سوال در مورد دعا در مورد ظهور اما زمان (عج)

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
گسترش ظلم و ناهنجاري ها از نشانه هاي ظهور امام زمان(ع) مي باشد، نه از شرايط ظهور حضرت، بدين معنا كه امام زمان در زماني ظهور مي كند كه جهان را ظلم فرا مي گيرد.
ميان اين دو معنا فرق وجود دارد كه نبايد خلط كرد؛ چون اگر از شرايط ظهور لحاظ كنيم، برداشت هاي نادرست وارد مي شود كه پس بايد جهان را پر از ظلم و فساد نمود تا شرايط ظهور آماده گردد كه اين ديدگاه نادرست و خطرناكي است.
اين ديد گاه كه: امام زمان وقتي ظهور مي كند كه ظلم گسترش يابد، پس بايد به مفاسد و ظلم دامن زد، قابل قبول نيست. اين نظريه هم براساس عقل انسانى و هم براساس آيات و روايات مردود است. از نظر خرد، هر انسانى كه خواهان هدفى است، سعى در رسيدن به آن و آماده كردن شرايط و زمينه‏ها و مقدمات تحقق آن را دارد. پس اگر ظهور امام زمان را (كه چيزى جز تحقق عدالت و رفع ستم روى زمين نيست) دوست داشته باشد، خود نيز براى عدالت و رفع و از بين رفتن فساد و تباهى روى زمين (كه بخشى از بى عدالتى است) تلاش خواهد كرد. سعى در آماده نمودن مقدمات خواهد نمود. آيات روشنى وجود دارد كه به تمام مؤمنان و مسلمانان تكليف مى‏كند فساد و تباهى را از روى زمين برداريد. عدالت را مستقر كنيد. آيات به آنانى كه فساد و تباهى را در زمين گسترش مى‏دهند، وعده عذاب دردناك داده است.
از طرف ديگر تمام تكاليف و اعمال و عبادات و ارزش‏هاى اخلاقى و تكاليف اجتماعى مانند امر به معروف بى معنا و بى اثر خواهد شد، حتى بايد برخلاف آنها عمل كرد! به فرموده امام خمينى:
امام زمان (ع) مى‏آيند كه عدالت و ارزش‏هاى اخلاقى را پياده كند؛ حال ما بياييم ارزش‏هاى اخلاقى را از بين ببريم و فساد را گسترش دهيم؟ اين معناى انتظار است؟!(1)
بين اينكه در زمان ظهور امام زمان جهان پر از ظلم مي شود و بين اينكه ما ساكت نباشيم و با ظلم و گناه مبارزه كنيم،منافات نيست، زيرا هركدام جهت خاص خودش را دارد.
هر دو جمله درست است؛ هم مي بايست منتظران مصلح، ساكت نمانند و خود را آماده ظهور نمايند. هم حضرت مهدي(عج) هنگامي ظهور خواهد كرد كه دنيا پر از ظلم و جور شده باشد.
جمله اوّل درست است، چون منتظر مهدي به كسي اطلاق مي شود كه خود را آماده پذيرش رهنمودهاي حضرت نموده باشد؛ يعني صالح باشد. قرآن مي گويد: «إنّ الارض يرثها عبادي الصالحون؛(2)، حكومت زمين سرانجام به دست بندگان صالح ما خواهد افتاد». بندگان صالح، همان قومي هستند كه منتظر ظهور مهدي اند، همان انسان هاي پاكي كه پيش از قيام مهدي اقتدا به وي مي كنند و اين جز با عمل صالح ممكن نيست. كسي كه خواهان عدالت و پاكي و گسترش آن است، منتظر واقعي امام زمان است. كسي مي تواند خواهان واقعي عدالت باشد كه خود در اين راه قرار داشته باشد. حال اگر كسي بگويد: انسان هايي كه در انتظار مصلح به سر مي برند، اگر صالح باشند، چه نيازي به مصلح دارند؟ پاسخش اين است كه نمي گوييم جهان پر از انسان هاي صالح باشد، تا نيازي به مصلح نداشته باشد، بلكه لازم است در جهان انسان هاي صالح هم باشند تا در هنگام ظهور با كافران و ظالمان مبارزه و امام را را در اين جهت ياري كنند و با امام ار تباط بر قرار نمايند. از اين رو در روايات تاكيد شده است كه مردم در زمان غيبت بيش تر تقواي الهي را رعايت و با ناهنجاري ها مبارزه نمايند.
امّا جمله دوم، هم درست است كه پيشوايان اسلام فرمودند: حضرت مهدي با ظهورش جهان را پر از عدل مي كند، همان گونه كه پر از ظلم شده بود.(3)
يكي از نشانه هاي ظهور حضرت را زياد شدن هرج و مرج و فتنه ها و آشوب ها بيان نموده اند. علامه مجلسي در باب نشانه هاي ظهور، روايتي از امام صادق(ع) آورده كه در آن بيش از صد نوع گناه و انحرافات اخلاقي، اجتماعي، اعتقادي و فرهنگي كه در دوران غيبت، دامنگير جوامع اسلامي مي شود، پيش گويي شده است.(4) زياد شدن اين فسادها در بين مردم، نوعي فراگير شدن ظلم و جور در جهان است.
فراگير شدن ظلم به اين معنا نيست كه ديگر هيچ افراد خوبي در جامعه وجود ندارند، بلكه به معناي غلبه بدي ها بر خوبي ها است. سخن در محو و نابودي افراد مصلح نيست، بلكه زياد شدن ظلم و گناه و كم شدن افراد صالح است. در همان زمان كه همه جا را تباهي فرا گرفته و ابرهاي تيره گناه سايه افكنده، افراد پاكباخته، متعهد و صالحي زمينه قيام حضرت را آماده مي سازند. در حمايت از آن منجي بزرگ، به جهاد بر مي خيزند. حتي شايد انسان هايي كه خواهان پاكي و عدالت باشند، بسيار باشد اما قدرت و تبليغات و غلبه در دست كساني باشد كه فاسد ند. اگر چه اكثر انسان ها خواهان عدالت و پاكي و درستي و انسانيت هستند، اما توانايي تغيير را ندارند. مهم تر از همه اينكه در زمان غيبت نيز مردم موظف شده اند كه امر به معروف و نهي از منكر نمايند، اين حكايت از آن دارد كه در زمان غيبت مبارزه با ناهنجاري ها لازم است. اگر جز آن بود، نمي بايست معصومان(ع) عليه ناهنجاريها مبارزه مي كردند و ديگران را به پارسايي فرا مي خواندند، و حال اينكه چنين نيست. بنا بر اين كساني كه مي گويند در زمان غيبت بايد سكوت نمود، مفاهيم مهدويت را خوب متوجه نشده اند و يا در صدد ضربه زدن به آن مي باشند. براي آگاهي بيشتر به كتاب، دادگستر جهان، آيت الله ابراهيم اميني، مراجعه نمائيد.
پي نوشت ها:
1. امام خميني،صحيفه نور،موسسه تنظيم نشر آثار امام خميني (ره)، ج 19، ص 197.
2. انبياء (21) آيه 105.
3. منتخب الا ثر، صافي گلپايگاني،ٌ قم ، موسسه السيده المعصومه ،1419، ص308.
4. محمد باقر مجلسي، بحارالانوار، بيروت، دار إحياء التراث العربي، ج 51، ص320.
موفق باشید.