باسلام.با توجه به جریانی که فردی به پیامبر(ص)برای اذن جهاد مراجعه کرد در حالی که پدرومادر پیری داشت و پیامبر(ص)او را از جهاد منع نمودند؛میخواستم بدانم با توجه به اینکه من پدری دارم که جانباز از کار افتاده و تنهاست و در صورتی که کار تربیتی در مسجد را نوعی جنگ نرم تلقی کنیم آیا وظیفه من این است که از پدرم مراقبت کنم یا به فعالیت مسجدی بپردازم و اینکه اولویت با کدام است؟
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
اهتمام شما در رسيدگي به پدر قابل سپاس است. جاي بسي خوشحالي است كه تمام تلاش خود را براي رفاه پدر و كسب رضايت ايشان به كار بسته ايد.
خدمت به پدر و مادر يكي از اسباب مهمي است كه انسان را بهشتي مي كند. اگر فرزندان بدانند كه نگهداري از اين عزيزان مساوي با ورود به بهشت است و آن را باور كنند، بعيد است كسي حاضر شود حتي يك روز در خدمت پدر و مادر خويش نباشد و لو اين كه بهترين فرصت هاي شغلي را به او پيشنهاد كرده باشند.
يادمان باشد در دوران كودكي كه ما توانايي حتي آب خوردن را نداشتيم، پدر و مادر بوده اند كه آب به دهان مان مي ريختند. دست ما را مي گرفتند. راه رفتن را به ما آموزش مي دادند. امروز نوبت جبران است آن هم با پاداش عظيم و رؤيايي، پيامبر فرمود: «خاك بر سرش، خاك بر سرش، خاك بر سرش، كسي كه پدر و مادرش، يكي يا هر دو پيش او به پيري برسند و او بهشتي نشود.» (1)
چنانچه نگاهي به زندگاني بزرگان و علما و كساني كه به مقامي و موفقيتي رسيده اند بيندازيم، خواهيم ديد كه يكي از دلايل موفقيت آنان خدمت به پدر و مادرشان و كسب رضايت آنان بوده است.
آيت الله مرعشي نجفي در خاطرات خود فرموده است:
«زماني كه در نجف بوديم، يك روز مادرم فرمودند: پدرت را صدا بزن تا براي صرف ناهار تشريف بياورد. حقير به طبقه بالا رفتم و ديدم پدرم در حال مطالعه، خوابش برده، مانده بودم چه كنم، از طرفي مي خواستم امر مادر را اطاعت كنم و از طرفي مي ترسيدم با بيدار كردن پدر باعث رنجش خاطر او گردم. خم شدم و لب هايم را كف پاي پدر گذاشتم و چندين بوسه برداشتم، تا اينكه در اثر قلقلك پا، پدرم از خواب بيدار شد و ديد من هستم، وقتي اين علاقه و ادب و كمال و احترام را از من ديد فرمود: شهاب الدين! تو هستي؟ عرض كردم بلي آقا. دو دستش را به سوي آسمان بلند كرد و فرمود: پسرم، خداوند عزتت را بالا ببرد و تو را از خادمين اهل بيت(ع) قرار دهد.»حضرت آيت الله العظمي مرعشي مي فرمود:«من هر چه دارم، از بركت آن دعاي پدرم است.»
برادر گرامي؛
شك نكنيد احترام به پدر و برآورده كردن خواسته پدر و شادمان نمودن او از هر راه ممكن كه موجب جلب نظر ايشان شود مانند سكوي پرتابي است كه شما را به تمام خواسته هاي دنيوي و اخرويتان مي رساند.
يادتان باشد حقيقت علم با مقدمات عادى و تحصيل و مطالعه و درس و بحث حاصل نشود، و بلكه محتاج به تربيت نفس و تهذيب و صفا و اخلاص است تا نور معرفت با افاضات الهيه وارد قلب شود. چرا كه الْعِلْمُنُورٌ يَقْذِفُهُ اللَّهُ فِي قَلْبمَنْ يَشَاء (2)
ترديد نكنيد خداوندي كه تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ است وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاء(3)، در صورت احترام پدر و رسيدگي به او كه خواست خودش است، (4) شما را به تمام مقامات و بلكه بالاتر از آن كه تصور مي كنيد مي رساند به شرط آن كه به نيت خالص به اين عمل اهتمام ورزيد. مطمئن باشيد زحمات شما در دوران متمادي تحصيل به هدر نخواهد رفت.احترام به پدر را احترام به خدا و حرمت نهادن به دستور خدا ببينيد. اين سختي ها را تحمل كنيد. در احترام گذاري با خدا معامله مي كنيد. به پاداش ها، مواهب و محبت هاي بي بديلي كه از طرف خدا عايدتان مي شود، نظر كنيد. مطمئن باشيد خداوند جزاي اعمال شما را مي دهد.
مطالعۀ زندگي بزرگاني كه مشكل شما را داشتند و در آينده، جهاني شدند مثل مقام معظم رهبري برايتان راهگشاست.
با توجه به آن چه گذشت روشن مي شود:
در اين كه خدمت به پدرتان بر فعاليت هاي مذكور در مسجد اولويت ترديدي نيست و بلكه در مواقعي كه ايشان به شما نياز داشته باشند، خدمت به ايشان حتي بر تحصيل شما مقدم است. اما نبايد بهانه اي براي سستي در امر تحصيلتان شود.
پي نوشت ها:
1. پاينده، ابو القاسم، نهج الفصاحة مجموعه كلمات قصار حضرت رسول صل الله عليه و آله، دنياى دانش، تهران، چاپ چهارم، ص 503.
2. سخنان امام صادق(ع)، مصباح الشريعة، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، 1400 ه.ق، ص 16.
3. آل عمران (2) آيه 26.
4. اسراء (17)، آيه 23 - 24.
موفق باشید.
