میزان کمی کاربرد عقل منبعی در دین

سلام علیکم، مقدمتا می دانم که عقل در صورتی می تواند حکم خدا را کشف کند که به تمامی ملاکات و علل آن دسترسی داشته باشد والا به طرق باطلی مثل قیاس در احکام خدا دچار می شود. و ما نمی توانیم به علت ها که بسا در این دنیا هم نباشند و علل اخروی داشته دست یابیم. من در شبکه اجتهاد (ijtihad.ir ) در قسمتی از متن صفحه معرفی مذهب حقه شیعه اثنی عشری نوشته شده که " برخی دانشمندان متاخر شیعی معتقدند که عقل یک منبع بالقوه برای فقه شیعی است نه یک منبع بالفعل، به این معنی که اگر چه بر اساس ضوابط علم اصول فقه عقل به تنهایی می تواند حکمی فقهی را کشف کند و ما را به یکی از احکام و تکالیف مذهبی راهنمایی نماید لیکن این مطلب عملا در هیچ موردی اتفاق نیافتاده و تمامی احکام شرعی که بر اساس احکام قطعی عقل مجرد انسانی قابل کشف است در همان حال در قرآن و سنت، مورد راهنمایی قرار گرفته و با دلیل شرعی (سمعی) بیان شده است.(1)" من هر چقدر فکر کردم دیدم منطقا هم جز این نباید باشد. و سوالم این است که نوشته است "برخی از"
1- یعنی برخی بر این عقیده نیستند؟
2- در این صورت به طور گسترده از این موضوع استفاده کرده اند یا آن ها اگر مثل نظر شهید صدر را ندارند که کاربردش صفر بوده چند مورد معدود و نزدیک به صفر است یا این که گسترده استفاده کرده اند؟
3- اگر نظر شهید صدر صحیح نیست موارد کاربرد آن را به طور روشن که بفهمم بنویسید
4- منظور من از تمام این موارد مواردی مثل تخصیص و تعمیم مفهوم یابی مصداق یابی که عقل ابزاری است نیست؛ عقل منبعی
با تشکر