خواهش مي كنم به طور دقيق به سؤال من پاسخ دهيد: آيا از نظر دين درست است كه براي سلامتي خود وقت بگذاريم و فعاليت كنيم؟ مثلاً روزي 20 دقيقه نرمش كنيم يا يك روز در ميان يا هر هفته يكبار ورزشي مثل فوتبال انجام دهيم. آيا از آن جايي كه هر كس زماني مي ميرد و چه 10 سال زودتر يا ديرتر و اين كه اگر اين نرمش و ورزش ها را در طول عمر حساب كنيم زمان زيادي مي شود، بهتر است به جاي آن ها كارهايي مثل عبادت و مطالعه كه رضايت خدا را در پي دارد انجام دهيم؟ و در ضمن ايا به طور كلياين اعمال از نظر دين مطاوب است و رضايت خدا را در پي دارد يا نه؟
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در روايات ما بر عبادت خدا تاكيد فراواني شده و همه كارها تحت الشعاع آن است. اما در عين حال بر اين نكته مهم نيز پرداخته اند كه نبايد از دنيا غفلت كرد . حتي امام رضا عليه السلام ميفرمايد: اعْمَلْ لِدُنْيَاكَ كَأَنَّكَ تَعِيشُ أَبَداً وَ اعْمَلْ لآِخِرَتِكَ كَأَنَّكَ تَمُوتُ غَداً (1): براي دنياي خود آنگونه عمل كن كه انگار تا ابد مي خواهي زنده بماني و براي آخرت نيز آنگونه عمل كن كه انگار فردا قرار است بميري.
در مورد ورزش كردن و كسب سلامتي و حتي بدست آوردن مال نيز روايات فراواني داريم كه نشان از اهميت اهلبيت به اين موضوع دارد. چرا كه دنياي مادي و سلامتي جسم وسيله و ابزاري براي بدست آوردن آخرت است. در برخي كتب روايي شيعه، بابي به اين عنوان وجود دارد: بَابُ اسْتِحْبَابِ الِاسْتِعَانَةِ بِالدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ (2): باب استحباب كمك گرفتن از دنيا براي آخرت. و زير مجموعه اين عنوان روايات متعددي آمده كه نعمتهاي مادي را بر شمرده و از آن براي استفاده و بهره گيري آخرتي نام برده شده است. يكي از اين روايات اين است: أَلَا وَ إِنَّ مِنَ النِّعَمِ سَعَةُ الْمَالِ وَ أَفْضَلُ مِنْ سَعَةِ الْمَالِ صِحَّةُ الْبَدَنِ وَ أَفْضَلُ مِنْ صِحَّةِ الْبَدَنِ تَقْوَى الْقَلْبِ (3): بدانيد كه يكي از نعمتهاي الهي توانايي مالي است ، و بهتر از توانايي مالي، سلامتي بدن است، و بهتر از سلامتي بدن، تقواي قلب و پرهيز از گناهان است.
در اين روايت همه چيز را مقدمه و پلكاني براي رسيدن به تقوا دانسته و يكي از اين مراحل و پله ها سلامتي جسم است كه بتوان از اين سلامتي در راه خدا بهره برد و به درجات معنوي خود افزود. پس وقت گذاشتن براي سلامتي جسمي امري مهم است كه اگر با نيت اينكه جسم سالمم را در راه طاعت خدا به كار بگيرم نه تنها بيهوده نيست، بلكه اجر و پاداش نيز بدنبال دارد. البته نبايد تمام وقت را براي ورزش صرف كرد و با برنامه ريزي، ساعاتي را به اين امر اختصاص دهيم.
پي نوشت ها:
1. عاملي، وسائل الشيعه، آل البيت1409، چ 1، ج 17، ص 76.
2. حاجي نوري، مستدرك اوسائل، آل البيت1408، چ 1، ج 13، ص 17.
3. همان.
موفق باشید.