گفته اند در اول و وسط و آخرماه قمری جماع مکروهست.میخواستم تعیین کنید که وسط ماه و آخر ماه یک شب است یا چند شب و دقیقا شب چندم ماه است ، چون بعضی افراد میگویند شبهای 13و14و15 وسط و از شب 27 آخر ماه محسوب میشود.آیا این صحیح است.
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسشگر گرامي! طبق بعضى از روايات، مجامعت و نزديكى با همسران در ايام و ساعاتى مكروه و نامناسب است و اين روايات در كتابهاى معتبره (حديثى و فقهى) شيعه موجود و در آنها حكمت و فلسفه اين دستورات تا حدودى تشريح شده است.(1)
1- جماع در شب و روزى كه ماه و خورشيد گرفته است.
2- هنگام غروب خورشيد.
3- هنگام طلوع فجر تا طلوع آفتاب.
4- شب اول ماه غير از ماه رمضان.
5- در شب آخر ماه.
6- جماع بعد از احتلام در خواب.
7- جماع در جايى كه كودكى باشد كه به آنها نگاه كند يا سر و صداى آنها را بشنود، هر چند چيزى متوجه نشود.
8- نگاه كردن به فرج هنگام جماع.
9- جماع به صورت عريان.
10- جماع در زير آسمان.
11- جماع رو به قبله و پشت به قبله.
12- هنگامى كه شكم پر است.
- در اينجا بهتر است به حكمت و علت دو مورد از مطالب بالا اشارهاى شود:
ابوسعيد خدرى نقل مىكند كه پيامبر(ص) ضمن سفارش به حضرت على (ع) گفت: «يا على با همسرت اول، وسط و آخر ماه مجامعت نكن، چون باعث جنون، جذام و نقص عضو و نقص عقل همسر و فرزندش مىشود». اعتبار اين روايات اگر تماماً ثابت نشده باشد، در عين حال پارهاى از آنها از اعتبار و وثاقت كافى برخوردار و توجه به آنها لازم است. نكته ديگر آن كه بيان چنين فلسفههايى، به معناى آن نيست كه حتماً چنين خواهد شد، بلكه به معناى آن است كه چنين اقتضايى دارد و در صورت وجود ديگر عوامل، تأثير مىكند، ليكن در مواردى نيز ممكن است به سبب فقدان پارهاى از شرايط، نتيجه ديگرى به دست آيد. ناگفته نماند اكنون برخى پژوهشگران به اين نتيجه رسيدهاند همانگونه كه تفاوت شبهاى مهتابى و غيرمهتابى در جزر و مد دريا مؤثر است، بر وضعيت بدن انسان و مسائل خاص همبسترى نيز مؤثر مىباشد.
- مقصود از اول و وسط و آخر ماه:
امام صادق (ع) مي فرمايد: «در اول ماه و ميان ماه و آخر ماه جماع مكن كه باعث سقط فرزند (جنين) مي شود و اگر فرزندى متولد شود ممكن است ديوانه باشد يا صرع داشته باشد.»(2)
لازم است بدانيد: مقصود از ماه، ماههاي قمري است و نزديكي فقط روز اول و وسط ماه و آخر ماه قمري كه يك روز است، كراهت داد و به بيش از آن اطلاق نمي شود.
پي نوشت ها:
1. ر.ك: وسائلالشيعه، ج 14، ابواب مقدمات نكاح؛ بحارالانوار، ج 103، ص 281؛ جواهرالكلام، ج 29، ص 54.
2. مجلسي، محمد باقر، حلية المتقين، باب چهارم در بيان فضيلت تزويج و آداب آن، فصل چهارم.
موفق باشید.