با سلام!من در حضور كسي كه واقعا دلم رو شكسته بود قسم به قران خوردم كه ازش كينه اي ندارم و منظورم من هم بيشتر اين بود كه قصد انتقام گيري و يا نبخشيدن ندارم.ولي واقعا از ته قلبم ازش ناراحتم.و آسيب هايي كه از لحاظ روحي كه منجر به آسيبهاي جسمي هم شده رو نميتونم فراموش كنم.و جزئي از بدترين خاطرات زندگيم بوده. در حالي كه اصلا دوست ندارم بلايي سرش بياد. آيا با وجود داشتن اينجور احساسات قسم من دروغ بوده و بايد چيكار كنم. و اصلا با كسي كه به آدم آسيب زده بايد چطوري رفتار كرد؟؟؟چون بعضي اوقات اگه خوب رفتار كني طرف مقابل فكر ميكنه كه همه كارهاش درست بوده و به اين جور رفتارها ادامه بده!!! باتشكر
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
ابتدا بايد بدانيد كه به لحاظ شرعي قسم، چند شرط دارد:
1ـ كسي كه قسم ميخورد بايد بالغ و عاقل باشد.
2 ـ كاري را كه قسم ميخورد انجام دهد، بايد حرام و مكروه نباشد و كاري را كه قسم ميخورد ترك كند، بايد واجب و مستحب نباشد.
3 ـ به يكي از اسامي خداوند عالم قسم بخورد كه به غير ذات مقدس او گفته نميشود مانند: خدا، الله و....
4 ـ قسم را به زبان بياورد و اگر بنويسد يا در قلبش آن را قصد كند صحيح نيست.
5 ـ عمل كردن به قسم براي او ممكن باشد. (1)
اگر با اين شرايط ، شما قسم ياد كرده ايد در قبال آن مسئوليد. اما بدانيد كه ناراحتي شما از ايشان تا هنگامي كه به كار هاي خلاف منجر نشود امري عادي است. ولي شما اگر مي خواهيد كه خود و نفس خود را تربيت كنيد و به نفس اماره اجازه اين را ندهيد كه شما را دچار درد سر كند بايد در همين حد نيز از دوستتان كينه اي نداشته باشيد و سعي كنيد او را از صميم دل ببخشيد.
راهكارهايي نيز در روايات و كلام بزرگان ما براي درمان كينه توزي آمده كه ياداوري مي كنيم:
1. تفكر در اينكه كينه و عداوت، در دنيا ثمره اي جز اندوه و غم و ألم ندارد. آتشي است كه به غير از دود كدورت از آن بر نمي خيزد. و در آخرت، انسان را به عذاب اليم دچار ميكند. شخص توجه داشته باشد كه كينه علاوه بر اينكه خود گناهي بزرگ است موجب گناهان ديگري نيز ميشود مثل حسادت، سرزنش و توبيخ كردن افراد، غيبت و تهمت، خيانت و تحقير آزردن و... كه همه موجب ضررهاي فراوان دينوي و اخروي ميشوند.
2. انسان سعي كند كه با آن شخص كه عداوت و كينه دارد رفتار دوستانه و گفتار مشفقانه به عمل آورد. در قضاي حوائج او دو چندان تلاش نمايد. در مجامع و محافل، نيكي هاي او را اظهار نمايد. اين كار را پيوسته انجام دهد تا نفساش رام شود و آثار عداوت از دل او برطرف شود.(2)
3. و ديگر اينكه در فضيلت عفو و گذشت، تفكر نمايد. رسول اكرم(ص)فرمود: «ببخشيد، كه بخشش جز عزّت بر بنده نميافزايد، پس همديگر را ببخشيد تا خدا عزتتان دهد.»(3)
پي نوشت ها:
1. توضيح المسائل دوازده مرجع، نشر انقلاب 1380، ج 2، ص 2671.
2 . نراقي، احمد، معراج السعادة، دارالكتب1364، چ 2، ص201.
3 . عبدالله شبر، اخلاق شبرّ، ناشر هجرت، چاپ دوم، 1377، ص253-254.
موفق باشید.