سلام
مسئله ای در زندگی بنده پیش امده که فکر و ذهنم را به خود مشغول کرده.
یک جلسه بنده منزل یکی از عمه هام بودم. در اون جلسه شوهر عمه و پسر عمم هم حضور داشت. عمم شروع کرد به تهمت و دروغ بستن نسبت به مادرم. یقین داشتم که دروغ میگوید و از روی کینه عابروی مادرم را میبرد. بنده در مقابل این همه جسارت او سکوت کردم چون شوهر عمم هم اونجا بود نمیخاستم حرمت او جلوی شوهر و فرزندانش و یکی دیگر از بچه های عمه دیگم از بین بره و دیگر اینکه بنده مهمان انها بودم.
الان مدتی هست از این ماجرا میگذره و بنده عذاب وجدان گرفتم چطور در مقابل این همه تهمت و جسارت عمم نسبت به مادرم به خیال خودم خویشتن داری کردم و چیزی نکفتم. الان تصمیم دارم حقیقت را بیان کنم و میتوانم اثبات کنم که عمم دورغ گفته و انوقت عابروی عمم جلوی عده ای خواهد رفت.
لطفا بفرمایید ایا سکوت بنده کار درستی در این جلسه بوده یا خیر؟
ایا الان خاسته باشم از مادرم دفاع کنم کار درستی است یا خیر چون عابروی عمم و دیگران میرود؟
ایا صبر بنده کار درستی است یا خیر؟
بنده عذاب وجدان دارم چرا از مادر درستکار و مومنم دفاع نکردم به خاطر اینکه عابروی دیگران لطمه نبیند. البته از این ماجرا مادر بنده بیخبر هستند به مادرم چیزی نکفتم. بنده فرد توداری هستم لطفا راهنماییم کنید از این وضع راحت شوم.
با سلام و عرض تبریک سال نو و آرزوي سال پرخیر و برکت برای شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسش گر گرامي كار عمه شما در تهمت زدن و دروغ گفتن به مادرتان حرام و از گناهان كبيره بوده است. و شما اگر مي دانستيد اين نسبت ها دروغ است بايد از مادرتان دفاع مي كرديد، البته محترمانه و با رعايت ادب و بدون دعوا و درگيري بايد اين كار را مي كرديد، كلا انسان وظيفه دارد از آبروي هم ديني اش دفاع كند.
رسولُ خداِ صلىاللهعليهوآله فرمود:« مَن رَدَّ عَن عِرضِ أخيهِكانَ لَهُ حِجابا مِنَ النّارِ(1)هر كه از آبروى برادر [هم دين]خود دفاع كند اين كار حجابى ميان او و آتش است.»و انسان وظيفه دارد از همه مومنين دفاع كند.
اما شما در آن جلسه به خاطر حفظ احترام ها دفاع نكرده ايد، پس نيت خير داشته ايد، و اگر دوباره آن نسبت ها داده شد، وظيفه داريد با رعايت ادب و احترام از مادرتان دفاع كنيد، و اگر احتمال مي دهيد عمه شما جاهل باشد و حقايقي را نداند، به صورت خصوصي به خود ايشان توضيح دهيد تا متوجه اشتباهات خود بشود. و به ايشان بگوييد من به خاطر احترام به شما چيزي نگفتم بهتر است ديگر چنين سخناني به مادر من نگوييد و از ايشان حلاليت بطلبيد.
ولي اگر او عمدا به مادرتان تهمت و دروغ مي بندد، پس احتمال تاثير حرف هاي تان بسيار كم است، و لازم نيست خصوصي با ايشان صحبت كنيد، فقط اگر در جمع دوباره اين نسبت ها داده شد، وظيفه داريد از مادرتان دفاع كنيد و با دليل اين نسبت ها را رد كنيد.
پي نوشت ها:
1. شيخ حر عاملى، وسائل الشيعة، مؤسسه آل البيت عليهمالسلام قم، 1409 ه.ق، ج 12، ص2913.
موفق باشید.
