سلام
لطفا کمی در مورد سر سجده توضیح دهید و در حقیقت ما وقتی به سجده میرویم داریم چه کاری انجام میدهیم و در ان موقعیت ما باید به چه چیزی توجه داشته باشیم.و تفسیر سجده چیست.
ممنون
با سلام و عرض تبریک سال نو و آرزوي سال پرخیر و برکت برای شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در ابتدا بايد گفت سجده زيبا ترين نماد بندگي در برابر خالق است. زيرا سجود بالاترين درجه فروتنى است، و عزيزترين اعضاء خود را كه روى است به پستترين چيزها كه خاك است مي گذارد كه به خضوع نزديكتر و بر ذلّت گوياتر است. انسان چون نفس خود را در مقام خوارى و خاكسارى ديد و بر خاك افتاد، در اين هنگام عظمت خدا را در دل خود تازه مي كند و مي گويد: «سبحان ربّى الأعلى و بحمده».
سجده، نشان تذلّل و خاكساري در برابر خداوند و عاليترين درجه عبوديت است. انسان با سجده، خود را همرنگ با هستي ميكند، (1) سجده بهترين حالتي است كه انسان به خدا نزديك مي شود. سجده، رمز دوران هاي چهارگانه زندگي انسان است.
علي(ع) مي فرمايد: سجده اول، يعني اين كه از خاكم، سر برداشتن رمز زندگي دنيايي است. سجده دوم، رمز مردن و به خاك خفتن است، سربرداشتن، رمز محشور شدن است، (2) و اين مضمون اين آيه است كه : شما را از خاك آفريديم و به خاك بر مي گردانيم و بار ديگر از خاك، بيرونتان مي آوريم. (3)
مردي به رسول خدا(ص) عرض كرد دعا كنيد كه خدا مرا به بهشت برد. حضرت فرمود: «أَعِنّي بِكَثرة السُجود؛ من دعا مي كنم. ليكن تو مرا با سجده هاي زياد و طولاني كمك كن تا دعاي من مستجاب شود».
امام صادق(ع) فرمودند: «عَليك بِطول السُجود فَإِنَّ ذلك مِن سُنَن الأَوّابين»سجده ها راطولاني كنيد زيرا سجده هاي زياد ازروش هاي ناله كننده گان است.؛ (4) پس شايسته است انسان هنگام سجده زود سر از خاك برندارد. نمازهاي عمومي را به طور معمول بخواند؛ امّا در حالات خاصه خود، زود سر از سجده برندارد. چون اين دشمن دروني، انسان را آرام نمي گذارد؛ تا آخرين لحظه مي كوشد انسان را فريب دهد.
بهترين فرصت در حال نماز، حال سجده است كه امام صادق(ع) فرمودند: «إِنَّ أَقْرب ما يَكون العَبْد مِن الرَب عزّ و جلّ و هو ساجد باكَ؛ (5) نزديكترين حالت بنده به خدا وقتي است كه در حال سجده باشد و گريه كند».
انسان هر چه به خاك نزديك شود به خدا نزديكتر مي شود. رسول خدا(ص) در ضمن خطبه شعبانيه فرمود: «ظُهروكم ثَقيله مِنْ أوْزاركم فَخَفِّفوا عَنها بِطول سُجُودكم؛ (6) پُشتهاي شما از بار گناه سنگين شده است. آنها را با سجده هاي طولاني سبك كنيد».
پي نوشت ها:
1. نحل( 49) آيه 16.
2. مجلسي، بحارالانوار نشر دار الاحيا التراث العربي بيروت. 1403 ق. ج 82، ص 139.
3. طه (20)، آيه 55.
4. بحار، همان، ج 85، ص162.
5. كليني، كافي، نشر دار الكتب الاسلاميه تهران 1380 ق. ج 2، ص483.
6. بحار، ج93، ص 357.
موفق باشید.
