لطفا با چند مثال ساده و دقیق معاد را برای من اثبات کنید
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
اگر قيامتى نباشد اصل آفرينش انسان و جهان لغو و بيهوده و خلاف حكمت الهى است.
فرض كنيد: شخصى انواع غذاهاى لذيذ، آن هم به تعداد حساب شدهاى را با توجّه خاصّى و بر اساس مهر و لطفى كه نسبت به مهمانان عزيزيش دارد تهيه نمايد و انواع خوردنىها و نوشيدنىها را در فضاى مناسب و زير سقفى زيبا با مسئولينى براى پذيرايى آماده كند و افراد بسيارى را به عنوان تدبير و نظارت و حفاظت بر اين مهمانان قرار دهد، ليكن بعد از همه اين تشريفات، مهمانانى وحشى همچون گرگها، گربهها و موشها وارد اين فضا شوند و بر سر اين سفره به جان هم افتند و هم خودشان و هم سفره را بهم بريزند و آنگاه صاحبخانه سفره را جمع نمايد، راستى اين مهمانى چه تحليلى مىتواند داشته باشد؟
آرى، اگر معاد نباشد كار خدا به مراتب از اين نوع پذيرايى و سفرهچينى بيهودهتر است، زيرا خداوند نيز سفرهاى به اندازه جهان هستى پيش روى انسان گسترده است، سفرهاى نو وابتكارى كه اختراعكننده آن خود اوست. (1)
سفرهاى بس نيكو و زيبا (2)
سفرهاى حساب شده و با اندازهگيرى دقيق (3)
سفرهاى پر از انواع نعمتها؛ (4) آن هم نعمتهاى دل پسند و لذيذ.(5)
سفرهاى با كارگردانان بسيار كه مسئول تقسيم و تدبير هستند.(6)
آيا مىتوان قبول كرد كه خداى حكيم چنين سفرهاى با آن همه ويژگىها براى نسل بشر گسترانيده باشد، ولى مردم بدون مراعات برنامههاى آن، گروهى ظالم و در رفاه و آزاد و گروه ديگرى در بند و فقير و مظلوم باشند و پس از چند روزى همه مرده و بساط سفره بر چيده شود و همه چيز خاتمه پيدا نمايد؟ آيا اين كار از چنان حكيمى انتظار مىرود؟!
آيا در قرآن كه حدود صد مرتبه خدا را به «حكيم» توصيف فرموده است و نشانههاى حكمت او را در همه جا مشاهده مىكنيم مانند: مژههاى چشم، گودى كف پا، مِهر مادر، قدرت مكيدن طفل، تناسب آب شور با چشم و آب شيرين با دهان، تنفّس اكسيژن در انسان و تنفّس كربن در گياهان، تناسب امواج با گوش و نور با چشم و خوردنىها با دستگاه گوارش، حركت آرام زمين و تأمين تمام نيازمندىهاى انسان و نعمتهاى فراوانى كه به گفته قرآن اگر بخواهيم به شماره در آوريم قدرت آن را نداريم، جهانى پر از اسرار كه حتّى دانشمندان مادّى براى فهميدن يك سرّ آن تمام عمر خود را صرف مىنمايد و شايد هم تا پايان عمر نفهمند، آيا اين جهان با آن همه دقّت، استحكام، لطافت، نظم و نظارت، براى چند روز زندگى و سپس پوچ شدن است؟!
آيا مىتوان باور كرد كه خداوند حكيم اين جهان را پس از چندى بدون جهت و بدون تبديل آن به عالم باعظمت آخرت، با زلزله و انفجار همه را خراب نمايد؟
براي مطالعه بيشتر كتاب: معاد ٰ تاليف محسن قرائتي را مطالعه بفرمائيد.
در اين صفحه مي توانيد اين كتاب را دريافت و مطالعه كنيد. http://www.qaraati.ir/show.php?view=index&page=books&q=60
پي نوشت:
1. سوره انعام(6)، آيه101.
2. سوره سجده(32)، آيه7.
3. سوره رعد(13)، آيه8.
4. سوره بقره(2)، آيه29.
5. سوره اسراء(17)، آيه70.
6. سوره ذاريات(51)، آيه4.
موفق باشید.
