باسلام.اگر فاعل و مفعولی لواط انجام دهند(فاعل،عاقل و بالغ بوده و مفعول پسری 9یا10ساله باشد)و این مفعول بعدها بفهمد که چه عمل زشتی بر روی وی انجام شده است و غرورش لکه دار شده باشد آیا فاعل باید از او طلب حلالیت کند؟

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسش گرگرامي لواط از گناهان بزرگ است و گناهي است كه اگر ترك نشود، انسان به وادي هلاكت مي رسد.
و ما نمي دانيم كه اين فرد چه كار كرده و آيا دخولي صورت گرفته يا نه؟ چرا كه اگر دخول نبوده و فقط از او لذت جنسي برده، اين عمل لواط نيست، اگر چه باز هم از گناهان بزرگ است. خداوند بوسيدن يك نوجوان هم جنس را نيز با شهوت و لذت جنسي، جايز نمي داند و براي آن وعده عذاب داده است: پيامبر(ص) مي فرمايد: «مَنْ قَبَّلَ غُلَاماً مِنْ شَهْوَةٍ أَلْجَمَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِلِجَامٍ مِنْ نَارٍ.(1) هركسي نوجواني را با شهوت ببوسد خداوند در روز قيامت لجام و دهان بندي از آتش بر او مي بندد.»
ابتدا بايد از اين گناه توبه كند و به شدت از اين گناه دوري كند، اگر توبه كند و اين گناه را ترك كند، خداوند حتما او را مي بخشد. اين وعده اوست، خداونددرباره كساني كه فحشا انجام داده اند و توبه كرده اند مي فرمايد: وَالَّذينَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ يغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ لَمْ يُصِرُّوا عَلى ما فَعَلُوا وَ هُمْ يَعْلَمُون‏؛أُولئِكَ جَزاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ جَنَّاتٌ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلين‏(2)»
و آنها كه وقتى مرتكب عمل زشتى شوند، يا به خودستم كنند، به ياد خدا مى‏افتند و براى گناهان خود، طلب آمرزش مى‏كنند- و كيست جز خدا كه گناهان را ببخشد؟- و برگناه، اصرارنمى‏ ورزند، با اينكه مى‏دانند. آنها پاداش شان آمرزش پروردگار، و بهشت هايى است كه از زير درختانش، نهرها جارى است جاودانه در آن مي مانند چه نيكو است پاداش اهل عمل!
اين گناه نوعي حق الناس هم هست، مخصوصا اين كه سن مفعول بسيار پايين بوده و ظاهرا بالغ نشده بوده و اين شدت ظلم را بيشتر مي كند و نوعي سوء استفاده محسوب مي شود، ولي چون اين حلاليت طلبيدن باعث ايجاد كدورت بيشتر و شرمندگي فرد مفعول مي شود يا باعث مي شود فرد به ياد گناه بيافتد و مسير زندگي اش تغيير كند و يا اين ارتباط و يادآوري باعث گناه مكرر و يا ناميدي از سعادت بشود، نبايد حلاليت طلبيده شود، وبايد به همان توبه اكتفا كرد و با انجام كارهاي نيك و خداپسندانه و هديه كردن ثواب آن به آن فرد، سعي كند اين كار را جبران كند.
پي نوشت:
1. شيخ حرعاملى، وسائل الشيعة، مؤسسه آل البيت عليهم‏السلام قم، 1409 ه.ق، ج 20، ص 340.
2. آل عمران (3) آيه135و136.
موفق باشید.