با سلام
ابتدا عرض کنم که این سئوالات در مباحث علمی مذهبی برایم پیش آمد که نتوانستم برایشان جواب محکمی پیدا کنم تا به مخاطب خود ارائه دهم. و این سئوالات یک کافر و بی دین نیست. و چون جواب شما را باید به عینه با مستندات و کاملا علمی به مخاطبانم ارائه دهم. خواهشمندم بصورت علمی پاسخ را بدهید و از استفاده هر مطلبی که پایه علمی ندارند (مانند معصومیت پیامبران و...که با مستندات علمی قابل نیست) اجتناب کنید.
همانطور که گفته میشود قرآن کلام خداوند است که توسط جبرئیل به پیامبر نازل شده تا پیامبر آن را برای مردم بیان کنند تا بشارت و تذکری باشد که به اسلام روی آورند و الاآخر....
آیا بعضی از آیات قرآن که در بر گیرنده مسائل کلی بشارت و راهنمایی بشری نیستند. و ظاهرا بیشتر شبیهه دلداری به پیامبر هستند (مانند سوره کوثر) و یا آن سوره هایی که در صرفا مخاطب خاص خود را دارند مثل آیاتی که بعد از دیوانه خطاب شدن پیامبر نازل شده و یا امثالهم. آیا شان قرآن بعنوان کلام خداوند کمی زیر سئوال نیست. حضرت علی که امام بوده و بنی بشر در سخنان خود اشاره کرده که حتی به دشمنان خود توهین نکنید. چگونه است که خداوند به کافران خود توهین میکند. خداوند قادر است و میتواند چه در این دنیا و چه در آن دنیا بنده خود را ادب کند. و یا با راهنمایی و بشارت او را به راه راست هدایت کند. چگونه است که در بعضی آیات با مخالفان پیامبر به زبانی صحبت میشود که کمی از شان خداوند قادر و توانا بدور است. و کمی شبیهه کلام انسانی است که در میدان جنگ برای دشمنش زجز میخواند و این دور است از قدرت خداوند که برای بنده خلق شده توسط خودش رجز و بخواند.
با سپاس
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسشگر محترم، توهين و بد زباني معمولا از طرف افراد عاجز و ناتوان صادر مي شود. (1) آنها چون نمي توانند با منطق و كوبنده جواب طرف مقابل را بدهند. چون جواب ندارند يا توان جواب دادن ندارند و تحمل شنيدن سخن باطل مقابل را هم ندارند چون مي ترسند آن سخن باطل برايشان ضرر عمده داشته باشد و قدرت كيفر دادن طرف مقابل را هم ندارند، پس به عنوان تنها راه چاره به توهين و بد زباني رو مي آورند تا طرف مقابل را به سكوت وا داشته و تاثير كلام او را كم كنند.
خداوند هم حق مطلق است و توان ابطال هر باطلي را دارد و هم قدرت بر كيفر تهمت زنندگان و آزار دهندگان پيامبرش را دارد و صبر و تحملش تمام شدني نيست و ترسي از تهمت زنندگان ندارد و مي تواند پيامبرش را در مقابل تهمت ها حفظ كند از اين رو بد زباني و اهانت از خداومند محال است.
با توجه به اين مقدمه بايد به مواردي كه مد نظر شماست مراجعه كنيم ببينيم آيا در آنها شائبه توهين كه از شان خدا به دور مي باشد، وجود دارد؟
دشمنان پيامبر به همديگر دلداري داده اند كه از پيامبر و دعوت وتعاليم او كه عليه بت پرستي است، واهمه نداشته باشد كه او "ابتر" است. دشمنان مي گفتند او ابتر است يعني فرزند پسري ندارد كه ادامه دهنده راه او باشد پس با مرگش مكتب و مرامش فراموش و محو مي شود. اين سخنان پيامبر را هم نگران مي كند و خداوند به پيامبرش اطمينان مي دهد كه به تو خير كثير و نسلي بيشمار و پربركت داده و دشمناني كه به ابتر بودن تو دل بسته اند، خود ابتر خواهند بود.
در اين سوره اصلا بحث توهين و بدزباني نيست. نه همه دشمنان با ابتر خواندن پيامبر در صدد توهين و بد زباني بودند و نه خداوند كه دشمنان را ابتر مي خواند. بلكه سخن از واقعيتي خارجي است. آنان پيامبر را ابتر مي ديدند چون فرزند پسري كه ادامه دهنده راهش باشد، نداشت و خداوند ضمن دادن وعده نسل بيشمار به پيامبر، آن دشمنان را با وجود داشتن فرزندان پسر متعدد ابتر مي خواند و بعد هم نشان مي دهد كه نسل اين فرد قطع مي شود و ادامه نمي يابد. نقل آن در قرآن هم خود يك پيشگويي بر ابتر بودن آنها است كه معجزه و نشانه حقانيت قرآن براي آيندگان مي باشد.
پرسشگر محترم اگر نمونه اي كه سخن خداوند نسبت ديگران توهين آميز است، را مي گفتيد ، توضيح مي داديم. چناچه مورادي بود مي توانيد در تماس هاي بعد مطرح كنيد.
پي نوشت ها:
1. در روايات غيبت و بدگويي و افشاي عيب ديگران براي تحقير و شكستن آنها، نهايت تلاش عاجز خوانده شده است[محمد عبده، نهج البلاغه، قم، دار الذخائر، 1412ق، ج4، ص106] و توهين و بد زباني هم شبيه غيبت است.
موفق باشید.
