5) زشت گويي و زشت كرداري هرگز در چيزي نبود مگر اينكه آن را عيبناك گردانيد و شرم و حيا هرگز در چيزي نبود مگر اينكه آن را آراست ».
5- نشانه نابخردي و سفاهت است.امام علي (ع) مي فرمايد:« اَسفَهُ السُّفَهاءِ المُتَبجِّحُ بِفُحشِ الكَلامِ (6) نابخردترين نابخردان، كسي است كه به دشنامگويي افتخار كند ».
6-باعث مي شود دل حسودان و دشمنانش خنك شود.امام علي (ع) فرمود:« مَن افحَشَ شفا حُسّادَهُ (7) كسي كه دشنام دهد دل حسودانش را خنك گرداند ».
7- دوستي ها را از بين مي برد. امام علي (ع) فرمود:«سوء المنطق يزري بالقدر و يفسد الأخوة (8) بد كلامي ارزش انسان را پست مي كند و برادري ها را فاسد مي كند.»
اين ها گوشه اي از آثار بد فحش و بد دهاني در اسلام است كه قطعا زمينه شقاوت انسان را فراهم مي كند و حال عبادت و معنويت را از انسان مي گيرد و توفيقات انسان را كم مي كند.
پي نوشت ها:
1. علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بيروت - لبنان، 1404 هجرى،ج 6، ص 285.
2. عبدالواحد بن محمد تميمى آمدى، غرر الحكم و درر الكلم، انتشارات دفتر تبليغات اسلامى قم، 1366 هجرى شمسى، ص 223.
3. ثقة الاسلام كلينى، الكافي، دار الكتب الإسلامية تهران، 1365 هجرى شمسى، ج 2، ص 325.
4. ورام بن ابى فراس، مجموعة ورام، 2 جلد در يك مجلد، انتشارات مكتبة الفقيه قم،ج1، ص 110.
5.بحارالانوار،ج 68، ص 334.
6.غرر الحكم، ص 77.
7.همان ،ص223
8.همان
موفق باشید.