سلام و خسته نباشيد خدمت شما
من 22 سالم مي باشد و متولد 13/8/1369 مي باشم حدود يك ماه و نيم هست كه فروشندگي مي كنم و حرف و حديث هاي بسياري از مقدار حقوق دريافتي من وجود دارد كه هنوز خودم هم نمي دانم به چه ميزان هست اما گويا 400 يا 500 توماني باشد. مادرم هم مريض مي باشد و خدا رو شكر در حال بهبوديست و اما من در دوراهي مانده ام كه اين پول را خرج كمك به فقرا براي بهبودي كامل حال مادرم كنم يا خرج يك امر علمي و پژوهشي ؟ واقعا نمي دانم گاهي به خودم مي گويم كار خير را به تعويق نيانداز و كمك به فقرا كن كه جواني و اين ثواب تو چندين برابر خواهد شد گاهي به خودم مي گويم كه خرج كار علمي كن و بعد پول به دست آمده از آن كار علمي را يا بعدا پول به دست آمده از كارهاي ديگرت را خرج كمك براي خوب شدن كامل مادرت انجام بده؟؟ اين موضوع را با مادرم انجام دادم از آنجا كه از قبل هم پيش بيني مي كردم .. مادرم اصلا مي گويد پول را خرج قسط هايي كه داريم بكن!!! بدتر من را به گمراهي انداخت!!! حالا مانده ام كه درست ترين كار چيست؟ ممنون از زحماتتان
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسشگر عزيز! خدا را شاكريم كه حال مادرتان رو به بهبودي است؛ دغدغه شما در امور معنوي قابل تقدير و ستايش است، زيرا سپاسگزارى از پدر و مادر، نشانه و گواه سلامت فطرت است و كسى كه به پدر و مادر خود نيكى مىكند، از فطرت خود پاسدارى كرده است.
- با توجه به راههاي كه جلوي پايتان گذاشته ايد، بايد بگوييم:
همانطور كه مادر گرامي تان گفته اند، اولويت را در رفع گرافتاري ها -اعم از مداواي مادرتان و پرداخت قسط و مشكلات مالي- قرار دهيد و مسايل بعد را در مراحل بعد و در صورت امكان مالي انجام دهيد، زيرا شكرگزارى در برابر پدر و مادر در قرآن مجيد در رديف شكرگزارى در برابر نعمت هاى خدا قرار داده شده است؛ چنانكه مىخوانيم:
«ِ أَنِ اشْكُرْ لي وَ لِوالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصيرُ »(1) مرا و پدر و مادرت را شكركن كه بازگشت به سوى من است؛ با اين كه نعمت خدا بيش از آن اندازه است كه قابل احصا و شماره باشد، پس، اين دليل بر عمق و وسعت حقوق پدران و مادران است.
سيد قطب در تفسير فىظلال القرآن، حديثى به اين مضمون از پيامبر(ص) نقل مىكند كه مردى كه مادرش را بر دوش گرفته بود و طواف مىداد، پيامبر(ص) را در همان حال مشاهده كرد. عرض كرد: «آيا حق مادرم را با اين كار انجام دادم؟»
پيامبر فرمودند: «نه، حتى جبران يكى از نالههاى او را به هنگام وضع حمل» نمىكند.
ضمناً شما در صورتي مي توانيد در زمينۀ كار علمي و پژوهشي قدم برداريد كه تمركز و روحيه داشته باشيد، در حالي كه با مريضي مادر و عقب افتادن اقساط وام و ... اين تمركز را از شما سلب مي كند.
- احترام به پدر و مادر در منطق اسلام:
اگر چه عواطف انسانى و حق شناسى به تنهايى براى رعايت احترام در برابر والدين كافى است. ولى از آنجا كه اسلام حتى در مسائلى كه هم عقل در آن استقلال كامل دارد و هم عاطفه آن رابوضوح در مىيابد سكوت روا نمىدارد و به عنوان تاكيد در اين گونه موارد هم دستورهاى لازم را صادر مىكند، درباره احترام به والدين آن قدر تاكيد كرده است كه در كمتر مسئلهاى ديده مىشود.
در هيمن زمينه به داستاني از زندگاني شهيد مطهري(ره) در زمينه احترام به والدين اشاره مي كنيم:
شهيد آيت الله مرتضي مطهري مي گويد: «گهگاه كه به اسرار وجودي خود و كارهايم مي انديشم، احساس مي كنم يكي از مسائلي كه باعث خير و بركت در زندگي ام شده و همواره عنايت و لطف الهي را شامل حال من كرده است،احترام و نيكي فراواني بوده است كه به والدين خود، به ويژه در دوران پيري و هنگام بيماري كرده ام.علاوه بر توجه معنوي و عاطفي، تا آنجا كه توانايي ام اجازه مي داد،با وجود فقر مالي و مشكلات مادي در زندگي ام،از نظر هزينه و مخارج زندگي به آنان كمك و مساعدت كرده ام» يكي از فرزندان شهيد مطهري مي گويد: «من مكرر، شاهد تواضع و احترام خاص پدر و معلم عزيزم نسبت به پدر بزرگوارش بودم و هرگاه به «فريمان» مي رفتيم، تأكيد داشت كه نخست به منزل پدر و مادرشان بروند.در موقع روبرو شدن با پدر و مادر، دست آنان را مي بوسيدند و به ما نيز توصيه مي كردند كه دست ايشان را ببوسيم.(2)
- توجه به زحمات مادر در اولويت بندي كارها:
اين مسئله از نظر علمى ثابت شده و تجريه نيز نشان داده است، كه مادران در هنگام باردارى گرفتار سستى مىشوند؛ زيرا شيره جان و مغز استخوان را به پرورش جنين خود اختصاص مىدهند، و از تمام مواد حياتى وجود خود بهترينش را تقديم او مىكنند. به همين دليل، مادران در دوران باردارى گرفتار كمبود انواع ويتامينها مىشوند كه اگر جبران نشود، ناراحتىهايى را براى آنان به وجود مىآورد. اين ويژگى، در دوران رضاع و شير دادن نيز ادامه مىيابد؛ چرا كه شير، شيره جان مادر است. لذا در قرآن نيز اشاره شده است: «وَ الْوالِداتُ يُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كامِلَيْن»(3) مادران فرزندانشان را دو سال تمام شير دهند. البته، منظور دوران، كمتر از دوسال انجام شود. به هر حال، مادر در اين 24 ماه، دوران حمل و دوران شير خوارگى، بزرگترين فداكارى راهم از نظر روحى و عاطفى، هم از نظر جسمى، و هم از جهت خدمات، دربارة فرزندش انجام مىدهد.
پس با توجه به اين مطالب، اولويت قرار دادن رسيدگي به مادر دور از آبادي نيست و هر منطقي اين نكته را مي پذيرد.
پي نوشت ها:
1. لقمان(31) آيۀ 14.
2. ر.ك: رضا باقي زاده، رمز موفقيت بزرگان، چاپ چهارم، انتشارات پيام حجت(عج).
3. بقره(2) آيۀ 233.
موفق باشید.
