سلام .به لطف خدا و دعای امام زمان (عج) و به برکت وجود امام و شهدا و تمام کسانی که برای انقلاب اسلامی تلاش کردند و زحمت کشیدند. امروز ما آزادی داریم امنیت داریم. رفاه کم و بیش خوب داریم. از همه مهمتر عزت داریم.سوال اینه که چرا این همه نعمت برای ما فراهم شده باز ناسپاسی می کنیم یا گناه می کنیم .با وجود این همه نعمت بجای اینکه رشد معنوی کنیم .گاهی میشه فراموش می کنیم یا غفلت میکنیم و امان از غفلت .چرا؟؟؟؟ من ماجرای قوم حضرت موسی یادم میاد و می ترسم ووو نگرانم .
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
يكي از قوانين ثابت و سنت هاي تغيير ناپذير خدا از آغاز آفرينش جن و انسان، امتحان و آزمايش آنان است، تا از اين طريق استعدادها و ذخاير نهفته در معادن وجود شان مورد شناسايي و بهره برداري قرارگيرد، و زمينه براي رشد و تعالي مادي و معنوي آنان فراهم گردد، و پاكان از ناپاكان، مؤمنان حقيقي از مدعيان دروغين، مجاهدان راستين از منافقان خودخواه و متكبر شناخته شوند. قرآن كريم مي فرمايد: ما كانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلى ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّب ...(1) هرگز چنين نبوده و نخواهد بود كه خداوند، مؤمنان را به همان گونه كه شما هستيد ( و ادعاي ايمان و تقوا مي كنيد) واگذارد، مگر آن كه ( از راه امتحانات) ناپاك را از پاك جدا سازد. و در جاي ديگر مي فرمايد: أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ...(2) - چه خيال كرديد! - آيا پنداشتيد(با ادعاي مؤمن بودن)داخل بهشت مي شويد، بي آن كه حوادثي هم چون حوادث گذشتگان به شما برسد؟ همانان كه آن چنان گرفتاري ها و سختي ها دامنگيرشان شد كه تزلزل در عده اي به وجود آمد، و حتي پيامبر وقت شان همراه پيروان وي درخواست كمك و ياري از خدا مي كردند و مي پرسيدند، پس ياري خدا كي خواهد آمد؟ آگاه باشيد( اگر صبر پيشه سازيد) ياري و نصرت خدا نزديك است. در صدر اسلام نيز پس از فتح و پيروزي هاي چشمگير مسلمانان، مردم و مشركين فوج فوج مسلمان مي شدند، اهل نماز، نماز جماعت و جمعه پشت سر پيامبر اكرم (ص)، جهاد، زكات و انفاق، نماز شب و انس با قرآن بودند، اما بعد از رحلت آن حضرت امت اسلام در معرض يك آزمايش بزرگ قرار گرفت، اكثريت شان ماديات و دنيا طلبي و قدرت طلبي و خود پرستي را بر معنويت گرايي و خداپرستي و تسليم شدن در برابر تعاليم حيات بخش اسلام، ترجيح دادند، و اتفاق افتاد آن چيزي كه امروز همه مسلمانان به طور خاص و همه انسان ها به طور عام تاوان آن را مي دهند.بنابر اين تا انسان شيطان و اهريمن نفس خويش را با زنجير « ورع و تقوا » حبس نكند ، و به ابليس خبيث ميدان تُرك تازي و آزادي فعاليت در سرزمين وجود خويش مي دهد، ناسپاسي و غفلت و گناه و معصيت، با زندگي اش عجين و آميخته است، و سنت هاي الهي و سرنوشت انسان ها نيزمتناسب با عملكردها و تغيير و تحولات روحي و فكري و گرايش هاي مادي و معنوي به نمايش درخواهد آمد. خداوند با هيچ كس و هيچ امت و ملتي، قوم و خويشي ندارد، همه آنان آفريده و بنده او هستند، هيچ تفاوتي بين آنان در اجراي سنت ها و سرنوشت ها قايل نمي شود. تقوا پيشگان حال و گذشته سرنوشت واحدي دارند، چنان كه غفلت زدگان گناه پيشه گذشته و حال نيز سرنوشت شوم يكساني خواهند داشت. ترس شما ترس بي جايي نيست. همان گونه كه قوم موسي به دليل غفلت و دنياگرايي گرفتار گوساله سامري شدند، و مورد غضب خدا قرار گرفتند، و به عذاب هاي مادي و معنوي گرفتار شدند، هر ملتي از تاريخ درس نگيرد، و به سفارش هاي رسول الله(ص) در مورد قرآن و اهل البيت يعني حضرت فاطمه زهرا و دوازده امام عليهم السلام توجه علمي و عملي نداشته باشد، ممكن است به سرنوشت قوم حضرت موسي عليه السلام گرفتار شود. براي رهايي از اين وضعيت بايد به سراغ قرآن و اهل البيت (ع) رفت، هم خود را اصلاح كرد و هم جامعه و مسؤلين اصلاح شوند.
پي نوشت ها:
1. آل عمران (3)، آيه 179.
2. بقره ( 2)، آيه 214.
موفق باشید.
