صفت "حمید"

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
"الحميد" به معناي حمد و ستايش شده است و حمد در حقيقت فقط براي خداست و غير خدا را به واقع استحقاق حمد نيست. زيرا حمد، ثنا و ستايش بر كاري زيبايي است كه به اختيار و اراده صورت گرفته است.
با توجه به اين تعريف، هر كسي كه كار نيكي را براي خدا انجام دهد، گر چه در نگاه اول مستحق حمد مي گردد، ولي با كمي دقت معلوم مي شود كه اين حمد نه به او بلكه به خدا برمي گردد. زيرا او گر چه اين فعل را اختيار كرده و انجام داده، ولي قوه انجام فعل و درك و فهمي كه او را به انجام اين كار نيك براي خدا واداشته و اعضا و جوارحي كه با آنها اين كار را انجام داده، همه از خدا و عطاي اوست. پس در واقع محمود و حميد فقط اوست(1) و اين است كه مي گوييم "الحمد لله رب العالمين"(2).
با توجه به اين جهت است كه در قرآن فقط خداوند به صفت حميد توصيف شده و غير خدا حميدي نيست.
پي نوشت ها:
1. بلاغي نجفي، آلاء الرحمن فى تفسير القرآن، قم، بنياد بعثت، 1420ق، ج1، ص55.
2. حمد(1) آيه2.
موفق باشید.