سوال قرانی

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
جمله :«وَ الَّذينَ هُمْ لِلزَّكاةِ فاعِلُونَ » (1) جمله اسميه است و جمله «وَ آتَوُا الزَّكاةَ » (2) يا «وَ آتَى الزَّكاة» (3) و امثال آن جمله فعليه اند و در ادبيات عرب و علم بلاغت آمده كه جمله اسميه دلالت و تأكيد بر دوام و استمرار دارد. (4) بنابراين عبارت اول كه در ابتداي سوره مؤمنون و در توصيف مؤمنان حقيقي آمده دلالت بر اين دارد كه مؤمنان حقيقي در امر زكات و واجبات مالي ثابت قدم هستند و اين عمل جزء خلق و خوي آنان شده است. البته اين بدين معنا نيست كه اگر عملي به صورت جمله فعليه به افرادي نسبت داده شد بدين معناست كه حتما آنها ثبات و دوام ندارند بلكه ممكن است ساير قراين و الفاظ در اين جمله آورده شود كه دلالت بر استمرار از آنها كشف شود.
پي نوشت ها:
1. مؤمنون(23) آيه 4.
2. بقره(2) آيه 277.
3. توبه (9) آيه 18.
4. علت دلالت جمله اسميه بر ثبات و استمرار در كتب بلاغي اين ذكر شده كه در جمله اسميه دو مرتبه حكم به مضمون جمله صورت مي گيرد. يك بار با اسناد خبر به لفظ مبتدا و بار ديگر با اسناد خبر و توابع آن به ضمير مبتدا كه در خبر يا توابع خبر مستتر است.(ر.ك: حبنكة ميداني، عبد الرحمن حسن، البلاغة العربية أسسها وعلومها وفنونها، دمشق، دارالقلم، 1416ق، ج1، ص 272)
موفق باشید.