اگر کسی در ماه مبارک رمضان گناهی مرتکب بشه ولی بد از اون سخت پشیمان بشه و توبه کنه خدا میبخشدش؟
با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
توبه نه تنها باعث بخشش گناهان شما مي شود، بلكه موجب محبوبيت نزد خداي مهربان مي شويد. قرآن كريم فرموده: «ان الله يحب التّوابين؛(1) يقيناً خداوند توبه كنندگان را دوست دارد».
توبه مخصوص گناه خاصي نيست و شخص خاصي را نيز شامل نمي‌شود. خداوند نسبت به هر عمل زشت و گناهي وعدۀ پذيرش توبه داده است. در اين جهت فرقي بين گناه كبيره و صغيره نيست، بزرگي و كوچكي گناه ديگر مطرح نيست! اما بايد شرايط توبه واقعي تحقق يابد و توبه تنها به زبان نباشد. پشيماني دروني و قلبي و قصد جدي و قاطع در ترك آن گناه براي هميشه، از جمله شرايط آن است.
برادر گرامي! از اين نكته غافل نباشيد كه جلوي ضرر را از هر كجا كه بگيريد، سود و منفعت است. كسي كه مسير زندگي را بيراهه رفته و به جاي عروج و كمال، پيوسته رو به سقوط و تباهي گام برداشته و به جاي "فلاح"، در مسير"خسران" افتاده است، در حال باختن زندگي است و هر لحظه كه متوجه اين راه خطا و بن بست شود و به مسير نوراني و خدايي"فطرت" برگردد، مي تواند گذشته سياه و تباه را هم جبران كند.
توبه، يك روزنه اميد است و جوان توبه كار، نزد خدا عزيز و باعث مباحات خدا بر ملائك است.
اگر خداوند قول داده است كه توبه توابين را بپذيرد، اين بزرگ ترين لطف او در حق بندگان و گشودن آن روزنه رو به روشنايي است و اگر فرموده است:"لاتقنطوا من رحمه الله ان الله يغفرالذوب جميعا" (2) از رحمت خدا نااميد نشويد، خداوند همه گناهان را مي آمرزد. هم اميدواري مي دهد و هم از نوميدي نكوهش مي كند، چرا كه بخشايش الهي بيش از گناه بندگان است و رحمت او پيش از غضب اوست.(3) و هر چقدر گناهمان عظيم باشد، از رحمت بي كران ونا محدود او كه عظيم تر نيست!
- ستاريّت خداي متعال در گناهان:
توبه و بازگشت به راه راست، تنها راه قرار گرفتن انسان در ستّاريت خداست، البته بستگي به رفتار و اعمال و اثرات ناشي از آن هم دارد. بايد عواقب بعد از آن را با صبر و توكّل تحمل كرد، زيرا بعضي از اعمال ما مدتها أثراتش مي ماند و گريبان گير ما را خواهد بود.
- حاصل سخن اينكه:
نگاهمان به خدامي بايست يك نگاه والا و بلند باشد، نه نگاه به يك انسان كه ممكن است به سادگي از خطاهايمان چشم پوشي نكند. او مهربان ترين مهربان هاست و دنبال بهانه است تامخلوقات خود راببخشد.
مگر مي شود گنهكار، از صميم دل با نيت راستين و خالص به سوي خدابرگردد و خداوند در را به رويش ببندد و او رانپذيرد؟! آيا توبه بنده، زمينه ساز گشايش پنجره اي رو به رحمت الهي نيست؟!
گناه، هر چند زياد و بزرگ باشد، لطف و كرم خدا بيشتر است. رابطه با خدا را بايد بر اساس وسعت كرم و گستردگي رحمت او برقرار ساخت.
وقتي همه درها به روي انسان بسته شود، آغوش رحمت الهي به روي عاصيان گشوده است.
اما به شرط آنكه اين "بازگشت"، ندامت واقعي و عزم استوار باشد! چيزي كه در فرهنگ ديني از آن به "توبه نصوح" ياد مي شود. (4)
پس خداوند عيب و گناه بنده را غفران مي كند و مي پوشاند، آن قدر خدا پوشاننده و ستار است كه حتي در اثر توبه ي بنده، تمام گناهان و عيب ها را به نيكي ها و حسنات تبديل مي كند، كما اينكه در اين مورد خداي متعال مي فرمايند: "قَأو لئِكَ يُبَدِلُ اللهُ سَيّاتهم حَسَناتٍ و كانَ الله غفوراً رحيماً"(5) يعني خدا گناه و خطاي توبه كنندگان را به حسنات و نيكي ها تبديل مي كند.
پي نوشت ها:
1. بقره (2) آيه 222.
2. زمر(39) آيه53.
3. ابن طاووس، علي بن موسي، اقبال الاعمال(ط-القديمه)، ج1، ص363، دارالكتب الاسلاميه، چاپ دوم، تهران1409ق.
4. جوادمحدثي، توبه، بازگشت به فطرت، (درسهايي از نهج البلاغه2)، ص14، بنياد پژوهشهاي اسلامي آستان قدس رضوي مشهد، چاپ نهم 1387ش.
5. فرقان(25) آيه 70.
موفق باشید.
