با سلام دختری هستم که با پسری به قصد ازدواج اشنا شده ام گاهی اوقات مانع پیشروی من در عرفان می شود و از طرفی پایبندی به عرفان را دوست دارم ولی کشش های غریزی ام را نمی توانم در جهت درست سوق بدهم چه کار کنم که خدا از من راضی باشد و چگونه این تعادل را در زندگیم ایجاد کنم؟
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
با توجه به مطلبي كه نوشته ايد، لازم است ابتدا خدمتتان متذكر شويم كه ارتباط با نامحرم فقط در چهارچوب ازدواج صحيح است و اگر قبل از ازدواج مدتي را براي آشنائي سپري مي كنيد بايد مدت معيني را زير نظر والدينتان و با رعايت حدّ و حدود و در حضور آنان باشد.
اما در مورد ازدواج و پيشرفت معنوي بايد عرض كنيم كه اين دو مسأله مي توانند هيچ تناقضي با يكديگر نداشته باشند و آن در صورتي است كه ازدواج به قصد الهي و در راستاي ارضاي غريزه خدادادي و نيز ادامه و امتداد نسل انسان باشد. و نيز به قصد معركه اي براي تكامل روحي و معنوي قلمداد شود.
زيرا شروع زندگي با شخصي كه هم جنسيتش مخالف ماست و هم تربيت و روحياتش، زمينه اي است كه شخص خود را آزموده و سعي در كسب فضائل اخلاقي و ترك رذائل اخلاقي بنمايد. كه اگر چنين كند مدارج كمال را يكي پس از ديگري طي خواهد كرد.
در مقابل اين تفكر الهي و اسلامي،تفكر رهبانيّت در مسيحيت وجود دارد كه ازدواج را مانع كمال معنوي شمرده و از همين رو مرد و زني كه مي خواهند كمالات معنوي را بپيمايند به گمان خودشان اول بايد وارد كليسا شوند و بعد هم حق ازدواج ندارند.
پس همانطور كه اولياء دين ما عليهم السلام هم ازدواج كرده و آنرا امري مقدس مي شمردند و هم به امور دنيائي مي پرداختند، ما نيز بايد با تأسي به ايشان و رعايت حدود الهي و اصلاح نيّاتمان،مي توانيم اين مسير را إن شاء الله طي كنيم.
اگر اين آقا واقعا دوستار شماست بايد خواستگاري بيايد و از اين طريق ادامۀ ارتباط همراه با عقد شرعي داشته باشيد وگرنه كارتان اشتباه و حرام است.
موفق باشید.
