با سلام
حدیث زیر را در سایت http://www.ghadeer.org خواندم
و دچار شبهه شدم که مگر خلقت انسان در اول آفرینش از نظر ظاهری مثل الآن نبوده است و آیا حدیث زیر اصلا معتبر میباشد یا خیر
باتشکر
متن حديث :
696 مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ وَ أَبِي يَعْقُوبَ السَّرَّاجِ جَمِيعاً عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ الْبَغْيَ يَقُودُ أَصْحَابَهُ إِلَى النَّارِ وَ إِنَّ أَوَّلَ مَنْ بَغَى عَلَى اللَّهِ عَنَاقُ بِنْتُ آدَمَ فَأَوَّلُ قَتِيلٍ قَتَلَهُ اللَّهُ عَنَاقُ وَ كَانَ مَجْلِسُهَا جَرِيباً فِي جَرِيبٍ وَ كَانَ لَهَا عِشْرُونَ إِصْبَعاً فِي كُلِّ إِصْبَعٍ ظُفُرَانِ مِثْلُ الْمِنْجَلَيْنِ فَسَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهَا أَسَداً كَالْفِيلِ وَ ذِئْباً كَالْبَعِيرِ وَ نَسْراً مِثْلَ الْبَغْلِ وَ قَدْ قَتَلَ اللَّهُ الْجَبَابِرَةَ عَلَى أَفْضَلِ أَحْوَالِهِمْ وَ آمَنِ مَا كَانُوا
ترجمه :
696 - امام صادق عليه السلام فرمود: اميرالمؤ منين عليه السلام فرموده است : اى مردم ! راستى كه ستم ، ياران خود را به سوى آتش رهنمون مى كند و همانا اولين كسى كه ستم و تعدى بر خدا نمود عناق دختر آدم عليه السلام بود پس اولين كسى هم كه خداوند او را به قتل رساند همين عناق بود، جايگاه نشستن او به اندازه يك جريب در يك جريب بود و داراى بيست انگشت بود و در هر انگشت دو ناخن همانند دو داس داشت پس خداوند بر او شيرى همانند فيل ، و گرگى همانند شتر، و كركسى همانند قاطر را مسلط ساخت و خداوند ستمكاران را با وجود بهترين حالاتى كه داشتند و امن و امانى كه در آن بودند به قتل رساند.
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
اين حديث دلالت ندارد كه عناق خلقتي ديگر گونه داشته و با انسا هاي امروزي تفاوت داشته است. البته از برخي آيات و روايات استفاده مي شود كه در گذشته نسلي از انسان ها بوده اند كه جثه هايي عظيم داشته اند مثلا قرآن در باره قوم عاد مي فرمايد كه وقتي آنها را هلاك كرديم بدن هاي آنها مانند تنه هاي درخت نخل كه سرش قطع شده باشد، بر زمين افتاده بود(1) واين ظهور دارد كه آنان داراي اندام هاي عظيم بوده اند و بعيد نيست كه عناق هم اندام عظيمي داشته است. اما اين كه در روايت آمده مجلس او يك جريب در يك جريب بوده، منظور باسن او نيست. بلكه منزل و محل زندگي اوست. زيرا مجلس به مكان جلوس و نشستن گفته مي شود.(2) اما اين كه او داراي بيست انگشت بوده احتمالا مجموع انگشتان دست وپاي او بوده كه ناخن هايش را نگرفته و بزرگ و دو فاق و مانند تيغه داس شده بودند.
در هر حال اين حديث در مقام هشدار دادن از بغي و ستمگري و فحشاء است كه اگر كسي به اين وادي افتاد مورد قهر خدا واقع مي شود.
پي نوشت ها:
1. قمر(54) آيه 20.
2. كليني، كافي، تهران، اسلاميه، 1363ش، ج2، ص328(پاورقي از علي اكبر غفاري).
موفق باشید.
