سلام.دیروز سرکار بحثی شد و من گفتم شراب حرام است و نباید مصرف کرد
همه با من مخالفت کردند وگفتن کجای قران اومده که حرام است؟
پرسیدن مگه هر کس هرچی گفت باید بگیم باشه؟
من یکسری دلیل آوردم ولی اون ها حرفشونو به کرسی نشوندن
من از شراب بدم میاد چون خدا گفته بده
ولی خیلی ها این طرز فکرو ندارند
من چهطور می توانم اون ها رو قانع کنم
چه آیه ای؟
چه ضرری داره مصرفش؟
دنبال دلایلی میگردم که جوابی براش نباشه و قبول کنن
همکارام افراد سالمی اند ولی می گویند یک ذره مشروب خوردن بد نیست کمش مشکلی نداره
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
ابتدا بد نيست بدانيد كه شراب در همه شريعت ها، حرام بوده، امام رضا(ع)مي فرمايد:
«مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً قَطُّ إِلَّا بِتَحْرِيمِ الْخَمْرِ؛ (1) خداوند هيچ پيامبري را مبعوث نكرد، مگر حكم به حرام بودن شراب كرد».
در اسلام نيز حرمت آن، تدريجي و ابتدا به صورت مجمل و بعد با وضوح بيش تر و در نهايت، با وضوح كامل و تأكيد شديد، بيان شد. چون در عرب قبل از اسلام، ميگساري بسيار رواج داشت و از عادات شايع عرب بود. متأسفانه، در امت ها و ملل ديگر نيز اين عادت شوم رواج فراوان دارد. به توجيهات مختلف سعي مي شود آن را موجه جلوه دهند. از آن جا كه اعلام حرمت شراب به صراحت و يك باره، به احتمال قريب به يقين با انكار عمومي مواجه مي شد و از نظر مباحث روانشناختي و تربيتي در اين گونه موارد بايد با ملايمت و مدار برخورد كرد، قرآن اعلام تدريجي حرمت آن را پيش گرفت و در مرحله آخر حرمت آن را به صراحت بيان نمود:
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ...(2) اى كسانى كه ايمان آوردهايد! شراب و قمار و بتها و ازلام [نوعى بختآزمايى]، پليد و از عمل شيطان است، از آنها دورى كنيد تا رستگار شويد! شيطان مي خواهد بوسيله شراب و قمار در ميان شما عداوت و كينه ايجاد كند و شما را از ياد خدا و نماز باز دارد آيا (با اين زيان و فساد و با اين نهي اكيد ) خود داري خواهيد كرد؟ »
مي توان گفت در هيچ موردي قرآن با اين تأكيد و تصريح و شدت، حرمتي را اعلام نكرده است كه شراب را پليدي و عمل شيطان خوانده است.
در روايات نيز بر پليدي شراب تأكيد فراوان شده و شراب، كليد تمام معصيت ها و منشأ و مادر تمام گناهان معرفي گرديده است. رسول خدا(ص) در مورد شراب ده نفر را لعن كرد:
«كسي كه درخت خرما يا انگور را براي توليد شراب مي كارد؛ آن كه باغباني آن ها را مي كند(با اين كه مي داند براي چه كاشته شده اند)؛ آن كه عصاره انگور يا خرما را براي تهيه شراب مي گيرد؛ آن كه شراب مي نوشد؛ آن كه ساقي مي شود؛ آن كه بار شراب حمل مي كند؛ آن كه تجارت شراب مي كند؛ آن كه شراب مي فروشد؛ آن كه مي خرد و آن كه قيمت و پول شراب را مي خورد. (3)
اما درباره فلسفه حرمت شراب در ابتدا بايد گفت:
احكامى كه از طرف خداوند براى بشر تعيين شده و پيامبر مأمور ابلاغ آن شده، براى سعادت و خوشبختى انسان وضع شده ؛ مسلمان چون معتقد به خدا است. اطمينان دارد كه احكام و دستورهاى الهى داراى منافع و مصلحت هايى است كه خداوند از آن آگاهى داشته و براى ابلاغ آن به انسانها توسط پيامبر وحى كرده است، اگر چه ما از حكمت و فلسفه احكام يا برخى از حكمتهاى آن آگاهى نداشته باشيم، اما چون معتقديم كه آن را جهت خير و صلاح و رستگارى انسانها وضع كرده، به آن پايبند بوده و عمل مىكنيم، همانند اطاعت از نسخههاى پزشكى كه با اطمينان از تخصص پزشك در رشته خود، داروهاى تجويزى را عمل مىكنيم، اگر چه از كيفيت داروها و چگونگى تأثير آن اطلاع چندانى نداريم.
پيامبران و امامان معصوم (ع) طبيبان دردهاى انسان هستند. مىدانند چه چيزهايى براى سلامت فكري بشر مفيد و چه چيزهايى مضر است.
در روايات حرمت شراب به صورت مفصل و با ذكر آثار نامطلوب آن بيان شده است. از مولاى متقيان سؤال شد: آيا فرمودي كه شراب از دزدى و زنا بدتر است، فرمود: "بلى، زنا كننده شايد گناه ديگرى نكند، ولى شرابخوار چون شراب بخورد، زنا مىكند، آدم مىكشد، نماز را ترك مىكند."(4)
از امام باقر سؤال شد كه بزرگترين گناه كبيره كدام است؟ فرمود: "شرابخواري، خداوند به چيزى چون مي خوارى نافرمانى نشده! ممكن است شخص نماز واجب خود را ترك كند و با مادر و دختر و خواهر خود زنا كند، در حالى كه مست و لايعقل باشد."(5)
امام رضا(ع) فرمود: خدا شراب را بدان جهت حرام كرد كه مايه فساد و بازداشتن عقل از درك حقايق و از بين بردن شرم و حيا است.(6)
علاوه بر آيات و روايات امروزه از نظر علمى نيز مضرات مصرف مواد الكلى به اثبات رسيده است. در تبين اين مسئله مي توانيد به منابعي كه در اين زمينه وجود دارد مراجعه نمايد.
به هر حال از نگاه دين شراب امري پليد و كار شيطان شمرده شده است و معلوم است كه چيزي كه خبيث و شيطاني است، به طور كلي حرام است و كم و زياد آن در خباثت تفاوت ندارد و تعيين محدوده حرمت و تاثير دادن عواملي چون كميت و كيفيت شراب در حكم حرمت و اصولا استثنا زدن در معيارهاي قانوني جز از دست رفتن ضمانت عملي و قدرت بازدارندگي اصل قانون ، نتيجه اي را در پي ندارد.
در روايات هم بر حرام بودن كم آن مانند حرام بودن زيادش تصريح شده است. امام صادق(ع) از رسول خدا(ص) نقل مي كند كه فرمود:
هر مست كننده اي حرام است و هر چه زيادش مست كند، كم آن هم حرام است. (7)
در مجموع آيات و روايات در مورد حرمت و خباثت شراب به حدي است كه هر انسصان بي غرض و مرضي كه به اصل اسلام بدبين نباشد را به پرهيز و دوري از كمترين مقدار آن وادار مي نمايد.
پي نوشت ها:
1. شيخ صدوق، توحيد، نشر جامعه مدرسين، قم، 1398 ق، باب 54 البداء، ص 334.
2. مائده (5) آيه 91.
3. الميزان، سيد محمد حسين طبا طبايي، الميزان،نشر جامعه مدرسين، قم، 1374ه.ش با ترجمه، موسوي همداني. ج 2، ص 298 - 299.
4. شهيد عبدالحسين دستغيب، گناهان كبيره، نشر جامعه مدرسين، قم. 1376 ش، ج 1، ص 234.
5. همان، ص 233.
6. سيد هاشم رسولى محلاتى، كيفر گناه، نشر كتابخانه صدر، تهران، بي تا ، ص 78.
7. شيخ كليني، كافي، نشر اسلاميه، تهران 1363 ش، ج 6، ص 408.
موفق باشید.
