باسلام.لطفابفرمایی تعدادتکرارر اذکار تحمید،تهلیل،لااله اله الله،تسبیحات اربعه ،ذکریونسیه وهمچنین ذکرلاحول و لا قوه الا باالله در هرروز چقدرباید باشد.اگرقصدداشته باشیم هریک را جداگانه در هر روز تلاوت کنیم هرکدام چندبارمجازهستیم تکرار کنیم؟غیراززمان تعقیب نماز.
با سلام و عرض تبریک سال نو و آرزوي سال پرخیر و برکت برای شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
خداوند در قرآن مي فرمايد:
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثيرا»(1)؛ اى كسانى كه ايمان آوردهايد، خداى را بسيار ياد كنيد.
امام صادق(ع) فرمود: هر چيزى را حدّى است كه بدان پايان مىپذيرد، مگر ياد خداوند كه براى آن حدّى وجود ندارد.(2)
علي(ع) فرمود: "ذكر اللَّه شيمة المتّقين؛ (3) همواره عادت متّقيان ذكر گفتن است".
باز مي فرمايد: «لِسَانُ الْبَرِّ مُسْتَهْتِرٌ بِدَوَامِ الذِّكْر؛ (4) زبان نيكو كار شيفته به بدوام ذكر است».
در اصطلاح علماي اخلاق، سخن از ذكر و ورد بيان شده كه "وِرد" عبارت است از: ذكر لفظى كه بر زبان جارى مىشود.
و"ذكر" عبارت از توجّه به معنى با مرور به قلب يا بدون آن.
بدين جهت اصل معناى ذكر در لغت به معناى" ياد بودن و ياد كردن" است، مثل اين كه توجه داشته باشد كه خداوند حاضر و ناظر است، گرچه زبانش گويا به چيزي نباشد صرفا خود توجه ذكر است. و چون ورد، ذكر مي آورد ما به ورد هم ذكر اطلاق مي كنيم.
اگر ورد همراه ذكر باشد در اثر بخشي تمام و كامل است؛ ولي اگر فقط لقلقه زبان باشد بدون توجه به معنا، اثر آن ناچيز است.
در هر حال عادت به گفتن ذكر هر چند بدون توجه به معناي آن، از عادت به بسياري از كارها بهتر است؛ ولي اگر با توجه گفته شود مسلما تأثير بيشتري خواهد داشت.
با اين مقدمه در پاسخ به سوال تان بايد عرض كنيم: در تعداد اين اذكار هر مقدار كه طبع و نفس تان كشش دارد بگوييد فقط مواظب باشيد برايتان زدگي نياورد و طوري نباشد كه شما را از معنويات باز دارد. و همانطور كه بيان شد مهم ياد خداست چه بدون اوراد باشد و چه همراه ورد نباشد.
در ادامه چند روايت براي رسيدن به جواب بيان مي شود:
- ابو بصير از امام صادق (ع) نقل كرده است كه پيامبر خدا (ص) فرمود: ذكر «سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اكبر» را بسيار بگوييد، زيرا اين ذكرها در قيامت با گروهى از فرشتگان كه برخى پيشگام و برخى نيز از پيش رو و پشت سر نگهبانند خواهند آمد، و اين اذكار ذخيرههاى نيكويى هستند.(5)
تعداد آن هم در كتاب مفاتيح بيان شده كه بعد از هر نماز واجب، سي مرتبه گفته شود.
- امام صادق (ع) فرمود: هر كس صد بار «لا اله الّا اللَّه» بگويد، عمل او در آن روز از همه مردم بالاتر است، مگر كسى كه افزون بر اين بگويد.(6)
- سلّام بن غانم از امام صادق (ع) نقل كرده است كه فرمود: هر كس هنگام رفتن به بستر خواب صد مرتبه «لا اله الّا اللَّه» بگويد، خداوند خانهاى در بهشت براى او بنا مىكند، و هر كس هنگام رفتن به بستر خواب صد مرتبه استغفار كند، گناهان او مانند برگ درخت فرو مىريزد.(7)
- مالك بن انس از امام صادق (ع) از پدرانش از امير مؤمنان (ع) نقل كرده است كه فرمود: نيازمندان نزد رسول خدا (ص) آمدند و گفتند: اى پيامبر خدا، توانگران مالى دارند كه به وسيله آن بردگان را آزاد مىكنند و ما نداريم، و براى آنان وسيله حج فراهم است، ولى براى ما نيست، و آنان اموالى دارند كه صدقه مىدهند ولى ما نداريم، و براى آنان وسيله جهاد فراهم است ولى براى ما نيست. پيامبر (ص) فرمود: هر كس صد مرتبه «اللَّه اكبر» بگويد پاداش آن از آزاد كردن صد برده بيشتر است، و هر كس صد مرتبه «سبحان اللَّه» بگويد از بردن صد قربانى در حج بهتر است، و هر كس صد مرتبه «الحمد للَّه» بگويد فضيلت آن از فرستادن صد اسب زيندار و دهنه دار و ركاب دار در راه خدا بيشتر است، و هر كس صد مرتبه «لا اله الّا اللَّه» بگويد عمل او در آن روز از تمام مردم بهتر است، مگر كسى كه بر آن بيفزايد. آن گاه امام (ع) فرمود: اين سخن به گوش توانگران رسيد و آنان نيز چنين كردند. پس نيازمندان بار ديگر نزد پيامبر (ص) آمدند و گفتند: اى پيامبر خدا آنچه شما گفتى به گوش توانگران رسيد و آنان هم اين ذكرها را گفتند. پيامبر (ص) فرمود: اين فضل و بخشش خداست كه آن را به هر كه بخواهد عطا مىكند و خداوند داراى بخشش عظيم است.(8)
ذكر يونسيه چون از اذكار خاص است براي بيان آن با تعداد خاصش به اذن ولي خدا و استاد دارد، ولي مي توانيد بدون عدد در طي روز مقداري مثلا 100 مرتبه يا كمتر بگوييد.
در مورد ذكر حوقله تعداد خاصي ندارد هر چقدر خواستيد بگوييد، براي مطالعه بيشتر به كتاب ثواب الاعمال شيخ صدوق و مفاتيح الجنان مراجعه كنيد.
پي نوشت ها:
1. احزاب (33) آيه 41.
2. علامه حسن زادۀ آملي، رساله نور على نور در ذكر و ذاكر و مذكور،تشيع، قم، 1371 ش، چ6، ص 141.
3. محمد محمدي ري شهري، ميزان الحكمة، عنوان 1330، حديث 6345، انتشارات دار الحديث، قم،1381.
4. عبد الواحد تميمى آمدى، تصنيف غرر الحكم و درر الكلم،دفتر تبليغات، قم، 1366 ش، ص189.
5. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، شيخ صدوق، ترجمه انصارى، نسيم كوثر، قم، 1382 ش، ص 23.
6. همان، ص 15.
7. همان.
8. همان، ص 27.
