چرا کودک 7 ساله من بعد از شش ماه بیماری سرطان به سختی و همراه با درد جان داد.مگر کودکان گناهکارند که از گناهشان کم شود
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پيش از هر چيز اين حادثه تلخ را به شما و خانواده محترمتان تسليت مي گوييم؛ در پاسخ به اين پرسش ابتدا بايد گفت اولا؛ تنها فلسفه و دليل سخت جان دادن انسان ها، گنهكار بودن آنها نيست تا پرسيده شود كه يك كودك مگر چه گناهي داشته است كه اين گونه به سختي جان داده است؟ چرا كه بر اساس روايات ممكن است انسان هاي مومن هم سخت جان بدهند(1) و يا انسان هاي غير مومن و گنهكار هم راحت جان بدهند.(1)
ثانيا؛ سخت جان دادن علت و فلسفه هاي متعددي مي تواند داشته باشد كه ممكن است يكي از آنها كفاره گنهكار بودن انسان باشد و در مورد كودك هفت ساله گنهكار بودن نمي تواند دليل و فلسفه سخت جان دادن او باشد. زيرا او هنوز به سن شرعي و قانوني نرسيده است در نتيجه قطعا علت و حكمت سخت جان دادن او چيزي غير از گنهكار بودن اوست و چه بسا ممكن است علت آن آزمايش كردن والدين او باشد و خداوند خواسته باشد والدين او را بدين طريق مورد امتحان و آزمايش قرار دهد چرا كه خداوند مي فرمايد:
« وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرينَ؛(2) قطعاً همه شما را با چيزى از ترس، گرسنگى، و كاهش در مالها و جانها و ميوهها، آزمايش مىكنيم و بشارت ده به استقامتكنندگان.»
به علاوه اين قبيل رنج ها هرچند نتيجه طبيعي ساختار علّي و معلولي عالم بوده و مثلا بيماري معلول وجود مشكل ژنتيكي يا مصرف مواد سرطان زا و ... است، اما در عين حال همين رنج و بيماري عامل ارتقاء مقام بسيار بالاي چنين كودكي با ديگر افراد است و زمينه رشد و تعالي بسيار بي نظير اين گونه افراد را در عالم آخرت فراهم مي نمايد.
به عبارت روشن تر اگر دو كودك هم سن را در نظر بگيريم كه هر دو در كودكي از دنيا رفته اند، يكي مانند فرزند شما رنج و درد بيماري ار تحمل كرده و ديگري با تصادفي مرگ بار و ناگهاني از دنيا رفته است، به احتمال زياد در عالم آخرت هر دو اهل نجات و بهشت خواهند بود، اما مقام و مرتبه فرزند شما به دليل بلا و رنجي كه در دنيا و به طور ناخواسته تحمل كرده با كودك ديگر، حتي چه بسا با بسياري از بهشتيان مومن و بالغ ديگر قابل مقايسه نيست.
پي نوشت ها:
1. محمد باقرمجلسي، بحار، نشر دار الاحيا التراث العربي، بيروت 1403 ق، ج6، ص 151-153.
2. بقره(2)آيه 155.
موفق باشید.
