از دست دادن عشق زندگیم

سلام.نمی دونم از کجا شروع کنم .از حالم از گریه هام از فکر های شیطانی خلاص کردن خودم از دنیا بی وفا شاید داستان زندگی خودم و مصیبت هام بگم دل هر خواننده ای به درد بیاد از اینکه ما به دنیا امدیم ولی دنیا به ما نیامد ...ببخشید زیادی حرف زدم می خوام از آخرین مصیبت که تو 28 سالگیم روزنه امید بود.شاید همین سنم گواه بده که عقب افتادن زندگیم و رسیدن تازه به دانشگاه برای خواندن مقطع کارشناسی .کاش فقط عقب افتادگی زندگی برای تحصیل بود...بگذریم .پسری هستم ترم هشت دانشگاه واز همه مهمتر مراقبت از دلم که تا 28 سالگی حفظش کردم نمی خوام بگم ادم معتقدی هستم ولی بی اعتقاد هم نیستم .تو این مدت دختر ها به خاطره به گفته خودشون جذابیتم همیشه ابراز محبت میکردن ولی همیشه میگفتم باید عاشقی کسی بشم که بتونم تا اخره عمر باهاش زندگی کنم نمیگم با دختر معاشرت نداشتم نه رابطه عاطفی نداشتم تااینکه کسی اومد تو زندگیم هم رشته ای خودم بود و هشت سال هم کوچک تره خودم که وقتی به خودم اومدم دیدم هشت ماه باهاش اینقدر دل دادم که از یه حس دوست داشتن گذشته بود نمی دونم این حسی که خیلیا به دخترها دارن نداشتم حس جنسی یه سرگرمی یا فقط برا پرکردن تنهایی ...تو این مدت از با خدا بودنش از معصومیتش از نجابتش از خیلی چیزهاش ...از اول دل باخته چشم لب دهان نشدم بلکه دل باخته باطنش شدم یه حس همدم پیدا کردم تو این مدت هر کاری میکردم خوشحالش کنم درد دل هایی میکرد با من که با هیچ کسی نمیکرد راهنماییش میکردمتولد گرفتم واسش کیک سفارش دادم اون عکسی که دوست داشت روش زدم تو این مدت خیلی چیزها براش گرفتم به خدا ارزش مادی برام مهم نبود هرکاری میکردم با دلم میکردم بدون منت فکرنکنید وضع مادی خوبه چیزهایی گرفتم که تو این چند سال واسه خودم نکردم .وقتی از اینده باهاش صحبت میکردم بعضی جاها از من جلوتر بود حتی با هم برای شناخت بیشتر بردمش مشاوره ..می خوام بدونید از رو حوس نبود..ولی هر روز که میگذشت اگه اون یه قدم برمی داشت من دو کیلومتر واسش پیاده میومدم ..تو این مدت چند بار سره یه سری مسائل کوچیک زود میخواست بره ولی هربار با اشک با حرف با خواهش ..نمی دونم از چه چیزاهایی بگم که از حوصله حرف گذشته تا توی اتیش نباشید درکش سخته ...نمی دونم وقتی مشتم براش باز شدفهمید شده همه چیزم می خواست بره ...شاید باورتون نشه ولی به خدا میگفتم خدایا ازت ممنونم کسی رو سره راهم گذاشتی که میخوای منو به خودت نزدیک کنی ...اون برای اولین بار بود با پسری اشنا شده بود و من هم برای اولین بار بود که دلمو خالصانه تقدیم کردم.برای ابرازش حساب کتاب نداشتم چون اونم میخواست ...خیلی جاها از منم جلوترمیرفت ...خیلی حرف دارم تا بدونید چقدر شده همه کسم همه چیزم ..سره یه مسئله کوچیک اونم اینکه چرا برای من زیادارزش قائل نیستی چرا به من ابراز محبت نمیکنی ..نمیگم نمیکرد نه ولی حالا که فکر میکنم میبینم من خیلی بیشتر ازخودش دوستش داشتم تا اینکه حالا همه چیزو انکار میکنه میگه به تن دادم به تو این یعنی چی اگه صادقانه بهم نمیگفت من باور نمیکردم دوست داشتنشو حالا میگه ما به درد هم نمیخوریم میگه برو میگه نه من تونستم تورو مثله خودمکنم نه تو تونستی مثل من بشی .میگم قرار نیست ادم ها مثل هم بشن با تفاوتاشون تفاهم پیدا میکنن چون همدیگرو دوست دارن خیلی حرفا زد و زدم. ولی حالا که رفته شدم یه ادم مرده که فقط تنش میکشه...ببخشید زیاد نوشتم ولی اینقدر سینم تنگ که از گفتن خیلی حرف ها عاجزم تو کلمه نمیگنجه..اخه یکی بیاد بگه چوب چه چیزی رو دارم می خورم مگه من چه بدی بهش کردم چه خیانتی ؟مگه همه تو رابطه هاشون جربحث نمی کنن ولی زود در نمیرن چون وجوده همدیگه براشون مهمه.بهش گفتم بیا بریم مشاوره میگه نمیام ..الان دو هفنه است از هم دوریم به اندازه دو سال گذشته دیگه بریدم هفت کیلو کم کردم ...کمکم کنید