شبهات

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
زبان قرآن عربي است و زبان عربي برخلاف زبان فارسي، براي مخاطب و متكلم و حاضر و غايب از دو نوع ضمايرو صفات مذكر و مؤنث و فعل برخوردار است. عرب‏ها در اموري كه مخصوص زنان باشد، با واژگان مؤنث و در امور مخصوص مردان با واژگان مذكرمطالب را بيان مي‏دارند( كه اين موارد محدودند) اما:
در اموري كه بين زنان و مردان مشترك باشد( كه اكثر موارد را شامل مي شود)
و اموري كه جنسيت در مورد آنها اصلاً مطرح نيست مانند خدا و فرشتگان، ضمير و صفت خاص نداشته، از ضماير و صفات و واژگان مذكر بهره مي‏گيرند.
طبيعي است كه هر كتابي بخواهد به زبان عربي نوشته شود، اگر چه كتاب الهي باشد، بايد از قواعد اين زبان پيروي كرده و بر آن ساختار باشد.
بنابراين، قرآن به مقتضاي اين كه به زبان عربي نازل شده است، با همين گفتمان سخن مي‏گويد زيرا
قرآن براي خويش گفتمان ويژه مردانه يا زنانه ابداع نكرده، بلكه زبان قرآن، زبان محاوره عربي است و قواعد و ادبيات و دستور زبان عربي در آن به كار رفته است.
بنا بر اين چون قرآن به زبان عربي نازل شده و مخاطبان اوليه آن عرب زبان ها بوده اند، به طور طبيعي در بيان خود از قواعد آن زبان پيروي كرده و در آن زبان، براي اشاره به خدا و ملائكه كه مذكر و مؤنث و جنسيت ندارند، از اسم ها و ضماير و فعل هاي مذكر استفاده شده است.
دقت بفرماييد كه با لفظ الله معامله مذكر مي شود نه خود الله و خداوند. اين بحثها مربوط به الفاظ است به عنوان مثال گفته مي شود كه كلمه و لفظ شمس مونث مجازي نه آفتابي كه در خارج موجود است.
موفق باشید.