توبه

با سلام و عرض تبریک سال نو و آرزوي سال پرخیر و برکت برای شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
برادر گرامي! انسان تا زنده است، در توبۀ خداوند به روي او باز است و اگر برگردد و توبۀ واقعي كند، خداوند قبول خواهد كرد؛ توبۀ نصوح و واقعي را اميرالمؤمنين علي(ع) مي فرمايد چهار شرط دارد: «التّوبة ندم بالقلب، و استغفار باللّسان، و ترك بالجوارح، و إضمار أن لا يعود؛(1) توبه پشيمانى دل است، طلب آمرزش به زبان، ترك كردن گناه، و تصميم به عدم بازگشت به گناه».
پس توبه كننده اگر قلباً پشيمان شود و تصميم بگيرد كه ديگر گناه را مرتكب نشود، چنين توبه اي پذيرفته شده است چرا كه: «وَ هُوَ الَّذي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئات؛ (2) او كسى است كه توبه را از بندگانش مى‏پذيرد و بديها را مى‏بخشد.»
حال كه توبه نمود پيامبر اكرم(ص)فرمودند:«التائب من الذنب كمن لا ذنب له؛ (3) كسي كه از گناه توبه كند، مثل كسي است كه گناهي نكرده است.»
بعد از توبه و بخشش الهي، بايد خود را ملتزم به انجام اعمال صالح و خير نمود تا آثار و گرد و غباري كه براثر گناه بر دل و جان انسان نشسته از بين رفته و سيئات به حسنات تبديل شود،«إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئات؛ (4) حسنات، سيئات و آثار آنها را از بين مى‏برند.»
البته در مورد گناه حق الناس به غير از توبه نياز به جبران حق الناس نيز هست.
اگر تمايل داشتيد در مكاتبۀ بعدي مطالب بيشتري تقديمتان خواهيم كرد.
پي نوشت ها:
1. عبدالواحدبن محمد تميمي آمدي، تصنيف غرر الحكم، ص 194، انتشارات دفتر تبليغات، قم، 1366 ش.
2. شوري (42) آيه 24.
3. علامه مجلسي، بحارالانوار، اسلاميه‏، تهران‏، ج 16، ص 75.
4. هود (11) آيه 114.
موفق باشید.