سلام
آیا اگر وافعا توبه کنیم خدا هر گناهی را میبخشد؟
با سلام و عرض تبریک سال نو و آرزوي سال پرخیر و برکت برای شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
گرچه منزل بس خطرناك است و مقصد ناپديد هيچ راهي نيست كان را نيست پايان، غم‌مخور
در آغاز لازم است پيامي كه خداوند از طريق پيامبرش براي بندگان گناهكار خود فرستاده بشنويد:«(اي رسول ما) به آن گروه از بندگانم كه با گناه كردن، بر نفس خويش ظلم و ستم روا داشته اند، بگو: هرگز از رحمت بيمنتهاي خدا نا اميد مباشيد. چه آن كه خداوند همه گناهان شما را ( در صورت توبه ) خواهد بخشيد، كه او خدايي بسيار آمرزنده و مهربان است». شاعر گويا همين پيام را در قالب شعر چنين بيان كرده است:
غرق گنه نا اميد مشو ز دربار ما كه عفو كردن بود در همه دم كار ما
بنده شرمنده تو ، خالق بخشنده من بيا بهشتت دهم مرو تو در نار ما
توبه شكستي بيا، هر آنچه هستي بيا اميدواري بجو ز نام غفار ما
خداوند متعال راه توبه را به روي انسان ها گشوده است و آنان مي توانند با توبه و استغفار، گناهان گذشتة خود را جبران كنند، و پس از توبه و انابه به درگاه خدا، ديگر بار راه تقوا و عبادت را پيش گيرند. از پيامبر(ص) نقل شده است: "التائب من الذنب كمن لا ذنب له؛ كسي كه از گناه توبه كند، مثل كسي است كه گناهي نكرده است".(1)
بنابراين توبه كردن از گناهان باعث زدودن گناه و پاك شدن آثار آن مي شود و در روز قيامت از گناه بازخواست نمي شود ، امّا تذكر چند نكته لازم است.
1ـ توبه بايد واقعي و حقيقي باشد. چه بسا افرادي كه استغفار مي كنند، باز به گناه آلوده مي شوند و هيچ گونه تصميم جدّي بر ترك گناه نمي گيرند. كار اين گونه افراد با اين گونه استغفار و توبه، شبيه استهزاء و مسخره كردن خدا است! اميرالمؤمنين(ع) در مورد كسي كه استغفار لفظي و ظاهري داشت فرمود: "مادرت بر تو بگريد! آيا مي داني توبه و استغفار به چه معنايي است؟ استغفار مقام بلند همتان است، و شش مرحله دارد، كه اولين مرحلة آن پشيماني جدّي از كرده هاي زشت است".(2)
2ـ پذيرفته شدن توبه بسيار مهم است. انجام دادن گناه بسيار آسان است. امّا توبه كردن و قبول شدن توبه مشكل است، مخصوصاً توبه از برخي گناهان نياز به سعي و تلاش فراوان دارد.
3ـ اگر حق النّاس را ضايع كرده است، ابتدا بايد آنان راضي شوند، سپس توبه و استغفار به درگاه خدا پذيرفته شود. تا حق الناس جبران نشود، قبول شدن توبه محل تأمل است.
پي نوشت ها:
1. علامه مجلسي، بحار الانوار، مؤسسه الوفاء بيروت – لبنان، سال انتشار 1404 ق، ج 16، ص 75.
2. نهج البلاغه (فيض الاسلام)، حكمت 409.
موفق باشید.
