مرگ مادرم

پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباطتان با این مرکز
انا لله و انا اليه راجعون؛
همه از خداييم و به سوي او باز مي گرديم.
بسیار متأثر و ناراحت شدیم. مصيبت وارده را بر شما و خانوادة محترم تان تسليت مي گوييم. از خداوند منان طلب صبر و شكيبايي براي شما و علو درجه برای مادرتان داريم.
هرکه در این بزم مقرب تر است جام بلا بیش ترش می دهند.
می خواستم کمی دلداری تان بدهم تا آرامش خود را به دست آورید اما چون در پایان نامۀ قبلی مقداری برای تان نوشته بودم، صرف نظر کردم و شما را به آن ارجاع می دهم .
با اوصافی که بیان نمودید، ان شاءالله مادرتان در جوار رحمت الهی مورد شفاعت امام رضا علیه السلام قرار گرفت:
رسول خدا فرمود: سَتُدْفَنُ بَضْعَةٌ مِنِّي بِأَرْضِ خُرَاسَانَ مَا زَارَهَا مَكْرُوبٌ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ وَ لَا مُذْنِبٌ إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ ذُنُوبَه‏؛
پاره تن من در زمين خراسان دفن می شود. هيچ محزون و گناهكارى او را زيارت نكند. مگر آن كه خدا حزن او را برطرف كند و گناهانش را بيامرزد».(1)
در مورد پدرتان هم دعا کنید. از خدا طول عمر برایش بخواهید.گریه خوب است ،باعث آرامش انسان است، خدا کمک تان کند!
خداوند متعال در قرآن كريم مى‏فرمايد:
«وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرين؛
قطعاً همه شما را با ترس، گرسنگى، كاهش در مال ها و جان ها و ميوه‏ها، آزمايش مى‏كنيم . بشارت و مژده بده به استقامت‏كنندگان»(2).
يعنى بلاها و گرفتاري ها براى كسانى كه مقاومت مى‏كنند و ايستادگى نشان مى‏دهند، سودمند است. اثرات نيكى در آنان به وجود مى‏آورد.در چنين وضعى بايد به آنان مژده داد.
استاد شهيد مطهرى می فرماید:خدا براى تربيت و پرورش جان انسان ها دو برنامه تشريعى و تكوينى دارد. در هر برنامه، شدائد و سختي ها را گنجانيده است. در برنامه تشريعى، عبادات را فرض كرده و در برنامه تكوينى، مصائب را در سر راه بشر قرار داده است. روزه، حج، جهاد، انفاق، نماز، شدائدى است كه با تكليف ايجاد گرديده و صبر و استقامت در انجام آن ها موجب تكميل نفوس و پرورش استعدادهاى عالى انسانى است. گرسنگى، ترس، تلفات مالى و جانى،(مریضی) شدائدى است كه در آفرینش پديد آورده است و به طور قهرى انسان را در بر مى‏گيرد.
بلا براى اوليا از اين رو است كه وقتى خدا نسبت به بنده‏اى لطف مخصوصى دارد، او را گرفتار سختي ها مى‏كند. جمله معروف "البلاء للولاء"(بلا برای دوستان است) بیانگر همين اصل است.(3)
در حديثى از امام باقر علیه السلام آمده است:
«إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَيَتَعَاهَدُ الْمُؤْمِنَ بِالْبَلَاءِ كَمَا يَتَعَاهَدُ الرَّجُلُ أَهْلَهُ بِالْهَدِيَّةِ مِنَ الْغَيْبَة؛
خداى عز و جل مؤمن را با بلا دلجوئى مي كند، چنان كه مرد با هديه‏اى كه از سفر براى خانواده‏اش مي برد، از آن ها دلجوئى مي كند».(4)
در حديث ديگر از حضرت امام صادق علیه السلام آمده است:
«إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلَاءِ غَتّاً؛خدا زمانى كه بنده‏اى را دوست بدارد، او را در درياى شدائد غوطه‏ور مى‏سازد».(5)
يعنى همچون مربّى شنا كه شاگرد تازه كار خود را وارد آب مى‏كند تا تلاش كند و دست و پا بزند و در نتيجه ورزيده شود و شناگرى را ياد بگيرد؛ خدا هم بندگانى را كه‏ دوست مى‏دارد و مى‏خواهد به كمال برساند، در بلاها غوطه‏ور مى‏سازد. انسان اگر يك عمر درباره شنا كتاب بخواند، تا در آب نرود ،شناگر نمى‏شود؛ زمانى شناگرى را مى‏آموزد كه عملًا در آب قرار گيرد . مبارزه با غرق شدن را تمرين كند. احياناً خود را با خطر غرق شدن در صورت دير جنبيدن مواجه ببيند. انسان بايد در دنيا شدائد ببيند تا خروج از شدائد را ياد بگيرد، بايد سختي ها ببيند تا پخته و كامل گردد.
پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به خانه يكى از مسلمانان دعوت شد؛ وقتى وارد منزل او شدند ،مرغى را ديد كه در بالاى ديوار تخم كرد و تخم مرغ افتاد و نشكست. رسول اكرم در شگفت شد. صاحب خانه گفت: آيا تعجّب کردی؟ قسم به خدايى كه تو را به پيامبرى برانگيخته! به من هرگز آسيبى نرسيده است. رسول اكرم برخاست و از خانه آن مرد رفت،فرمود: كسى كه هرگز مصيبتى نبيند، مورد لطف خدا نيست.(6)
از حضرت صادق علیه السلام روايت شده كه:َ إِنَّ أَشَدَّ النَّاسِ بَلَاءً الْأَنْبِيَاءُ ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَل‏؛سخت ترين مردم در بلا انبيا هستند؛ در درجه بعد كسانى كه از حيث فضيلت بعد از ايشان قرار دارند، سپس هر كس كه با فضيلت‏تر است، به ترتيب از بالا به پايين.»(7)
در كتب حديث، بابى اختصاص يافته است به شدّت ابتلای امير المؤمنين عليه السلام و امامان.
بلا براى دوستان خدا لطفى است كه سيماى قهر دارد، چنان كه نعمت ها و عافيت ها براى گمراهان و كسانى كه مورد بى‏مهرى پروردگار قرار مى‏گيرند، ممكن است عذاب هايى باشند. اما به صورت نعمت، و قهرهايى به قيافه لطف.
در برخى از دعاها آمده است:
«الّلهمّ انّى اسئلك صبر الشّاكرين لك؛خدايا! از تو مى‏خواهم كه صبر سپاسگزاران را به من عنايت كنى.»(8)
صبر سپاسگزاران، صبر تلخ نيست. صبر، همچون شهد، شيرين است. آنان كه مى‏دانند بلاها تربيت كننده روان آدمى است، نه تنها در برابر آن ها خشنودى دارند و با آغوش باز به استقبال آن ها مى‏روند، بلكه احيانا خود را در چنگ بلا مى‏اندازند و براى خود حادثه مى‏آفرينند؛ آنان دريا و گرداب ايجاد مى‏كنند تا در آن شنا كنند وخود را ورزيده سازند.
مولوى مى‏گويد:
چون صفا بيند، بلا شيرين شود خوش شود دارو چو صحّت بين شود
برد بيند خويش را در عين مات پس بگويد اقتلونى يا ثقات‏
از اين نكته نبايد غفلت ورزيد كه مصائب، وقتى نعمت هستند كه انسان از آن ها بهره‏بردارى كند. با صبر و استقامت و مواجهه با دشواري هايى كه مصائب توليد مى‏كنند ،روح خود را كمال بخشد. اما اگر انسان در برابر سختي ها فرار را انتخاب كند و ناله و شكوه سر دهد، بلا براى او واقعا بلاست.

امیدواریم با برخورد صحیح با گرفتاری ها و مصائب از امتحان الهی سربلند بیرون بیائید،زیرا دنیا گذراست. با گذشت ایام همه چیز به فراموشی سپرده خواهد شد. باید فکری برای عاقبت و آخرت خود نمائیم که روزی سایۀ مرگ بر سر ما نیز خواهد افتاد.

پی نوشت ها:
1.شیخ صدوق، عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏2، ص 258،نشر جهان‏،تهران‏، 1378 ق.‏
2.بقره(2): 155.
3.شهيدمطهرى،مجموعه‏آثار، ج‏1، ص 178، انتشارات صدرا، تهران، 1378ش.
4.شیخ کلینی، اصول کافی، ج‏2، ص 255،الاسلامیه،تهران،1365ش
5.همان،ص253.
6.شهيدمطهرى،مجموعه‏آثار، ج‏1، ص 179، انتشارات صدرا، تهران، 1378ش؛بحار الانوار، ج 15، جزء اول ص 56، چاپ كمپانى‏
7.شیخ کلینی، اصول کافی، ج‏2، ص 252،الاسلامیه،تهران،1365ش.
8.علامه مجلسی،بحارالانوار،ج 95، ص390، اسلاميه‏، تهران‏،