طلبگی

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
علاقه اى كه به فراگيري تحصيل در حوزه هاى ديني داريد، قابل تحسين و تقدير است، اما تنها علاقه كافي نيست، بلكه نياز به همت و پشتكار و فراهم آوردن شرايط ديگر نيز هست. براى ورود به هر كارى و موفقيت در آن ابتدا علاقه و سپس به پشتكار نياز است. حتى يادگيرى ابتدايى ترين حرفه و شغل بدون علاقه و جدّيت غير ممكن مي‌نمايد.
- كسي كه قصد ورود به حوزه را دارد، نخست بايد بينديشد كه:
1- بداند كه براي چه هدفي و با چه انگيزه‌اي مي‌خواهد به حوزه وارد شود؟ چرا به جاي حوزه به دانشگاه يا بازار كار نمي‌رود؟ و به شغل و حرفه‌اي نمي شود؟
2- از موضوعاتي كه در حوزه علميه مورد بحث و مطالعات علمي و عملي قرار مي‌گيرد، آگاهي داشته باشد.
3- بداند به كجا مي‌خواهد برسد؟ مقصد كجاست؟ چه آثار و فوايدي از انتخابش نصيبش مي‌شود؟ توقع و انتظارش از حوزه چيست؟ حوزه چه مزايايي دارد؟
4- از مشكلات و موانع انتخاب خود آگاهي داشته باشد (مشكلات و تنگناهاي اقتصادي، اجتماعي، محدوديت‌هاي معاشرتي و رفتاري) با توجه با آن موانع ومشكلات راه خو را آگاهانه انتخاب كند.
- راهكاري براي زدودن ناراحتي والدين:
يكي از موانع طلبه شدن، ممكن است مخالفت والدين باشد. بايد ديد علت مخالفت چيست؟
اگر خيرخواهانه و در عين حال عقلي و منطقي است، بايد پذيرفت و تسليم امر پدر شد. اگرصرفاً خيرخواهانه و عاطفي است. اما عقلاني و منطقي نيست، بايد به صورت مستقيم يا غير مستقيم رضايت يا عدم مخالفت او را جلب نمود. اگر فرزند نمي‌تواند رضايت پدر را جلب كند، از افراد ديگر استفاده كند. از عطوفت مادر يا قدرت نفوذ و بيان ساير اعضاي خانواده يا اقوام و خويشان مثل عمو و دايي يا دوستان پدر و يا امام جماعت يا روحاني محل.
به هر حال در زندگي هر انساني، افرادي هستند كه اشخاص براي آنان احترام خاص قائل هستند و حرف آنان را مي‌پذيرند، مي‌توانيد از آنان استفاده كنيد، بايد با مقدماتي حرف را شروع كنند كه پدر متوجه نشود كه با سفارش شما بوده است.
توجه داشته باشيد كه طلبه شدن براي شما واجب عيني و تكليف شخصي نيست. اما جلب رضايت يا عدم مخالفت پدر تكليف است و رضايت خدا و به دنبالش توفيقات الهي را همراه دارد. وانگهي مي خواهيد طلبه شويد براي چي؟ براي اين كه تا معارف و احكام ديني را بياموزيد، نخست خودت به آن عمل كني بعد به ديگران بياموزيد. پس شروع آن با گناه مخالفت با فرمان پدر و ترك يكي از احكام ديني ، آغازي شوم و نا مبارك بايد باشد.
- نكات پاياني:
1- ضمن آرزوي موفقيت، اميدواريم علاقه و اشتياقي كه قلب‌تان را به سوي چشمة زلال معارف اسلامي هدايت كرده است، روزافزون گردد.
ورود به حوزه علميه نيازمند توفيق الهي، نيت و انگيزة ديني و قصد انجام تكليف شرعي است.
2-هدف و مقصد در هر كاري، چگونگي برخورد با مقدمات و خود كار را مي سازد. كسي كه قصد ورود به حوزه را دارد، نخست بايد بينديشد كه:
براي چه هدفي و با چه انگيزه‌اي مي‌خواهد به حوزه وارد شود؟ چرا به جاي حوزه به دانشگاه يا بازار كار نمي‌رود؟ به شغل و حرفه‌اي نمي‌پردازد؟
دوم: از موضوعاتي كه در حوزه علميه مورد بحث و مطالعات علمي و عملي قرار مي‌گيرد، آگاهي داشته باشد.
سوم: بداند به كجا مي‌خواهد برسد؟ مقصد كجاست؟ چه آثار و فوايدي از انتخابش نصيبش مي‌شود؟ توقع و انتظارش از حوزه چيست؟ حوزه چه مزايايي دارد؟
3- سعي كنيد رضايت والدين را بدست بياوريد تا بعدها نه توبيخ شويد و نه اينكه خدايي نكرده به خاطر نارضايتي والدين نتوانيد با فضاي حوزه علميه، ارتباط معنوي برقرار كنيد.
غالباً نارضايتي والدين از مشكلات اجتماعي كه بعضاً بر طلبه ها وجود دارد و يا مسايل اقتصادي است، زيرا حقوق يا شهريه‌اي كه در حوزه داده مي‌شود، خيلي ناچيز است و زندگي و معيشت را تأمين نمي‌كند، ‌از اين رو بسياري از حوزويان با زهد و قناعت زندگي مي‌كنند. البته با توجه به نگاه معصومين(ع)، رزق و روزي كساني كه طالب علوم ديني هستند، مقسوم است. بنابر اين اگر تصميم گرفتيد وارد حوزه شويد، بايد خودتان را مثل اكثر طلبه ها آماده كنيد با قناعت زندگي كنيد و با كم بسازيد.
موفق باشید.