چرا حضرت علی پس از جنگ جمل عایشه را بخشید و تنبیه و یا او را نکشت؟
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
به نظر مي رسد در اين امر عوامل زير نقش داشته باشند :
1- عايشه همانند ساير همسران رسول خدا به دليل نسبتش با رسول اكرم(ص) در ميان مسلمانان از احترام خاصي برخوردار بود، براين اساس امام وي را عفو كرد تا حرمت وي حفظ شود. البته امام با ديگر اسريان جنگ جمل برخورد مناسب داشت.
2- علاوه بر آن كه وي از هر فرصتي براي صدمه زدن به اميرمومنان علي (ع) استفاده مي‌كرد و چه بسا اگر حضرت وي را عفو نمي‌كرد دشمنان ايشان اسباب ناسازگاري، تهمت، و شايد آشوبي ديگر را به پا مي‌كردند. امام علي(ع) پس از جنگ جمل مقدمات سفر محترمانه وي را از بصره به مدينه فراهم ساخت و به محمدبن ابي‌بكر دستور داد خواهرش را همراهي كند و او را به مدينه برساند. امام به همه ياران اهل مدينه خود كه مشتاق بودند به مدينه بازگردند، اجازه داد عايشه را تا مدينه همراهي كنند و به اين نيز اكتفا نكرد و چهل تن از زنان محترم و سرشناس بصره را همراه او راهي مدينه كرد.(1)
3- امام با اين كار سعي كرد كه عايشه را تحت تاثير رفتار وگفتار خود قرار دهد. اتفاقا اين كار امام عايشه را منقلب كرد .هنگامي كه عايشه به مدينه رسيد باب گله مندي از امير مومنان را باز كرد و گفت: وي همسر رسول خدا را همراه مرداني نا محرم به سوي مدينه فرستاد. اما پس از آن كه متوجه شد همراهان و محافظانش زناني در لباس مرد بوده اند شرمنده شده گفت: «خدا فرزند ابوطالب را پاداش نيك دهد كه حرمت رسول خدا را درباره‌ي من رعايت كرد.(2)
"روز شنبه، يكم ماه رجب سال 36 كاروان عايشه به راه افتاد و عده‌اي از مردم، او را مشايعت كردند. عايشه در برابر محبّت‌هاي امام علي(ع) بي‌اختيار منقلب شد و به مردم گفت:« فرزندان من! برخي از ما به برخي ديگر اعتراض مي‌‌كنند، ولي اين كار سبب تعدّي نگردد. به خدا سوگند، ميان من و علي، جز آنچه ميان زن و بستگان او رخ مي‌دهد چيز ديگري نبوده است. او اگر چه مورد خشم من قرار گرفت، از اخيار و نيكان است امام(ع) از سخنان عايشه تشكر كرد و افزود:« مردم! او همسر پيامبر شماست.(3)
پي نوشت ها:
1. جعفر سبحاني، فروغ ولايت، قم، انتشارات صحيفه، 1368، چاپ اول، ص425، ابن اثير، الكامل في التاريخ، بيرت، دار صادرللطباعه والنشر، 1385 ه، ج3، ص 258؛ محمد جرير طبري، تاريخ طبري، تحقيق برخي نخبگان علما، قاهره، مطبعه الاستقامه بالقاهره، ج 3، 1357 ش، ص 547.
2. جعفر سبحاني، همان، ابن اثير، همان؛ رك شيخ مفيد، الجمل، ص 221.
3. جعفرسبحاني، همان.
موفق باشید.
