زیارت ضریح امام

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
چنان كه خود به درستي بيان فرموديد استقبالي كه از ضريح امام حسين (ع) در اين روزها شد چيزي نبود جز همان اظهار ارادت و محبت به آن حضرت كه در نتيجه شدت اين شوق، همه امور منتسب به آن بزرگوار از نوعي احترام و تقدس برخوردار مي شود و اين امر نه عقلا و نه شرعا منع و مشكلي ندارد؛ به تعبير بهتر اين قبيل اعمال همه و همه، مصاديق يك دستور مهم ديني هستند و آن تعظيم نشان هاي خداوند؛ چنان كه خداوند در قران مي فرمايد:
« وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ؛ هر كس شعائر الهي را بزرگ دارد، در حقيقت آن از پاكي دل هاست. »(1) شعائر جمع شعيره به معناي علامت و نشانه است و منظور از آن در آيه شريفه علامت هايي است كه خداوند نصب فرموده تا نشانه هايي براي فرمانبرداري الهي باشند. (2) بديهي است كه شخص انبياء و ائمه و مزار اين بزرگواران و مكان هاي عبادت و بندگي خدا و اموري از اين دست مي توانند مصاديق نشان هاي خداوند باشند كه تعظيم و تكريم آن ها نشانه تقواي دل دانسته شده است.
در واقع تكريم و احترام به امور منتسب به امامان چيزي نيست جز همان احترام و تعظيم خود اين بزرگواران و به علاوه هر آنچه به ايشان منسوب باشد، حتي ضريحي كه هنوز در كنار قبر مطهر آن بزرگواران قرار نگرفته حرمت و جايگاه خود را دارد، همانند حيواني كه براي ذبح و به جهت قرباني در منا جدا مي شود حرمت جداگانه اي نسبت به ساير حيوانات پيدا مي كند.
اين امر حتي در امور متداول اجتماعي و در عرف فرهنگ هاي گوناگون هم مشاهده مي شود كه به جهت اهميت برخي وقايع و حوادث حتي مدت ها پيش از وقوع آن، جزئيات مرتبط با آن مساله را مورد توجه قرار مي دهند، مثلا ماه ها قبل از شروع يك مسابقه جهاني از نماد ويژه مسابقات يا لوازم ورزشي مرتبط با آن پرده برداري مي كنند يا مشعل المپيك كه ماه ها قبل از شروع مسابقات در كشورهاي مختلف به حركت در مي آيد مورد استقبال و توجه افراد كشورهاي گوناگون قرار مي گيرد.
البته اين مثال ها در خصوص اموري است كه به هيچ وجه نمي تواند با تكريم و احترام يك ولي الله و انجام يك وظيفه ديني كه برخاسته از شور و عشق قلبي است مقايسه شود، اما براي حل برخي توهمات و ترديدها مناسب و قبال تامل است تا نشان دهد كه حتي از نگاه عرفي، تنها مشعل قابل حمل المپيك بعد از روشن كردن مشعل اصلي و بعد از اتمام مسابقات با ارزش و مورد توجه نيست. بلكه ماه ها قبل از رخداد اين واقعه به آن توجه مي شود ؛ به همين نسبت ضريح يا پرچم يا هر امر منتسب به بارگاه يك امام معصوم حتي قبل از نصب در آن بارگاه از اهميت و تقدس و جايگاه خاص خود بهره مند مي شود و تعظيم و تكريم آن با توجه به اين هدف عميق و دقيق هيچ مشكلي ندارد.
در اين زمينه، بخصوص در مورد ماهيت متبرك بودن اين ضريح پاسخ حجت‌الاسلام وحيد واحدجوان، مدرس دانشگاه تهران كه در خبرگزاري فارس نيز منتشر شده، قابل استفاده است. (3)
اما در مورد صحيح بودن اين رفتارها درزمان كنوني بايد گفت اصولا اختلاف موجود بين شيعه و سني نبوده بلكه بين اقليت وهابي با توده مسلمانان است و نبايد به خاطر باور غلط و نادرست اين اقليت از يك عقيده صحيح و درست عقب نشيني كرد .
هرچند ضرورت تبيين دقيق مساله و روشنگري در مورد يك رفتار - كه مي تواند منشا سوال و ابهام باشد - در جاي خود كاملا پذيرفتني است و بايد از هر گونه سوء رفتار كه مي تواند منشا شبهه و وهن دين و مذهب گردد خودداري ورزيد.
پي نوشت ها:
1. حج (22)، آيه 32.
2. سيد محمد حسين طباطبائي، الميزان، قم، جامعه مدرسين، 1374هـ.ش، ج 17، ص 409.
3. http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910919001512

موفق باشید.