سلام.ببخشید چه کار باید کنیم تا امام زمان رو بیشتر دوست داشته باشیم و براش اشک بریزیم.؟چند تا کتاب هم خوندم ولی چرا نمیتونم ایشونو درک کنم و بشناسم؟؟خیلی برام مهمه. اعصابم بهم ریخته.ممنون.
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
روح انسان بسيار لطيف و حساس است. هنگام تولد چون آيينه اي صاف و صيقلي است. هر واقعيت ريز و درشت در آن منعكس مي شود. از اين رو از ارتباط معنوي با محبوبش -امام زمان- لذت معنوي خاصي به او دست مي دهد و احساس مي كند به او نزديك شده است.
اما چه مي شود كه گاهي انسان هر چه هم تلاش مي كند نمي تواند احساس نزديكي و قرب به محبوب را پيدا كند، ارتباطش را با او بيشتر كند و او را بهتر بشناسد؟
از متون ديني استفاده مي شود مهمترين عامل احساس دوري از محبوب، اشتغال به غير محبوب و غفلت است.
بهترين راه براي نزديك شدن به امام زمان(عج)، توجه بيشتر به ايشان و ارتباط معنوى با آن حضرت است. اين ارتباط با بهره گيرى از تقوا، دعا و توسل و توجه امكان پذير است. بر همين اساس يكى از وظايف شيعيان در زمان غيبت، دعا براى امام زمان و توسل بيان شده است.
ارتباط معنوى با امام زمان، يعني به ياد او بودن و او را در تمام اعمال ناظر بر اعمال خويش ديدن. شايد بتوان ادعا كرد بهترين عملي است كه انسان مي تواند براي حضرتش انجام دهد همين باشد كه به ياد ايشان باشد و براي فرج حضرت دعا كند و او را بر اعمال خود ناظر ببيند. گمان نمي كنم وظيفه اي بيشتر از اين بر عهده شما و ما باشد. زيرا بهترين زمينه سازي عملي براي ظهور حضرت عمل به وظيفه است.
بعد از اين، بهترين راه براي اثبات دوستي حقيقي با اهل بيت، و از جمله امام زمان(عج)، تقويت معرفت و شناخت نسبت به ايشان است. در اين زمينه لازم است با بالا بردن سطح آگاهي هايمان، شناخت بيشتري نسبت،به ايشان و مقام ايشان، پيدا كنيم. اين شناخت از سه راه كه مكمل يكديگر مىباشند، حاصل مىشود:
1. مطالعه تاريخ زندگانى آنان:
مطالعه سرگذشت و سيره آنان، خصوصاً در باب فضايل، مناقب و خصوصيات ايشان از قبيل: شجاعت، مردانگى، ايثار، تواضع، صبر و فرزانگى، انسان را متوجه مقام والاى آن بزرگواران مىكند و جذبه و كشش خاصى نسبت به آن فرزانگان در روح انسان حاكم مىشود.
2. مطالعه و تفكّر در سخنان ايشان:
اسلام، تفكر را موجب بصيرت، دعوت كننده به عمل نيك، پديد آورنده نور، نشانه حيات و زنده بودن قلب بصير مىداند.
مطالعه و تفكّر در آثار فكرى امامان، هر چند كار مشكلى به نظر مىرسد، ولى بسيار سودمند است. اين امر علاوه بر آن كه باعث شناخت شخصيت آن بزرگواران و ايجاد محبت آنان در دل مىشود، سرمايه بزرگى براى روح بشر به شمار مىرود. همان طور كه فراگيرى فصول يك كتاب، بايد با تحقيق و دقت كامل و رجوع به استاد و اهل فن باشد، مطالعه و انديشه و تفكر در آثار ائمه (ع) نيز بايد با استفاده از استادان فن و مراجعه به كتابهايى كه در شرح سخنان آنان به رشته تحرير درآمده، همراه باشد.
در اين زمينه مي توانيد به كتاب سيره پيشوايان از استاد پيشوايي، منتهي الامال از شيخ عباس قمي،دادگستر جهان از ابراهيم اميني و ... مراجعه كنيد.
3. شناخت خدا:
اگر ما خداوند و صفات و اسماى او را به طور حقيقى بشناسيم، مىتوانيم انسانهاى كامل راستين (امامان) را نيز بشناسيم؛ زيرا آنان آينه تمامنماى صفات جمال و جلال حضرت حقاند و در تسميه به اسماى الهى، از تمامى موجودات عالم امكان برترند. بر اين اساس، با شناخت خدا و صفات او، مىتوانيم به اوصاف و ويژگىهاى امامان نيز واقف گرديم. شايد دعايى كه سفارش شده در زمان غيبت بعد از نماز زياد خوانده شود، ناظر به همين حقيقت باشد:
«اللهم عرفنى نفسك فانك ان لم تعرفنى نفسك لم اعرف رسولك اللهم عرفنى رسولك فانك ان لم تعرفنى رسولك لم اعرف حجتك اللهم عرفنى حجتك فانك ان لم تعرفنى حجتك ضللت عن دينى»؛ (1) «خداوندا خود را به من بشناسان كه اگر خود را به من نشناسانى، پيغمبر را نمىشناسم. خدايا پيغمبرت را به من بشناسان كه اگر به پيامبر معرفت پيدا نكنم، نمىتوانم امامم را بشناسم. خدايا حجت و امامت را به من بشناسان كه اگر امام را نشناسم، در دين خود گمراهم».
طبيعى است كه هر مقدار معرفت انسان نسبت به امام زمان بيشتر باشد، انسان ارزش او را بيش تر درك خواهد كرد و بيش تر به عظمت او پى خواهد برد و بيش از پيش تشنه وجود آن حضرت خواهد شد؛
براى آگاهى از مقام عظيم امامت، مطالعه زيارت جامعه كبيره و تأمل در معانى عميق و عجيب آن توصيه مىشود.
هم چنين خواندن كتب معتبرى كه در مورد امام زمان (ع) نوشته شده است، مىتواند انسان را تا حدى به مقام و عظمت امام زمان (ع) آشنا سازد.
برادر گرامي!
بنا براين بهترين كاري كه بنده و شما مي توانيم براي امام زمان و ظهور حضرتش انجام دهيم، زمينه سازي عملي براي ظهور حضرت با عمل به وظيفه است. حداقل عمل به وظيفه، انجام واجبات و ترك محرمات است. در اين صورت دوستي خودمان را به امام زمان نيز ثابت كرده اين كرده ايم و با اعمال خود موجبات رنجش ايشان را فراهم نكرده ايم. براي اثبات دوستي نيازي به اشك ريختن نيست. ارتباط معنوي با معرفت - در حد خودمان - داشته باشيم كافي است. وجود نازنين و مهربان امام عصر (ع) دوست ندارند كه ما خود را تحت فشار قرار دهيم. اين كه بخشي از وقت خود را به ارتباطات ايماني و فعاليت هاي فرهنگي و امور خير و نيز صلهء رحم اختصاص دهيد، كافي است.
روايات به ما بشارت مي دهند همانگونه كه ما به ياد حضرت هستيم، ايشان نيز به ياد ما هستند و ايشان از احوالات ما با خبر هستند. امام زمان (عليه السلام) در توقيعى كه براى شيخ مفيد صادر نمود، فرمود:
« ما بر اخبار و احوال شما آگاهيم و هيچ چيز از اوضاع شما بر ما پوشيده نمى ماند».(2)
باز حضرت در همان توقيع فرمود: «ما در رسيدگى و سرپرستى شما كوتاهى نكرده و ياد شما را از خاطر نبرده ايم. اگر جز اين بود، دشوارى‌ها و مصيبت‌ها بر شما فرود مى آمد و دشمنان، شما را ريشه كن مى كردند».(3)
البته اين نكته را نيز بايد يادآور شد كه:
گاه علت احساس دوري، از طرف عوامل ديگري مثل: تشويش ها و فشارهاي زندگي و به هم ريختگي هاي دروني است. گاهي حتي تصورات اشتباه در باره آن حضرت يا توقعات بيش از حد فرد از خود مي تواند چنين احساسي را ايجاد كند. بهتر است شما در تماس بعدي، از چگونگي اين احساس و وضعيت خود بنويسيد تا به خواست خدا به نتيجه مطلوب برسيم.
پي نوشت ها:
1. مفاتيح الجنان، دعا در زمان غيبت امام زمان.
2. الإحتجاج، أبو منصور، أحمد بن علي الطبرسي، نشر المرتضى، مشهد، 1403 ه. ق ، ج 2، ص 495.
3. همان.
موفق باشید.
