سلامو خسته نباشید مگر نه این هست که بارها در کتابهای دینی خوانده ایم بزرگترین گناه نا امیدی نسبت به خداست پس چرا در قران امده است اگر فلان گناه رو بکنیم قابل بخشش نیست و تا اخر در جهنم به سر میبریم .چرا خداوند به یکی فرصت توبه میدهد اما به دیگری نه من برای مرده ام که بسیار عزیز است نماز میخوانم قران میخوانم صدقه و خیرات میدهم اما وقتی میخوانم فلان گناه نا بخشودنی است ناراحت و نا امید میشوم و از ترس اینکه مرده ام عذاب میکشد ارامش ندارم نمیدانم چه کنم لطفا من را راهنمایی کنید اگر کاری هست که میتوانم برای مرده ام بکنم که او در ارامش بسر ببرد لطفا من را راهنمایی کنید
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسش گر گرامي از دست دادن عزيزتان را به شما تسليت عرض مي كنيم.
همان طور كه گفتيد نا اميدي از خداوند متعال يكي از گناهان بزرگ است و خداوند در قرآن وعده داده است كه همه گناهان را با توبه و ترك آن گناه مي بخشد خداوند است كه در قرآن كريم مى فرمايد: اي بندگان كه بر خود اسراف و ستم كرديد، از رحمت خدا مأيوس نشويد كه خدا همهء گناهان را مى آمرزد, زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.(1) بدانيد هيچ گناهي نيست كه با توبه قابل بخشش نباشد و خداوند وعده داده هر گناهي را به جز شرك به خدا مي بخشد خداوند در يك آيه ديگر قرآن فرموده كه همه گناهان را مي بخشد مگر شرك را، يعني شرك به خودش را نمي بخشد، ولي مفسران گفته اند مراد اين است اگر با شرك از دنيا برود بخشيده نمي شود ولي اگر توبه كند گناه شرك هم بخشيده مي شود خدا فرموده: إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاء(2) خداوند (هرگز) شرك را نمىبخشد و پائينتر از آن را براى هر كس بخواهد (و شايستگى داشته باشد) مىبخشد.
آيه فوق صريحا اعلام مىكند كه همه گناهان ممكن است مورد عفو و بخشش واقع شوند، ولى" شرك" به هيچ وجه بخشوده نمىشود، مگر اينكه از آن دست بردارند و توبه كنند و موحد شوند،(3) پس همه گناهان با توبه واقعي بخشيده مي شوند و توبه براي همه گناهان وجود دارد و موثر است.
البته تنها گناهي كه انسان بعد از آن فرصت توبه ندارد ،خود كشي است. خود كشي گناهي است كه انسان بعد از آن فرصت توبه ندارد، و اگر فرصت داشت با توبه بخشيده مي شد.
ما نمي دانيم عزيز شما مرتكب چه گناهي شده است كه شما را نا اميد كرده است، ولي بايد بگوييم كه اصلا جاي نگراني نيست ٰخداوند آمرزنده و مهربان است.
مخصوصا اين كه شما براي آن عزيز ازدست رفته تان نماز صدقه و خيرات داريد ٰبدانيد همه اين ها براي آن ميت فائده دارد و موجب آرامش او مي شود
به اين حديث زيبا توجه كنيد. جمله رسول خدا(ص) فرمودند: «حضرت عيسي(ع) از كنار قبري عبور كرد، ديد كه صاحب قبر را عذاب مي كنند، سپس در سال آينده از كنار همان قبر عبور نمود، ديد كه خبري از عذاب نيست، گفت: بار پروردگارا! سال قبل كه از اين جا عبور كردم، ديدم صاحب قبر معذّب است و در اين سال ديدم عذاب از او برداشته شده، خدا خطاب به عيسي فرمود: اي روح الله! از اين مرد فرزندي به مقام بلوغ رسيده، فرزند صالح و نيكو كرداري است، راهي را براي مردم استوار و هموار نمود و يتيمي را مسكن و مأوي داد، پس من به بركت عمل فرزندش، از گناه او درگذشتم.»(4)
پس بازماندگان حتما مي توانند، با اعمال خود سبب آمرزش ايشان بشوند.و رواياتي داريم كه به صورت كلي بيان مي كند به ياد اموات و گذشتگان باشيد و آنها از كارهاي نيك شما بهره مي برند؛ از پيامبر اكرم(ص) نقل شده است:«مردگانتان را كه در قبرها آرميده اند از ياد نبريد. مردگان شما اميد احسان شما را دارند. مردگان شما زنداني هستند و به كارهاي نيك شما رغبت دارند. آنها خود، قدرت انجام كاري را ندارند، شما صدقه و دعائي به آنها هديه كنيد.»(5)
حضرت امام صادق(ع) مي فرمايند: «مرده به خاطر طلب رحمت و آمرزشي كه براي او مي شود شادمان مي گردد، همان گونه كه زنده بوسيله هديه اي كه به او مي دهند، خوشحال مي گردد.»(6)
و رواياتي داريم كه آثار قرائت قرآن براي اموات را بيان مي كند؛ مانند اين روايت: حضرت امام رضا(ع) فرمودند:«هر كس قبر مؤمني را زيارت كند و در كنار آن هفت مرتبه إنّا انزلناه بخواند، خداوند او را با صاحب قبر مي آمرزد.(7)
بنابر اين اهداء ثواب و طلب مغفرت و خواندن قرآن براي اهل قبور نافع است و از طريق اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ توصيه شده است. و ختم قرآن شما براي والدين تان حتما براي آن ها مفيد و موثر است.
پي نوشت ها:
1. زمر (39) آية 53.
2. نساء (4): آيه 48.
3. مكارم شيرازى ناصر، تفسير نمونه، دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ اول، 1374 ش. ج3، ص409.
4. معاد شناسي ، محمد حسيني طهراني، نشر حكمت، 1403ق. ج3، ص 225.
5. يزدي، شيخ حسن بن علي، انوار الهداية، ص ۱۱۵، چاپخانه نعمان، نجف.
6. محجة البيضاء، ج ۸، ص ۲۹۲.
7. مجلسي، محمدباقر، بحار الأنوار، ج ۸۲، ص ۱۶۹، از منشورات چاپخانه اسلاميه، تهران.
موفق باشید.