قرآن شناسی

پرسش: آيه قران درخصوص متوقف شدن زمين وخورشيد
با سلام و عرض خسته نباشيد

دو تا سوال داشتم كه مي خواستم از محضرتون بپرسم

1 . در كدام سوره و آيه قران درخصوص متوقف شدن زمين وخورشيد آمده است؟لطفا راهنمايي بفرمايين؟

پاسخ: با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
قرآن كريم قيامت را پايان اين جهان فعلي و آغاز جهانى ديگر معرفي مي كند. اين كتاب آسمانى در آيات متعددى سخن از حوادثى مى‏گويد كه در آستانه قيامت رخ مى‏دهند و برخى از آنها نشانه‏هاى قيامت شمرده مى‏شوند.
مفسران و صاحب‏نظران علوم كيهان‏شناسى در مورد پايان جهان فعلى به چند دسته از آيات نظر دارند:
الف: آياتى كه اشاره به مرگ خورشيد و ستارگان مى‏كند.
وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى.(1)
«و خورشيد و ماه را رام گردانيد، هر كدام براى مدّتى معين به سير خود ادامه مى‏دهند.»
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ‏(2)
«آنگاه كه خورشيد به تاريكى گرايد و آنگاه كه ستارگان خاموش شوند.»
ب: آيه‏اى كه به شكافتن ماه اشاره دارد:
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ(3)
«قيامت نزديك مى‏شود و ماه شكافته مى‏شود.»
ج: آياتى كه اشاره به درهم ريختن نظام فعلى آسمان و ستارگان مى‏كنند:
إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ (4)
«آنگاه كه آسمان شكافته مى‏شود و آنگاه كه ستارگان فرو ريخته و از هم پاشيده شوند.»
وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ (5)
«و آفتاب و ماه بهم گرد آيند.»
د: آياتى كه اشاره به زلزله‏هاى عظيم در زمين مى‏كند:
إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْ‏ءٌ عَظِيمٌ (6) «كه زلزله رستاخيز مطلب مهمى است.»
ه: آياتى كه اشاره به فروپاشى كوهها مى‏كند:
وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ (7) «و (روزى كه) كوهها مانند پشم زده شده رنگين شود.»
و: آياتى كه اشاره به انفجار و برافروختگى درياها دارد:
وَ إِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ (8) «و در آن هنگام كه درياها برافروخته شود.»
ز: آيه‏اى كه به دود در آسمان اشاره مى‏كند:
فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّماءُ بِدُخانٍ مُبِينٍ (9)
«منتظر روزى باش كه آسمان دود آشكارى پديد مى‏آورد.»(10)
زمين به غير زمين تبديل مي شود
يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ (11)
طورما آسمان برچيده مي شود
يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعيدُهُ وَعْداً عَلَيْنا إِنَّا كُنَّا فاعِلينَ (12)
پي نوشت ها:
1. رعد(13) آيه 2.
2. تكوير(81) آيه 1و2.
3. قمر(54) آيه 1.
4. انفطار(82) آيه 1و2.
5. قيامت(75) آيه 9.
6. حج(22) آيه 1.
7. قارعه(101) آيه 5.
8. تكوير(81) آيه 6.
9. دخان(44) آيه 10.
10. ر.ك: رضائى اصفهانى، محمد على، پژوهشى در اعجاز علمى قرآن، رشت، كتاب مبين، 1381ش، ص 206.
11. ابراهيم آيه 48.
12. انبياء آيه 104.
پرسش: تورات و انجيل كه كلام مستقيم خداوند
2 . در خصوص تورات و انجيل كه كلام مستقيم خداوند است تا چه اندازه اطلاعات داريد؟ اگه امكان داره راهنمايي بنده رو بفرمايين .
بي نهايت از لطفتون سپسگزارم .حسين شالچي طوسي
پاسخ: با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
به نظر مي رسد مراد شما از اين پرسش بيان اين امر باشد كه آيا متن تورات و انجيل همانند قرآن وحي و از جانب خداوند است يا خير؛ در رابطه با اين مساله مهمترين نكته اين است كه تنها راه مشخص شدن اينكه آيا الفاظ بيان شده از سوي يك پيامبر مستقيما از جانب خداوند آمده است يا اينكه صرفا معاني از جانب خداوند است، بررسي خود وحي و كلمات پيامبر است. يعني تنها و تنها از راه وحي و گفتار خود پيامبر مي توان فهميد و اثبات كرد كه آيا اين الفاظ از سوي خداوند است يا نيست. مثلا در مورد قرآن كريم ما چنين آياتي داريم:
«إِنَّا أَنْزَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ؛ ما آن را قرآنى عربى نازل كرديم، شايد شما درك كنيد (و بينديشيد)!»(1) بديهي است كه عربي بوده صفت لفظ است نه صفت معنا و نمي توان گفت معنا نازل شده و پيامبر لباس لفظ بر ان پوشانده است.
با عنايت به اين نكته بايد گفت در خود كتاب مقدس و در ديگر اموزه هاي وحياني كه بر پيامبران ديگر نازل شده است هيچ اشاره اي به اينكه متن و الفاظ كتاب مقدس نيز از جانب خداوند متعال آمده باشند نداريم. و از طرفي قرائن و شواهد مختلفي وجود دارد كه اثبات ميكند الفاظ كتاب مقدس از جانب خداوند متعال نيست.
همانطور كه ميدانيم كتاب مقدس مجموعه بيش از شصت كتاب مختلف است كه بخش زيادي از نامه هاي بزرگان مسيحي مانند پولس و يا مكاشفه يوحنا و اعمال رسولان و مانند آن است. اين بخش از كتاب مقدس نه تنها الفاظش از سوي خداوند متعال نيست، بلكه اصلش را نيز نمي توان به پيامبران نسبت داد.
و در مورد اناجيل اربعه (متي / لوقا / مرقس / يوحنا): اين بخش از كتاب مقدس نيز نوشته چهار نفر از حواريون و شاگردان حضرت مسيح است كه در آنها زندگي نامه و حتي نحوه كشته شدن حضرت عيسي(ع) نيز آمده است.(2) اين خود گواهي مي دهد كه اين متون نيز منسوب به غير پيامبران است و از آنجا كه اين بخش از كتاب مقدس نيز توسط پيامبران نوشته نشده است قطعا الفاظ آن نيز منسوب به خداوند متعال نيست. چون اين اشخاص به حريم وحي راه نداشته اند. اساسا همين تعدد و تفاوت اناجيل خود دليلي محكم در عدم استناد الفاظ آن به خداوند متعال است.
و در مورد عهد عتيق نيز تقريبا همين موضوع وجود دارد. از طرفي در هيچ آموزه وحياني چه در خود عهد عتيق و چه در غير آن بيان نشده است كه متن و الفاظ اين كتاب از جانب خداوند متعال است و در مقابل نشانه هاي فراواني بر خلاف اين موضوع وجود دارد. بر اساس قرائن و شواهد فراوان عهد عتيق يا همان تورات مجموعه اي از حدود 40 سِفر يا كتاب است كه بيشتر به شرح حال و تاريخ انبيا بني اسرائيل شباهت دارد تا وحي الهي كه الفاظش نيز از جانب خداوند باشد و وقتي نويسندگان اين كتابها غير پيامبران بودند طبعا نمي توان آنها را مخاطب خداوند در وحي دانست. و لذا الفاظ نگارش يافته را نميتوان به خداوند نسبت داد.
براي مطالعه بيشتر ر.ك: مجله هفت آسمان شماره 1، مقاله باروخ اسپينوزا، ترجمه عليرضا آل بويه.
پي نوشت ها:
1. يوسف(12) آيه 2.
2. هاكس، جيمز، قاموس كتاب مقدس (انجيل متي)، انتشارات اساطير، تهران، 1383ش، انجيل لوقا باب 27 آيات 35 به بعد. انجيل مرقس باب 15 آيات 25 به بعد. انجيل لوقا آيات 32 به بعد. انجيل يوحنا باب 19 آيات 18 به بعد.

موفق باشید.