سلام
بنده مدتی هست که پدر خود را از دست داده ام حدود 17 ماه پیش.
پدر بنده 60 سال بیشتر نداشتند که به رحمت خدا رفتند. پدرم صحیح و سلامت بودند ولی بنده تنها خاست خدا میدانم که خدا خاست و پدر بنده به رحمت خدا بروند.
پدرم تازه اهل مسجد شده بودند و با بنده مسجد می امدند و نماز جماعت و نماز قضا بجا می اوردند. کم کم داشتند واجبات خود را انجام میدادند که به رحمت خدا رفتند.
بنده اعتقاد دارم در هر حالتی باید خدا را شکر کرد. حتی بنده وقتی خبر از دست دادن پدرم را شنیدم خدای خود را شکر کردم چون خدا را مهربانتر از هرکس به بنده خودش میدانم. و دیگر اینکه بنده داغی بالاتر داغ اهل بیت سراغ ندارم به همین خاطر تحمل داغ پدر برام ساده شد.
اما یک افسوس دارم میخام راجب این با بنده صحبت کنید. بنده وقتی که پیرمردهای مسن را توی مسجد میبینم که حج به جا اورند نماز میخانند و ... بنده افسوس میخورم چرا پدرم نیست که الان این کارهای خیر را انجام دهند.
بنده تازه توانسته بودم با لطف خدا پدرم را اهل مسجد کنم و مرتبا به مسجد می امدند. البته دفعه اول با اکراه مسجد امدند و بارهای بعد با عشق و علاقه به مسجد میرفتند اگر پدرم بودند بازهم اهل مسجد بودند نماز میخوندن، زیارت و ...
بنده پدرم را به خاطر بیحرمتی و ازارواذیت خواهران و برادرش به او وارد شد از دست دادم.
1- با این افسوس و حسرت پدرم چکار کنم که او اهل خیر و خیرات شده بود زود از دست رفت خدا چطور با او رفتار خواه کرد؟
2- چطور با این قضیه کنار بیام که عمه ها و عموم با وجود اینکه پدرم حق پدری به گردن انها داشت او را از ما گرفتند؟ چرا هنوز هم دست از ازار مادر و خواهرانم نگه نمیدارند؟
3- بنده برای پدرم نماز قضا میخونم روزه میگیرم. روزی شاید هزار یا بیشتر صلوات میفرستم اما باز افسوس پدر را دارم
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
به چند نكته اساسي توجه كنيد:
نكته اول- پاداش و كيفر در قيامت بر اساس نيت ها و عملكردها است. بر اين اساس با آن كه انسان ها سال هاي محدودي در دنيا زندگي مي كنند، اما آن دسته از انسان ها كه بهشتي هستند براي هميشه بهشتي مي شوند، و برخي از جهنمي ها نيز براي هميشه در جهنم مي مانند، زيرا مهم ترين پايه و ركن پاداش « نيت » است. دسته اول چون نيت خير و انجام كار نيك براي هميشه داشتند، هميشه در بهشت خواهند ماند، و دسته دوم چون قصد و نيت شان براي گناه و معصيت هميشگي بود ، هميشه در جهنم خواهند ماند.
نكته دوم- خداوند دو گونه پاداش و ثواب براي بندگان مؤمن دارد. يكي پاداش استحقاقي است كه خداوند آن را بر پايه نيت و گفتار و اعمال مي دهد، (1) و ديگري پاداش كريمانه و تفضلي است. به بيان ديگر، خداوند علاوه بر پاداش استحقاقي پاداش كريمانه نيز دارد يعني به فضل و كرم خود به نيت هاي خير مؤمنان نيز پاداش مي دهد، به شرطي كه آن نيت صادقانه باشد يعني خداوند به علم بينهايتي كه دارد، مي داند كه كدام بنده اش در نيت خود صداقت دارد، و اگر شرايط و امكانات برايش مهيا شود، او نيت خير خود را عملي و اجرايي خواهد كرد، در آن صورت ثواب آن عمل را به خاطر نيت صادقانه اش به او خواهد داد. چنان كه أمير المؤمنين عليه السّلام مي فرمايد : إنّ اللّه بكرمه و فضله يدخل العبد بصدق النيّة و السريرة الصالحة الجنّة. (2) همانا خداوند بنده را بواسطه نيت راست و خالصانه (در عبادات و كارهاى خير) و نهاد و باطن شايسته و استوارش گرامي داشته و به فضل و بخشش خود او را در بهشت وارد مي گرداند. امام صادق(ع) نيز مي فرمايد: إِنَّ الْعَبْدَ الْمُؤْمِنَ الْفَقِيرَ لَيَقُولُ يَا رَبِّ ارْزُقْنِي حَتَّى أَفْعَلَ كَذَا وَ كَذَا مِنَ الْبِرِّ وَ وُجُوهِ الْخَيْرِ فَإِذَا عَلِمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ مِنْهُ بِصِدْقِ نِيَّةٍ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلَ مَا يَكْتُبُ لَهُ لَوْ عَمِلَهُ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ كَرِيمُ.(3) گاهي مؤمن فقير با خداى خود اين گونه سخن مىگويد: بار پروردگارا ثروت زياد و و افرى عطايم كن، تا چنين و چنان كنم، و در كار خير پيشقدم باشم، هر گاه خداوند تعالى ببيند بنده فقيرش در تصميم و نيت خود صادق است، پاداش همان كارهاى نيك را در نامه عمل او مىنويسد، زيرا كه خداوند تعالى( در بذل و بخشش ) گشاده دست است و با ديدي گسترده و كريمانه برخورد مي كند. حديث سوم را از حضرت امام رضا(ع) نقل مي كنيم كه فرمود: إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ أُوقِفَ الْمُؤْمِنُ بَيْنَ يَدَيْهِ فَيَكُونُ هُوَ الَّذِي يَلِي حِسَابَهُ فَيَعْرِضُ عَلَيْهِ عَمَلَهُ إِلَى أَنْ قَالَ ع ثُمَّ يَقُولُ اللَّهُ لِلْمَلَائِكَةِ هَلُمُّوا الصُّحُفَ الَّتِي فِيهَا الْأَعْمَالُ الَّتِي لَمْ يَعْمَلُوهَا قَالَ فَيَقْرَءُونَهَا فَيَقُولُونَ وَ عِزَّتِكَ إِنَّكَ لَتَعْلَمُ أَنَّا لَمْ نَعْمَلْ مِنْهَا شَيْئاً فَيَقُولُ صَدَقْتُمْ نَوَيْتُمُوهَا فَكَتَبْنَاهَا لَكُمْ ثُمَّ يُثَابُونَ عَلَيْهَا(4) روز قيامت كه مىشود بنده مؤمن در محضر الهى احضار مي گردد، و خداوند مهربان خود عهدهدار حساب مؤمن مىشود، وقتي اعمالش به او ارائه داده مىشود، پس از نگاه به نامه اعمال، اول چيزى كه مىبيند گناهان است، در اين هنگام رنگ چهرهاش تغيير نموده و لرزه بر اندامش مىافتد و شديدا ناراحت مي گردد. سپس كارهاى نيك و حسناتش را مىبيند و موجب روشنائى چشم و مسرت خاطر و آسايش و خرسندى روحش مىشود. بعدا ثواب ها و عطاياى الهى را مىبيند سرور و خوشحاليش افزايش مي يابد. سپس خداوند مهربان به ملائكه مي فرمايد: صورت آن اعمالى كه اين مؤمنين آنها را انجام نداده ولى براى آنها ضبط و ثبت شده است را بياوريد. فرشتگان آنها را مىآورند، و مؤمنان خود آن نامه اعمال را نيز مي خوانند و مي بينند كارهاي خيري در آن آمده است كه هر گز انجام نداده اند، از اين رو عرض مي كنند: خداوندا ! تو خود مي دانى كه اين همه اعمال نيك را ما اصلا انجام ندادهايم . خداوند مي فرمايد: درست است اين كارها را انجام نداده ايد ولى نيت شما اين بود كه اين اعمال را انجام دهيد (اما نتوانستيد و شرايط و امكاناتش را نداشتيد ) ما همان حسن نيت شما را همانند عمل و انجام كار قرار داديم و آن اعمال را براى شما ثبت نموده و پاداش آن ها را الان به شما مي دهيم.
بنا بر اين چرا دلواپس پدرت هستي؟ خداوند او را مشمول رحمت و مغفرت خود قرار دهد. خوشا به حالش كه از جهت روحي و فكري و عملكردي تحول معنوي پيدا كرده بود، در حالي از دنيا رفت كه اهل مسجد و نماز جماعت و خير و خيرات بود. هنگام مرگ انسان هر فكر و عقيده و نيتي داشته باشد با همان محشور خواهد شد. به خصوص پدرتان فرزندي همانند شما از خود باقي گذاشت كه هر شب و روز به ياد اوست و به نيابت از او كار خير انجام مي دهد، چه باقيات صالحاتي از اين بهتر است؟
نكته سوم- اگر مي خواهيد شر عموها يا فرزندان آنان از شما كم شود، هر چي آنان بيشتر نيش مي زنند و بدي مي كنند شما نسبت به آنان بيشتر محبت و خوبي كنيد!! زيرا بر اساس آموزه هاي ديني هر گاه ارحام نسبت به هم بدي كنند، همه آنان كيفر خواهند ديد، اما اگر در برابر بدي ها و شرارت هاي برخي از آنان، بعضي ديگر به آنان محبت و صله رحم كنند، از سه حالت خارج نيست، يا آنان از محبت ها در برابر شرارت ها شرمنده و متنبه مي شوند، راه خود را عوض مي كنند و محبت ها را جبران خواهند كرد ، خداوند شر آن افراد شرور را از سر افراد مظلوم بر مي دارد ، يا آنان را آن چنان گرفتارمي كند، و به خودشان مشغول مي سازد كه نتوانند به اقوام و ارحام خود شر برسانند.
پي نوشت ها:
1. شيخ حر عاملي، وسايل الشيعه 29 جلدي، چاپ مؤسسه آل البيت، قم، سال انتشار 1409ق، ج 1، ص 561.
2. همان.
3. شيخ كليني، الكافي، دار الكتب الاسلاميه، تهران، ش 1365، ج 2، ص 85.
4. محدث نوري، مستدرك الوسايل، مؤسسه آل البيت، قم 1408 ش، ج 1، ص 91.
موفق باشید.
