عرض سلام و تبریک سال نو.
بنده چند روز پیش یه سوال براتون فرستادم با عنوان ترس که با توجه به اینکه تو سایت عضو نبودم جوابش به ایمیلم اومد و تو ایمیلم فونتش به صورت ناخوانا و شکل هندسی بود.
با عرض پوزش سوالم رو مجددا ارسال میکنم:
بنده یه دختر 18 ساله هستم و پشت کنکورم.یکی دو هفته پیش به دلیل اضطراب حاد به یک روانشناس مراجعه کردم و متوجه شدم دلیل این اضطراب صرفا کنکور نیس و ریشه در کودکی من داره.من حدودا5-4 ساله بودم که دو سه بار مرتکب یه اشتباه شدم به این صورت که با پسر عموم که دو سه ماه از من بزرگتره (با عرض معذرت) آلتهای تناسلیمون رو باهم تماس دادیم(حدودا 3-2 بار)تا اینکه پدر و مادرامون متوجه شدن و بهمون گفتن که کار بدیه و بعدش دیگه تموم شد.
اتفاق دوم:تقریبا 8-7 سالگیم موقعی که هیچ نشونی از بلوغ در من نبود(اولین نشانه های بلوغ من از 11 سالگی شروع شده)یه بار که کل فامیل تو خونه کوچیک روستایی که فقط دو تا اتاق داره جمع بودیم,شب خانوما تو یه اتاق خوابیدن و آقایون هم تو اتاق دیگه من رفتم بغل بابام خوابیدم.صبح زود که قبل همه از خواب بیدار شدم دیدم دست پسر عمه م که اون موقع 17-16 سالش میشد زیر شلوارم روی آلت تناسلی منه.اون موقع با اینکه خیلی مضطرب شدم اما فک کردم حتما شب تو خواب حواسش نبوده.
از اون روز که این قضایا رو خانم روانشناس ازم پرسید خیلی نگرانم.ایشون گفتن که میتونن محرمانه منو به دکتر زنان معرفی کنن اما من موافقت نکردم چون هم میترسم و هم اینکه خجالتیم.
خواهش میکنم راهنماییم کنید.حکم شرعی این قضایا برای بنده چیه؟
ممکنه اون شب دخول اتفاق افتاده باشه و من متوجه نشده باشم؟
ممکنه پرده بکارت من پاره شده باشه؟
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
به عنوان دانش آموخته حوزه و كارشناسي ارشد روان شناسي توجه شما را به نكات ذيل جلب مي نمايم:
1. همان طور كه مي دانيد بروز چنين مسائلي در دوران كودكي (چه در ايران، چه در سراسر جهان) آن قدر زياد است كه بزرگنمايي آن بسيار غيرمنطقي به نظر مي رسد. شما خوشبختانه يا بدبختانه به هيچ وجه در اين امر مستثنا نيستيد و بسياري از زنان پاكدامن امروزي سابقه چنين مسائلي را در پرونده شان دارند. متأسفانه بزرگنمايي و فاجعه سازي اين مسأله بيش از اصل مسأله آسيب زاست و اگر دختري بتواند به صورت منطقي با اين حوادث كاملاً غيرارادي، برخورد نمايد، بسيار بايد به او تحسين گفت.
2. هيچ كدام از مراجع تقليد از ابتدا تا به امروز اين مسأله را گناه و حتي مكروه نمي دانند، چرا كه احكام فقط در دايره اختيار و همچنين دايره تكليف معنا مي يابد. دختر 3و 4 ساله كه به تكليف نرسيده است محال است گناهي بر وي مترتب گردد و اين امر با عدالت خداوند سازگار نيست. همچنين شما كوچكترين اراده اي (به معناي واقعي كلمه) در 3و 4 سالگي نداشته ايد، پس هيچ گاه چه در شرع چه در عرف يك كار غير ارادي را قبيح و ناپسند نمي شمارند.
با اين وصف اگر خداي ناكرده شما ده ها بار به اين اصطلاح خاله بازي در دوران قبل از سن تكليف مرتكب شده بوديد باز ذره اي گرد به عصمت و پاكدامني شما نمي نشست. همينك شما جز پاكترين دختران اين مرز و بوم محسوب مي گرديد و هرگونه احساس گناه در شما كاملاً بي معنا و بي دليل است. سعي كنيد حتي عبارت «كار زشت» را بر روي اين رفتار كودكانه و معصومانه ننهيد، چرا كه صفت زشت بر هر كاري اطلاق نمي گردد. همينك چه توبه كرده باشيد چه صد درصد بي خيال باشيد هيچ اثري از اين مسأله در پرونده اعمال شما نيست و شما در قيامت با چيزي به عنوان كار زشت در سن 3و4 سالگي مواجه نخواهيد شد. همه اين مسائل در مورد قضيه 7و8 سالگي شما صادق است و فقط پسر عمه شما بايد پاسخگوي اعمال شما در دو دنيا باشد.
3. به نظر مي رسد اضطراب فعلي شما هر چند بي ارتباط با قضاياي دوران كودكي شما نيست، ولي به احتمال زياد، ريشه در وراثت و ساير عوامل محيطي شما دارد. مثلاً اين احتمال وجود دارد كه شما اضطراب كنوني تان را از پدر يا مادرتان به ارث برده باشيد و اگر چنين قضاياي هم براي شما اتفاق نيفتاده بود باز شما از اضطراب موروثي بالا در رنج بوديد. اين احتمال وجود دارد كه مسائل و عوامل محيطي از جمله بحران كنكور، بحران بلوغ، بحران ازدواج و ده ها مسأله ديگر سبب ساز بالا رفتن اضطراب در شما شده باشند و با فرض عدم وجود اين سابقه، باز با اضطراب هاي محيطي دست و پنجه نرم مي كرديد.
اضطراب در برخي موارد به وسواس فكري مي انجامد و داغوني شما به احتمال زياد چيزي جز وسواس فكري و نشخوار ذهني نيست. اگر در كنار مراجعه به روان شناس به يك روانپزشك هم مراجعه مي كرديد با يك دارو درماني موقت از اين برهه حساس به خوبي گذر مي كرديد.
4. بسيار در تعجبم كه شما چگونه در برابر يك امر كاملاً ساده و پيش پا افتاده يعني معاينه پرده بكارت اين قدر مقاومت و بازداري نشان مي دهيد. باور كنيد اين كار از آب خوردن هم راحت تر است. اصلاً مجالي براي بحث از خجالت و ترس نيست، چرا كه اين كار نه خجالت دارد نه ترس. روزانه ده ها دختر مجرد براي معاينه پرده بكارتشان به متخصص زنان و زايمان مراجعه مي كنند. آنها يادشان نمي ماند كه ديروز ناهار چه خوردند چه رسد اينكه شما كه بوديد و براي چه به ايشان مراجعه كرديد. بنده تا به حال ده ها مراجعه داشته ام كه بدون كوچكترين دردسري به معاينه بكارت خود اقدام كرده اند و به سال ها اضطراب بي دليل خود پايان داده اند. از شما عاجزانه تقاضا دارم همين فردا به اولين درمانگاه يا مطب متخصص زنان نزديك محل سكونتتان مراجعه كنيد و صرفاً يك جمله به متخصص بگوييد «لطفا مرا معاينه كنيد». اگر از بيان همين يك جمله عاجزيد؛ آن را بر روي يك تكه كاغذ بنويسيد و به متخصص بدهيد. معاينه بكارت چند ثانيه بيشتر طول نمي كشد. چند ثانيه اي كه هر چقدر سخت و عذاب آلود باشد، باز شما را براي يك عمر از اضطراب بي دليل رهايي مي بخشد. اگر قرار است اين كار را سال ها بعد به خاطر ازدواج انجام دهيد چه بهتر كه همين فردا به آن اقدام نماييد.
