والدین وما جوونها

پرسش:
سلام
باتبريك عيد به خدمدتون هميشه اميدوارم با قدرت به كار بزرگتون ادامه بديد
دريابيد منو
درخصوص پدر ومادرتوصيه وسفارشات اكيدولازم داده شده دررفتار گفتاركمك كردن واخلاق ....
چرا فاصله كه بين ماواونهااينقدرزياده اين درز دررابطه حساس رو چطور ميشه ترميم كرد
{اوضاع خودم}
من موندم توي اين دوروزمونه اين قضيه خيلي ازماجوونها رو باخانواده وخصوصا والدين فاصله انداخته ازسطح سواد گرفته. تا 1 ظاهر 2 انواع سرگرمي ها 3 رفتاراجتماعي 4 فرهنگ آداب صحبت 5وفيلمها آهنگها........
والا درخصوص خودم كه خانواده خصوصا پدرومادر روابط كارساز بابيرون از اجتماع كمتر دارن ومن وهمچنين خواهر برادر بزرگتر ضربه خورديم {ازدواج}
فاصله سني كه مابين ما هست مثل يه چاله مزاحم شده
ازچه چيزايي ميشه دست كشيد وبه چه چيزهايي بايد رو آورد تامابه هم نزديك ورابطه هاتصحيح بشه؟
عامل احساس دوستي باوالدين رو به من تفهيم كنيد
پدر ومادر آيا مارو به حال خود بايد رها كنند تاهي به گناه وغيره روبياريم
پناه به خدا
من ميخام ازدواج كنم با چه رفتار وگفتار پسنديده مورد قبول اقدا مكنم
من خواستاراحترام ورفاقتم
موفق باشيد

پاسخ: با سلام و عرض تبریک سال نو و آرزوي سال پرخیر و برکت برای شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
توجه به موقعيت زماني و مكاني خاص در برقراري ارتباط ميان والدين و جوان ها بسيار مهم است.
در يكي از حكمت هاي منسوب به امام علي(ع) آمده است:
فرزندانتان را به انجام آداب خودتان وادار نكنيد؛ زيرا آنان براي زماني، غير زمان شما آفريده شده اند (ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج20، ص 267).
در زبان عربي، «قسر» با حرف جر «علي» به معناي واداشتن مي آيد و حضرت مي فرمايد: فرزندان خودتان را به انجام آداب و رسومي كه خود داشته ايد، مجبور نكنيد؛ زيرا آداب و رسوم تغيير مي كند، براي مثال، زمان كودكي والدين، تحصيل دختران يا كارهاي اجتماعي آنان مرسوم نبود؛ اما اين كارها، امروزه مرسوم و مفيد است؛ پس والدين نبايد بگويند: چون زمان ما دختران درس نمي خواندند، امروزه هم نبايد در پي تحصيل بروند يا چون پيش تر در فعاليت هاي اجتماعي شركت نمي كردند، اكنون نيز از اين گونه فعاليت ها محروم شوند.
بر خلاف تصور برخي كه از سخن امام علي (ع) آزادي به معناي بي قيدي را برداشت كرده اند، مقصود حضرت تخطي از حلال و حرام نيست و عمل به آداب زمان حاضر، هيچ گونه منافاتي با رعايت ارزش هاي ديني و حلال و حرام الاهي ندارد.
از سوي ديگر مثلا استفاده از امكانات زمان (تحصيلات عالي، فن آوري هاي روز مانند رايانه، وسايل ارتباط جمعي و ... امكانات آموزشي) مطلوب است و چه بسا مصداقي از سخن امام علي (ع) باشد؛ زيرا همانطور كه امام صادق (ع) فرمود: العالم بزمانه لاتهجم عليه اللوابس كسي كه به زمان آگاه است، شبهه ها به او هجوم نمي آورند (علامه مجلسي، بحارالانوار، ج71، ص307).
متاسفانه عدم توجه والدين به چنين نكاتي موجب ايجاد نارضايتي فرزندان و به قول روانشناسان باعث به وجود آمدن فاصله بين نسلي مي شود.
همانطور كه مي دانيد تغيير طرز فكر پدر و مادري كه با نگاهي خاص پرورش يافته اند تقريبا ناممكن است. چنين نيست كه شما نكته اي تربيتي را به آنها گوشزد كنيد و توقع داشته باشيد كه از فردا بر اساس اصول روانشناسي يا حتي بر اساس آموزه هاي ديني تربيتي با شما برخورد كنند. لذا به شما توصيه مي كنيم با حفظ حرمت و حريم والدين خود، با آنها به صورتي انعطاف پذير و مناسب برخورد كنيد و هرگز اجازه ندهيد كه احساسات جواني غليان پيدا كرده و با تندي و خشونت به آنها چيزي را تفهيم نماييد.البته چنانچه از نامه شما استنباط مي شود، غير از اين هم نيست. زيرا شما به دنبال مهرباني و صلح و صفا با آنها هستيد.
راجع ازدواج نيز نكاتي را ارائه مي كنيم كه اميد است راهگشا باشد.
1. توصيه هميشگي ما اين است كه: اگر انديشه ازدواج با كسى را در سر مى‏پرورانيد، قبل از ابراز علاقه به وى، درباره معيارهاى ازدواج و شرايط همسر ايده‏آل شناخت كافى پيدا كنيد. بدين منظور مى‏توانيد از راهنمايى‏هاى افراد با تجربه و خبره و مشاوران مورد اعتمادتان و يا از كتاب‏هاى زير كمك بگيريد: جوانان و انتخاب همسر، علي اكبر مظاهري، انتشارات پارسيان- انتخاب همسر، ابراهيم اميني- مشاوره قبل از ازدواج، حسن ملكي- چرا ازدواج موفق، چرا ازدواج ناموفق، گاتمن.
2. افرادي كه سعي مي كنند قبل از ازدواج درمورد همسرشان مطالعه نمايند و همسري بيابند كه از نظر روحي متناسب با خودشان باشد، بخشي از مشكلات بعد از ازدواج و تربيت فرزندانشان را حل كرده اند. در غير اينصورت مشكلاتي را كه مي توانستند قبلا حل كنند به بعد از ازدواج موكول كرده و آن مشكل را حفظ مي كنند.
3. متأسفانه معمولا در انتخاب همسر به خوب بودن عرفي اكتفا مي شود و به كفوء بودن دختر و پسر توجه كمتري مي كنند. در حالي كه محور معيارهاي انتخاب همسر، همين هم كفوء بودن است (هم كفوء بودن يعني: تناسب، هماهنگي، همتايي، همشأني، سنخيت، همطرازي بين دختر و پسر و به اصطلاح با هم جور در آمدن زن و شوهر).
4. همتايي فرهنگي: عشق تنها، رابطه را ماندگار نمي كند؛ بلكه رابطه به سازگاري فرهنگي هم نياز دارد. تفاوت فرهنگي فقط در مورد اينكه كجا به دنيا آمده ايم نيست، كه به آن اهميت ندهيم، فرهنگ در تمام صحنه هاي زندگي اثرگذار است. باورهاي معنوي، اجتماعي، روشن فكري، احساسات، ارزشها، چگونگي تربيت بچه ها، عادتها، همه به تفاوت فرهنگي وابستگي دارند. بسيار سخت است، كه با هم بنشينيد و در بعضي چيزها توافق كنيد و همان راه را برويد. قطعا موقع انتخاب راه، تفاوت فرهنگي آن را جهت دهي مي كند و در بهترين شرائط، موجب تنشهايي در رابطه شما خواهد شد. در رابطه با وجود يا عدم وجود همتايي فرهنگي ميان دو خانواده تحقيق بيشتري كنيد.
5. همتايي طبقاتي: تفاوت تمكن مالي اگر زياد نباشد، اشكالي ندارد؛ اما اگر فاصله زياد باشد؛ به گونه اي كه از دو طبقه ثروتمند و كم بضاعت باشند، مشكلاتي را فراهم خواهد آورد. مثلا اگر پسر و خانواده اش ثروتمند باشند، دختر با ديدن نزديكان او احساس حقارت خواهد كرد. اين در صورتي است كه تحقير و سرزنشي در كار نباشد كه اگر چنين شود، رنج ها افزون تر خواهد شد. البته مطلوب اين است كه وضعيت مالي پسر بهتر باشد تا زندگي به كام دختر شيرين تر شود.
6. شما مي توانيد در نامه هاي بعدي راجع ازدواج و شرايط خود توضيحات بيشتري را ارائه كنيد.
در پايان از شما مي خواهيم كه با دورانديشي لازم و جدا نمودن نصايح دلسوزانه از نصايح خودخواهانه اطرافيان و همچنين دوري از هر گونه احساسات و عواطف زودگذر جواني، تصميم مناسبي اتخاذ كنيد.
اگر شرايط شما به گونه اي است كه اطمينان واقعي از امكان تشكيل زندگي داريد، مي توانيد با بهره گيري از راهكارهاي ذيل رضايت والدين را جلب كنيد:
1. صحبت همراه با احترام با والدين بدون اصرار و سماجت
2. استفاده از همكاري و ميانجي گري خيرانديشان و خويشاوندان نزديك و صاحب نفوذ بر روي آنان
3. اصرار و سماجت،‌آميخته به محبت و فرمانبري و دعا به درگاه حضرت حق
4. گاهي اوقات صبر و تحمل و گذر زمان، خود به عنوان يك عامل موثر مي تواند شما را در رسيدن به هدفتان ياري دهد. پس صبر و تحمل داشته باشيد و عجولانه عمل نكنيد؛ بلكه اجازه بدهيد مدتي بگذرد.

پرسش:
سلام
باتبريك عيد به خدمدتون هميشه اميدوارم با قدرت به كار بزرگتون ادامه بديد
دريابيد منو
درخصوص پدر ومادرتوصيه وسفارشات اكيدولازم داده شده دررفتار گفتاركمك كردن واخلاق ....
چرا فاصله كه بين ماواونهااينقدرزياده اين درز دررابطه حساس رو چطور ميشه ترميم كرد
{اوضاع خودم}
من موندم توي اين دوروزمونه اين قضيه خيلي ازماجوونها رو باخانواده وخصوصا والدين فاصله انداخته ازسطح سواد گرفته. تا 1 ظاهر 2 انواع سرگرمي ها 3 رفتاراجتماعي 4 فرهنگ آداب صحبت 5وفيلمها آهنگها........
والا درخصوص خودم كه خانواده خصوصا پدرومادر روابط كارساز بابيرون از اجتماع كمتر دارن ومن وهمچنين خواهر برادر بزرگتر ضربه خورديم {ازدواج}
فاصله سني كه مابين ما هست مثل يه چاله مزاحم شده
ازچه چيزايي ميشه دست كشيد وبه چه چيزهايي بايد رو آورد تامابه هم نزديك ورابطه هاتصحيح بشه؟
عامل احساس دوستي باوالدين رو به من تفهيم كنيد
پدر ومادر آيا مارو به حال خود بايد رها كنند تاهي به گناه وغيره روبياريم
پناه به خدا
من ميخام ازدواج كنم با چه رفتار وگفتار پسنديده مورد قبول اقدا مكنم
من خواستاراحترام ورفاقتم
موفق باشيد

پاسخ
برادر گرامي! از اينكه با ما مكاتبه كرديد خرسنديم و اميدواريم كه ارتباط شما با ما تداوم داشته باشد تا به نتايج مثبت برسيم.
بايد اين را بدانيم كه فاصله كلامي و فيزيكي ايجاد شده بين والدين و جوانان در درجه اول از وجود فاصله ذهني بين آنها نشأت مي‌گيرد. تلاش براي از بين بردن فاصله‌هاي كلامي بدون كم كردن فاصله ذهني براي از بين بردن مشكلاتي كه از اين طريق گريبانگير خانواده‌ها مي‌شود، تأثيري نخواهد داشت.
- مطالبي را خدمتتان عرضه مي داريم، اميد است كه با درك و فهم بالايتان، بتوانيد مشكلات را از سر راه خود برداريد:
1- اختلاف بين والدين و فرزندان يا همان فاصله بين نسل ها موضوعي مهم و مورد توجه روان شناسان است؛ زيرا از گذشته تاكنون همواره اين دو نسل با يكديگر در تضاد و تعارض بوده اند. با بررسي علل اين مساله در مي يابيم كه بسياري از والدين به تصور اينكه نياز فرزندانشان صرفاً در تهيه لباس زيبا و تغذيه مناسب خلاصه مي شود، از ايجاد جو صميمانه و ارتباط دوستانه با آنان خودداري مي كنند و حتي به اصلي ترين نياز آنها كه ازدواج باشد، توجهي ندارند، به همين دليل دائماً بين آنها بر سر مسائل مختلف، اختلاف به وجود مي آيد.
كارشناسان تربيتي معتقدند، پدر و مادرها به اين دليل نمي توانند با فرزندان نوجوان خود روابط صميمانه برقرار كنند كه آنان را با زمان نوجواني خود مقايسه مي كنند و انتظار دارند مانند فرزندان آن زمان رفتار كنند، حال آنكه خودشان نيز در آن ايام با والدين خود در تضاد بودند و همين مشكل را داشتند.
اين اختلاف سليقه كه در بسياري از خانواده ها به چشم مي خورد، اغلب به كشمكش و تعارض بين والدين و فرزندان منجر مي شود. چون پدر و مادر سعي مي كنند خواسته فرزند خود را ناديده بگيرند و عقيده خود را به او تحميل كنند. در مقابل نوجوان هم به هر طريقي مقاومت مي كند براي آنكه دوست دارد به خاطر دل خودش زندگي كند و سليقه، اعتقادات و ارزش هاي خود را به كار ببندد. به همين دليل نافرماني مي كند و تعارض به وجود مي آورد. پس از شما هم انتطار مي رود كه از كوره در نرويد و درصدد اصلاح اين مسأله بر بياييد.
2- والدين اغلب فرزندانشان را در معرض خطر و تمايل به آن فرض مي‌كنند. آنها اراده و اختيار نسل‌هاي جوان را براي پرهيز و امتناع قبول ندارند و همواره مي‌كوشند با نظارت دقيق جوانان را از آسيب‌ها مصون نگه‌ دارند. اعمال محدوديت درباره دوست‌يابي، نحوه لباس پوشيدن، معاشرت و حتي صحبت و اظهار ‌نظر كردن، تفاوت‌هاي فكري و شئون رابطه ميان نسل‌ها را به ‌صورت منفي تجلي مي‌دهد و راه‌ زندگي آنان را از يكديگر جدا مي‌كند. تجربه‌ سال‌هاي اخير نيز گواهي مي‌دهد محدوديت‌ و محروميت آنجا كه نابجا يا بيش از اندازه باشد، نتيجه كاملاً معكوسي در پي دارد و مخفي‌كاري و تضعيف رابطه صادقانه را موجب مي‌شود.
3- راهكار براي دوستي با والدين:
رابطه دوستي از يك سو خود يك هدف است و از سوي ديگر راهكاري براي ايجاد ارتباط موثر است تا بتوانيم به اهداف خود برسيم. براي ايجاد اين ارتباط لازم است همان نوع رابطه‌اي كه ميان دو دوست وجود دارد، الگو قرار دهيم. در روابط دوستانه وقتي ملاك دوستي مطرح مي‌شود، دو چيز به چشم مي‌خورد يكي خوب گوش دادن كه به نظر روانشناسان، خود مهارتي لازم دارد، بلكه مركب از مهارت‌هايي است. شنيدن با گوش دادن متفاوت است. در عربي نيز «سمع» و «استماع» متفاوت است؛ با به دست آوردن مهارت گوش دادن ما مي‌توانيم در دل والدين نفوذ كنيم، در بسياري از اوقات، فرزندان نمي‌توانند به حرف‌هاي والدين شان گوش دهند، بلكه تنها آن را مي شنوند، اما گوش نمي‌دهند، اين‌جا است كه مشكل آغاز مي‌شود. پس ما بايد مهارت گوش كردن را بياموزيم. با تمام توجه به سخن والدين گوش دهيم. وقتي صحبت مي‌كنند، بايد نگاهمان به طرف شان باشد. شنيدن سخن والدين در كنار گوش دادن به اخبار يا خوردن ناهار و شام و يا مطالعه كردن، آنها را رنج مي‌دهد. آنها احساس مي‌كند شما در فضاي ديگري هستيد.
4- با صبر و بردباري و بكار گرفتن سخنان كارشناسان، والدين خود را درك كنيد و حق دهيد كه آنگونه كه شما فكر مي كنيد، فكر نكنند! مقتضيات زمان و مكان و دگرگوني شرايط اين مسأله را به وضوح نمايان مي كند. مي توانيد از ريش سفيدان و افراد تأثيرگذار براي صحبت و توصيه هاي لازم به والدين، استفاده كنيد؛ شايد آنها بهتر بتوانند با والدين شما ارتباط برقرار كنند و بگويند كه مسأله ازدواج از اساسي ترين تصميمات و اقدامات لازم براي جوانان مي باشد.
- حاصل سخن اينكه:
والدين، فرزند را براي زندگي در آينده تربيت نمي‌كنند. معيارهاي تعليم و تربيت آنها بيشتر به گذشته نظر دارد. آنان تلاش مي‌كنند با الگو قرار دادن خويش از فرزندشان انساني شبيه خود بسازند. آن هم با معيارها و باورهايي كه در سن و سال خودشان قبول مي‌كنند و مي‌پذيرند و ممكن است براي فرزند نامفهوم باشد. اما فرزندان مي توانند با يادگيري مهارت هاي لازم و صبر و حوصله، در درك موقعيت والدين، مشكل را حل كنند.