((به نام خداوند بخشنده ی مهربان))
با عرض سلام و خسته نباشید و عرض تسلیت به مناسبت وفات حضرت معصومه(س).
من از شما میخواستم در یک یا دو خط در مورد کلمات زیر به زبان ساده توضیح دهید.
آراستگي
عفاف
عزت نفس
ظاهر و باطن
نياز به مقبوليت
و ریشه ی کلمه ای هر کدام از آنها را نیز بگویید.
با تشکر فراوان
ان شاء الله همیشه پیروز و سربلند باشید.
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
"آراستگي" از "آرايش و آراستن" هم در مورد ظاهر معنا مي دهد و هم در مورد باطن، آراستگي ظاهري يعني اين كه فرد ظاهري زيبا، تميز، مرتب داشته باشد كه ديگران از ديدن او شاداب شوند و كثيف، نامرتب و درهم ريخته نباشد كه ديگران از ديدن او احساس نفرت و بدي داشته باشند. از امام علي(ع) نقل شده كه فرمودند: خدا زيبا است و زيبايي را دوست دارد.(1)
با توجه به اين حديث يك مؤمن بايد ظاهرش آراسته، زيبا و مرتب باشد و باطنش هم به جمال حقيقي در باورها، اخلاق و اعمال زينت يافته باشد.
عفاف و عفت كه هم در شكم است و هم در ناموس و هم در زبان و كلام؛ عفت شكم به دوري از حرامخوري است.
عفت كلام به دوري از فحش، بد زباني، تهمت و غيبت است و عفت ناموس به حفظ ناموس خود از فحشاء و حفظ خود از دست درازي به ناموس ديگران.
عفيف كسي است كه در مقابل خواهش هاي نفس تحمل مي ورزد و به حريم حرام وارد بلكه نزديك نمي شود.
عزت نفس(عزت به معناي عزيز . شكست ناپذير(2)) يعني خود را از خفت و خواري دور داشتن و به خود اجازه ندهد كه براي دنياي بي ارزش شكسته شود. عزت نفس يعني در تنگدستي صبر كند و دست به سوي نامرد دراز نكند و خود را براي متاع ناچيز دنيا حقير و ذليل نسازد.
ظاهر (ظهر الارض يعني روي زمين كه آشكار است) يعني آشكار و باطن يعني پوشيده. انسان داراي ظاهر و باطن است. ظاهر او همان اعمال و رفتار و سلوك اوست كه در جلو چشم ديگران است و باطن عقايد، اخلاق و انگيزه هاي اوست كه خودش و خدا از آن خبر دارد.
نياز به مقبوليت ظاهرا به اين معنا است كه انسان به طور طبيعي و فطري دوست دارد محبوب و مورد توجه باشد و اگر اين نياز او را به خودنمايي و گناه وادار نكند، ايرادي هم ندارد و مي تواند يك انگيزه براي رسيدن به كمال باشد. در دعاها هم به اين انگيزه مثبت توجه داده شده است مثلا در دعا آمده:
أَحِبَّنِي وَ حَبِّبْنِي وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا تُحِبُّ مِنَ الْقَوْلِ وَ الْعَمَلِ حَتَّى أَدْخُلَ فِيهِ بِلَذَّةٍ وَ أَخْرُجَ مِنْهُ بِنَشَاط(3)
خدايا مرا دوست بدار و محبوب ساز و برايم محبوب قرار ده آنچه دوست مي داري از كلام و عمل تا با لذت بدان وارد شوم و با نشاط از آن خارج شوم.
در قرآن هم آمده:
إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّ(4)
قطعاً كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند، به زودى [خداى] رحمان براى آنان [در دلها] محبتى قرار خواهد داد.
پي نوشت ها:
1. سيد عبد الله جزايري، تحفه السنيه، كتابخانه آستان قدس، خطي، ص ص315.
2. ابن منظور، لسان العرب، ج5، ص374.
3. مجلسي، بحار الانوار، بيروت، الوفا، 1404ق، ج92، ص298.
4. مريم آيه 96.
موفق باشید.