لااکراه فی الدین

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
منظور اعتقاد و عمل است. زيرا دين هم اعتقاد است و هم عمل، اعتقاد كه باور قلبي و محبت و نفرت است، با اجبار ايجاد نمي شود پس اعتقاد به دين اجبار بردار نيست. ممكن است كسي با اجبار صوري و ظاهري اظهار دين داري كند. اما باور قلبي را نمي توان با اجبار ايجاد كرد. و اعمال هم گرچه با اجبار به جا آورده مي شوند، ولي مطلوب خداوند نيست و خداوند عمل معتقدانه و آزادانه و مختارانه افراد را مي خواهد و عمل اجباري، ظاهرسازي و ريايي است و مورد نظر خدا نيست.
البته ارتكاب منكرات يا ترك علني بعضي واجبات مثل روزه خواري علني يا تبرّج و فريبايي در جامعه و ... نوعي جرم و بي احترامي به جامعه است و حكومت با آن مقابله مي كند و اين از باب حفظ امنيت اجتماعي جامعه است نه از باب وادار كردن افراد به دينداري.
پس لااكراه في الدين دو پيام دارد 1. دربردارنده يك دستوراست: در اصل پذيرش دين كسي را اجبار نكنيد. 2. دربردارنده يك خبر است: اي مردم بدانيد دين چيزي نيست كه با زور و اجبار بتوان به افراد قبولاند.
موفق باشید.