با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در ابتدا بايد اشاره شود: زنان اگر چه بر اساس شواهد تاريخي عهده دار مسئوليت پيامبري نشدند، اما مي توانند به همان مقام و مرتبه پيامبري دست يابند.(1)زنان بسياري در تاريخ بوده و در قرآن نيز مطرح هستند كه مقام آنها از برخي انبيا كمتر نيست مانند حضرت مريم، آسيه و يوكابد (مادر حضرت موسي) كه جبرئيل بر برخي از آنها نازل و بر برخي ديگر وحي به صورتهاي ديگر فرود ميآمده است. بنابراين همان گونه كه بر مردان وحي مي شد، بر زنان نيز وحي اما در مورد اين كه آيا زنان نمي توانند به مقام نبوت تشريعي برسند، ظاهرا در آموزه هاي ديني مثل آيات وروايات در اين خصوص تصريح نشده است.
ولي بر اساس تحليل عقلي مي توان گفت: مقام پيامبري يك مسئوليت اجتماعي است و طبعاً مسئوليت براي كساني قرار مي‌گيرد كه شرايط لازم آن را داشته باشند و لوازم آن را نيز اجرا نمايند. از آنجا كه وظيفه پيامبري لازم است كه در تماس مستقيم با مردم و انسان ها بوده وشرايط فيزيكي و جسماني سختي را دارا باشند، واگذاري اين مسئوليت به زنان منطقي محسوب نمي شود.
اگر با ديده انصاف نگريسته شود، زن به جهت وظايف خاصي كه در خلقت براي او تعيين شده است و به جهت موقعيت ويژهاي كه در برابر مردان دارد كمتر ميتواند وظايفي چون پيامبري را به انجام برساند؛ يعني اينكه ممكن است لياقت پيامبري را داشته باشد، همان گونه كه برخي زنان در همين مرتبه بودهاند، اما در ايفاي نقش عملي خود مسلماً با مشكلاتي روبه رو خواهند بود و اين مسئوليت راهنمايي و هدايت مردم را با سختي مواجه خواهد كرد.
چون رسالت ، كاري اجتماعي است و همراه با بسياري از معضلات و مشكلات ميباشد، عملاً براي زنان طاقت فرسا و فوق تحمل بوده و آن گونه كه لازم بود، تحقق نميپذيرفت، به همين خاطر بر زنان تكليف نشده است .
به همين جهت قرآن مي‌فرمايد: " ما نفرستاديم قبل از تو (اي پيامبر) مگر مرداني را كه به آنان وحي كرديم".(2)
پي‌نوشت‌ها:
1. رك صادقي، زن در آينه عرفان، نشر بوستان كتاب، قم 1389 ش، ص158.
2. يوسف (12) آيه 109.
موفق باشید.
