راهای درک بهتر امام زمان/
؟
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
براي شناخت امام زمان(ع) راههاي متعددي وجود دارد از جمله:
1. مطالعه تاريخ زندگي
يكي از راههاي شناخت امامان- از جمله امام زمان(ع)- مطالعه تاريخ زندگاني آنها مي باشد. مطالعه سرگذشت آنها، خصوصاً فضايل آنها از قبيل: شجاعت، مردانگي، ايثار، تواضع، صبر و... انسان را متوجه مقام والاي آن بزرگواران ميكند. زندگي نامه امام زمان(ع) را مي توان در كتاب و مقالات ... مطالعه نمود.
2. تأمل در رفتار وسخنان امام زمان
مطالعه و تفكر در سخنان امامان نيز سبب شناخت امامان مي گردد: آنان در زمينه هاي مختلف مطالب ارزش مند بيان كرده اند كه خواندن آنها انسان را با جايگاه و مقام امامان آشنا مي نمايند.
گرچه امام زمان(ع) كلمات و سخنان زيادي ندارد، در عين حال نامه ها و توقيعات حضرت نيز نشان از جايگاه بلند علمي و معارف و فضايل امام دارد . انسان با خواندن توقعيات، نامه ها و جملات ديگر امام مي تواند حضرت را بهتر شناخت، زيرا در اين نامه ها وتوقيعات مطالبي وجود دارد كه جز از امام معصوم صادر نمي شود.
3. تعميق در خداشناسي
اگر ما خداوند و صفات و اسماي او را به طور حقيقي بشناسيم، ميتوانيم انسانهاي كامل راستين (امامان) را نيز بشناسيم؛ زيرا آنان آينه تمامنماي صفات جمال و جلال حضرت حق هستند. بر اين اساس، با شناخت خدا و صفات او، ميتوانيم به اوصاف و ويژگيهاي امامان از جمله امام زمان نيز واقف گرديم. شايد دعايي كه سفارش شده در زمان غيبت بعد از نماز خوانده شود، ناظر به همين حقيقت باشد" خداوندا! خود را به من بشناسان كه اگر خود را به من نشناساني پيامبر را نميشناسم؛ خدايا! پيامبرت را به من بشناسان كه اگر به پيامبرت معرفت پيدا نكنم، نميتوانم امامم را بشناسم؛ خدايا! حجت و امامت را به من بشناسان كه اگر امام را نشناسم، در دين خود گمراهم".(1)
4. آيات
در باره امام زمان آيات متعددي تاويل وتفسير شده. كه با خواندن ومطالعه آنها نيز مي توان امام را شناخت. تعداد آيات در باره امام زمان زياد مي باشد. از جمله اين آيه: هُوَ الَّذِيَّ أَرْسَلَ رَسُولَهُو بِالْهُدَيَ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ كُلِّه وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ ؛(2) او كسي است كه رسولش را با هدايت و آيين حق فرستاد تا او را بر همة آيينها غالب گرداند، هر چند مشركان كراهت داشته باشند.
اين آيه با اندكي تفاوت در دو مورد ديگر نيز آمده است.(3) در اين آيه تصريح شده است كه اسلام، روزي سراسر جهان را فرا خواهد گرفت و بديهي است كه اين وعده، تا كنون تحقق پيدا نكرده است. از امام صادق(ع) در تفسير اين آيه آمده است: به خدا سوگند! هنوز محتواي اين آيه تحقّق نيافته است، و تنها زماني تحقق ميپذيرد كه قائم خروج كند، در وقتي كه او قيام كند، كسي كه خدا را انكار نمايد، در تمام جهان باقي نخواهد ماند.(4) از امام باقر(ع) در تفسير اين آيه مي فرمايد: وعدهاي كه در اين آيه است، به هنگام ظهور مهدي از آلمحمد(ص) تحقق پيدا ميكند و در آن روز هيچ كس در روي زمين نخواهد بود، مگر اين كه به حقّانيت محمد(ص) اقرار ميكند. (5)
5.روايات اهل البيت
از آنجا كه مسأله مهدويت از اهميت خاصي بر خوردار است در روايات به طور گسترده وشفاف در باره ابعاد زندگي، ظهور وحكومت وي بحث شده است. در برخي روايات از اسم، لقب و ويژگيهاي ظاهري امام سخن به ميان آمده است. در برخي از علل و فلسفه غيبت امام زمان و در برخي روايات ديگر از نحوه ظهور و چگونگي حكو مت و... سخن گفته شده است. مطالعه اين روايات انسان را به امام زمان آشنا مي نمايد. مهمتر اين كه نه تنها اين روايات، در جوامع شيعه بلكه در كتب حديث اهل سنت نيز نقل شده است. بعضي از آنان، مستقلاً كتابهايي به نام آن حضرت، تأليف نمودهاند. از اين رو روايات راجع به ايشان، متواتر و يا نزديك به حد تواتر است. در اينجا به بيان دو روايت اكتفا مي شود:
رسول خدا (ص) فر مود: روزي از دهر باقي نمي ماند مگر اينكه مردي از اهلبيت من ظهور خواهد كرد كه جهان را پر از عدل وداد خواهد نمود آن گونه كه پر از ظلم شده است.(6)
امام حسين (ع) فرمود:دوازده مظاهر هدايت از مايند كه اول آنان اميرالمؤمنين و آخرشان، يازدهمين فرزند من، امامي است كه حق را برپا خواهد داشت. خداوند زمين مرده را به وجود او زنده خواهد نمود و در پرتو او دين حق را بر همه اديان، غالب خواهد گرداند هر چند كه كفار را خوش نيايد. براي او غيبتي است كه اقوامي در آن دوران غيبت از دين برميگردند و گروههايي نيز در ايمان خود ثابت ميمانند ليكن اينان مورد اذيت و آزار منكرين قرار ميگيرند و به آنها گفته ميشود اگر راست ميگوييد پس چه زماني وعده ظهور، فرا ميرسد. آگاه باشيد كسي كه در غيبت ولي عصر بر اين آزارها و تكذيبها صبر كند به منزله كسي است كه با شمشير در خدمت رسول الله جهاد كرده باشد.(7)
پي نوشت ها:
1. ناصر مكارم شيرازي، مفاتيح نوين، قم، مدرسه امام علي بن ابي طالب، چاب اول، ص 510.
2. توبه، آيه33.
3. سوره صف، آية 9 و فتح، آيه 28.
4. ناصر مكارم و ديگران، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، 1374 ش. ج 7، ص 373.
5ـ طبرسى فضل بن حسن مجمع البيان فى تفسير القرآن، تهران، ناصر خسرو،1372 ش، ج 5-6، ص25.
6. صافي گلپايگاني، منتخب الاثر، قم، موسسه حضرت معصومه، 1419ه، چاب اول، ص192
7. شيخ صدوق كمال الدين و تمام النعمة، ناشر اسلاميه، ج1، ص317.
موفق باشید.