ناموی دهذ

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
ناموس در لغت به معاني مختلفي آمده است كه البته همه آن ها حكايت از بزرگي معناي آن واژه دارد. برخي از آن معاني عبارت است از وحي، فرشته، احكام الهي، قانون اعظم. (1)
نيز به معناي صاحب راز و آگاه بر نهان، جبرييل و ... آمده است. (2)
در متون اسلامي چنين تعبيري در مورد حضرت فاطمه سلام الله عليها و نيز بعضي از امامان از جمله امام باقر(ع) ديده شده است:
درباره حضرت امام باقر(ع) آمده: هَذَا ابْنُ فَاطِمَةَ الْغَرَّاءِ الْعَذْرَاءِ الزَّهْرَاءِ- هَذَا بَقِيَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ هَذَا نَامُوسُ الدَّهْرِ- هَذَا ابْنُ مُحَمَّدٍ وَ خَدِيجَةَ وَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ- هَذَا مَنَارُ الدِّينِ الْقَائِمَةِ. در اين عبارت امام باقر(ع)"ناموس دهر" لقب گرفته است. (3)
با توجه به معاني كه در مورد ناموس ذكر شده است، مي توان فهميد كه ناموس در مورد اولياي خدا به قدر و اندازه وجودي شان معنا پيدا مي كند. اگر به حضرت امام باقر(ع) ناموس خدا و يا دهر مي گويند، مي تواند به اين خاطر باشد كه حضرت، صاحب راز و آگاه بر نهان جهان است. همچنين اگر درباره امام زمان(ع) اين كلمه بكار مي رود، بدان جهت است كه ايشان صاحب راز و آگاه بر نهان اين جهان مي باشد.
پي نوشت ها:
1. محمد معين، فرهنگ فارسي ، تهران، انتشارات امير كبير، 1360، چاپ چهارم، ج 5، ص 3629.
2. خليل جرّ، فرهنگ عربي فارسي، تهران، انتشارات اميركبير، 1375، ص2014.
3. مجلسي، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، بيروت، انتشارات الوفاء، 1403 ق، چاپ دوم، ج‏46، ص 260.
موفق باشید.