تضاد در قران

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسشگر محترم اين قدر خود را براي يافتن تناقض در قرآن به زحمت نيندازيد زيرا قرآن كتاب خداست و در كتاب خدا كه عالم مطلق است، تناقض راه ندارد و خداوند اعلام كرده كه نمي توانيد در آن تناقض بيابيد(1) و يافتن تناقض در آن يعني اثبات وحي نبودن كه اگر ممكن بود دشمنان تا به حال اين كار را كرده بودند و زمين و زمان را پر كرده و ديگران را از قرآن روگردان مي ساختند.
اما اين كه قرآن خطاب به پيامبرش و در دلداري او از اين كه دشمنان مي گفتند خدايش او را وانهاده و با او قهر كرده، و در تسلاي او مي فرمايد:
أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتيماً فَآوى‏ وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَدى‏ وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنى(2)
آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟! و تو را گمشده نيافت و هدايت كرد، و تو را فقير نيافت و بى‏نياز نمود.
پس خود اين آيه دلالت دارد پيامبر از ابتداي زندگي و قبل از بعثت مورد عنايت خدا بوده و به وسيله خدا بدون واسطه هدايت شده است و او هم مانند همه انسان ها به خودي خود راهنايافته بوده است ولي خدا از همان ابتدا او را هدايت كرده و هيچ گاه او را رها و بي پناه و در گمراهي نگذاشته است.
او به خودي خود راه نايافته بود ولي خدا به او عنايت داشت و از همان ابتدا او را هدايت كرد.
ضالّ به معناي كسي است كه راه را نيافته است كه نتيجه اش مي شود گمراهي. پيامبر هم مانند همه موجودات به خودي خود راه نايافته و در نتيجه گم كرده راه است اما به عنايت خدا هميشه بر هدايت بوده و هيچ لحظه اي عنايت خدا از او كه شايستگي داشته، دريغ نگرديده است. پس آيه نمي خواهد بگويد تو هم زماني كافر يا مشرك يا گناهكار بوده اي و بعد به راه حق آمده اي تا ايراد شما وارد باشد. آري او به خودي خود راه نايافته بوده و به عنايت خدا هيچ گاه گمراه نشده و به غوايت دچار نگرديده است.
پي نوشت ها:
1. نساء(4) آيه82.
موفق باشید.