گناه

با سلام و عرض تبریک سال نو و آرزوي سال پرخیر و برکت برای شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در قرآن كريم، پروردگار 91 بار به عنوان غفور (بسيار آمرزنده) و 5 بار به عنوان غفار (بسيار بخشنده) ياد شده است و بيش از 80 بار سخن از توبه و بازگشت به سوي خدا و قبولي توبه، سخن به ميان آمده است. همة اين‌ها حكايت از دامنة گسترده رحمت و مغفرت حق تعالي و قبولي توبة توبه كنندگان دارد. در آية سورة نساء مي‌فرمايد:
«هر كسي كار بدي انجام داده يا به خود ستم روا داشته (اگر) از خداوند طلب آمرزش كند، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد يافت».
يأس و نا اميدي از لطف و رحمت بي پايان و بي كرانة حق تعالي چرا؟
اين سخن خدا است:«اي پيامبر! از قول من به مردم بگو: اي بندگان من! اي كساني كه (با بدي‌ها و گناهان) بر خود ستم روا داشتيد، از رحمت خداوند نا اميد نشويد (و بدانيد كه در صورت توبه كردن) خدا همة گناهان را مي‌آمرزد، چه اين كه او بسيار آمرزنده و مهربان است».(1)
آنان كه از روي عناد و لجاجت، عصيان با پروردگار هستي نكرده‌اند، يا بر آن موضع نيستند، بلكه گناه آنان از روي جهل و سهو و پيروي هواي نفس و غلبة نفس اماره و مقتضيات جواني آنان بوده و سپس توبة حقيقي كرده‌اند، چرا مأيوس شوند؟ يأس از رحمت الهي، خود از گناهان كبيره و در رديف كفر قرار دارد!
توبه كننده، محبوب خداست قرآن كريم فرموده: «"ان الله يحب التّوابين؛(2) يقيناً خداوند توبه كنندگان را دوست دارد».
پس توبه مخصوص گناه خاصي نيست و شخص خاصي را نيز شامل نمي‌شود. خداوند نسبت به هر عمل زشت و گناهي وعدة پذيرش توبه داده است و در اين جهت فرقي بين گناه كبيره و صغيره نيست، اما بايد شرايط توبه واقعي تحقق يابد و توبه تنها به زبان نباشد. پشيماني دروني و قلبي و قصد جدي در ترك آن گناه براي هميشه، از جمله شرايط آن است.
پي‌نوشت‌ها:
1. زمر (39) آيه 53.
2. بقره (2) آيه 222.