دختری 22 ساله هستم حدود یک سال با پسری دوست شدم و قصد ازدواج داریم منتها به علت غلبه هوای نفس و وسوسه های شیطانی حدود 4 بار مرتکب عمل نزدیکی و روابط جنسی شدم و الان پشیمونم نه این که از دوست داشتن و عشقم دست کشیدم نه فقط میخوام راهنماییم کنید که این عمل را ترک کنم..

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
خواهر گرامي؛ بسيار خرسنديم كه با توجه به سن جواني و روحيات معنوي ويژه اين سنين تصميم به بازنگري در روابط خود گرفته ايد. خوشبختانه شما به اين حقيقت دست يافته كه رابطه نامشروع جز تكه تكه شدن روح و خستگي آن و اضطراب و نگراني و از دست رفتن ارزش هاي انساني نتيجه اي در بر نداشته است و اين حالت(آگاهي و فهم و پشيماني) حالت ارزشمندي است كه بايد قدر آن را بدانيد و خداوند بزرگ همان گونه كه نيكوكاران را دوست مي دارد، توبه كننده گان را نيز دوست دارد. خداوند نه تنها با دعوت به توبه و بازگشت، وعده فرموده است كه توبه بندگان خويش را مي پذيرد، بلكه آنها را جزء محبان خود قرار داده و فرموده: ان الله يحب التوابين.
مسلما تمام گناهان در روح و روان انسان تأثير دارند و موجب عقوبت در دنيا و آخرت مي شود. شما در نامه ميزان رابطه را مشخص نكرده ايد و اميدوار هستيم كه با توجه به ويژگي عزتمندي و حيا منظور شما از نزديكي، عمل زنا نباشد. زيرا نزديكي زنا با نامحرم هر چند قصد ازدواج در آينده هم داشته باشيد جزء گناهان كبيره محسوب مي شود. امام باقر(ع) در حديثي فرمود: «زنا شش اثر دارد: سه اثر در دنيا، سه اثر در آخرت. زنا در دنيا آبرو را مي‌برد، روزي را كم مي‌كند، و مرگ و نيستي را نزديك مي‌نمايد. آثار اُخروي زنا اين است كه غضب پروردگار، سختي حساب و دخول در آتش و هميشه در آن ماندن نصيب زناكار مي‌شود.»(1)
از نظر شرعي زنا در دنيا مجازات «حدّ» دارد. اگر زنا محصنه باشد، حكمش رجم (سنگسار) است، يعني اگر مردي كه زن دارد با زني زنا كند و يا زني كه شوهر دارد، با مردي زنا كند، بايد سنگسار شوند. اگر زنا محصنه نباشد حدّش صد تازيانه است، يعني اگر مرد زناكار زن نداشته باشد و يا زن زناكار شوهر نداشته باشد، حكمش اين است كه صد ضربه شلاق به آنان زده شود.(2)
از احكام اسلام در مورد زنا معلوم مي‌شود كه اين عمل زشت از نظر اسلام بسيار منفور است و موجب بي‌آبرويي در دنيا و آخرت مي‌گردد. بنابر اين اگر خداي نكرده كسي مرتكب زنا شود، لازم است فوراً توبه نمايد و به سوي خدا برگردد و با گريه و زاري از خداي مهربان، بخشايش خود را بخواهد، تا خداوند وي را مورد مغفرت و بخشش قرار دهد و در آخرت وي را به عذاب‌هاي وحشتناك و غير قابل تحمل گرفتار نفرمايد. در ادامه توجه شما را به نكاتي راجع ارتباط شما با خواستگارتان جلب مي كنيم.
روابط پيش از ازدواج، افزون بر مشكلاتي كه براي دختر و پسر ايجاد مي كند و سبب اختلال در نظام زندگي آنان مي شود، اشكالات جدي ديگري را نيز دارد:
1. خطرهايي را به ويژه براي دختر پديد مي آورد. با توجه به اين كه دو جوان، سرشار از عواطفند و در اوج غرايز جنسي قرار دارند (به گونه اي كه وقتي كنار هم قرار مي گيرند، فعل و انفعالات هورموني در وجودشان شكل مي گيرد و كشش فراواني در آن ها ايجاد مي شود)، احتمال بسياري وجود دارد كه به هم نزديك شوند و گوهر عفت دختر در معرض خطر قرار گيرد. دليل مخالفت قرآن، روايات و فقه اسلامي با اين گونه دوستي ها و روابط همين است. يعني جلوگيري از ايجاد زمينه آبروريزي ها، ارتباطات گناه آلود و در نتيجه لطمه به كانون ارزشمند خانواده.
2. موضع تهمت است؛ زيرا ديگران در صورت مشاهده دختر و پسر هر فكري ممكن است به ذهن آنها خطور كند.
3. در اين گونه ارتباطات، شناخت جدي امكان پذير نيست. زيرا دو طرف مراقب خود هستند و طبيعي است كه فهرستي از معايب خود را در اختيار ديگري قرار نمي دهند.
4. اگر اين دوستي و ارتباط به ازدواج بينجامد، با توجه به ويژگي غيرت در مرد، ممكن است سوالاتي در ذهن او شكل گيرد كه چرا همسرم پيش از محرميت با من رابطه برقرار كرد و نكند مشابه اين رابطه را با ديگران نيز داشته است و اعتمادش از وي سلب مي شود و هر قدر رابطه دوستي تنگاتنگ تر بوده باشد، ميزان اين سوالات و سلب اعتماد نيز افزون تر خواهد شد.
5. در صورتي كه اين دوستي ها به ازدواج منتهي نشود كه در موارد بسياري هم به دليل شرايط طرفين يا مخالفت خانواده چنين مي شود، آثار منفي بسياري به ويژه بر دختر خواهد داشت كه احساس سرخوردگي و شكست روحي، افسردگي، نفرت از جنس مخالف و ازدواج گريزي و در مورد دختران، از دست دادن خواستگاران، برخي از اين آثار است؛ پس توصيه مي شود براي دوري از اين مشكلات و پيامدهاي منفي، همسر آينده خود را در فرايند خواستگاري بشناسيد.
6. در پايان از شما و ايشان مي خواهيم كه با كنار گذاشتن توقعات و سخت گيري هاي بي مورد براي تشكيل يك زندگي مشترك و بدون گناه آماده شويد. تنها راه توبه از گناهان، اراده و عزم عملي بر ترك گناهان است.
پي نوشت ها:
1. آيةالله شهيد دستغيب، گناهان كبيره، ج 1، ص 185.
2. امام خميني، تحرير الوسيله، ج 2، ص 463.
موفق باشید.