عادت ماهانه

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مركز
در این باره روایتی نه به طور گسترده ،بلکه به گونه بسیار محدود و فقط در دو یا سه کتاب از امام باقر سلام الله علیه نقل شده است.
حضرت فرمود:
حيض نجاست و پليدى است كه حقّ تعالى در زنان قرار داده، سپس فرمود:
در زمان حضرت نوح عليه السّلام زنان در هر سال يك بار حيض مى‏ديدند تا اين كه جماعتى از زنان كه تعدادشان هفتصد نفر بود، از حجاب بيرون آمدند . رها و آزاد گشته، لباس هاى سرخ پوشيده و خود را زينت كرده و معطّر کردند . سپس در شهرها پراكنده شدند، با مردان همنشين شده و در اعياد با آن ها همراه بوده و در صفوف آن ها در آمده و كاملا با مردان آميزش نمودند. در چنين وقتى حقّ تعالى آن ها را به ديدن حيض در هر ماه مبتلا ساخت، خون حيض اين زنان از آن ها جارى گشت .بنابر این،مجبور شدند كه از بين مردان خارج شوند، همان طورى كه بیان شد، ايشان در هر ماه يك بار حيض مى‏ديدند.
حضرت در ادامه فرمود: خداوند ايشان را مشغول به حيض و كثرت شهوت شان فرمود . ساير زنان كه عمل ايشان را انجام نداده بودند، در هر سال يك بار حيض مى‏شدند.
پسران آن زنان كه در هر ماه حائض مى‏شدند ،با دختران اين زنان كه سالى يك مرتبه به آن مبتلا مى‏گرديدند ،ازدواج نموده و بدين ترتيب بين طائفه امتزاج(اختلاط) برقرار گرديد . دخترانى كه از اين وصلت و ازدواج متولّد شدند، جملگى در هر ماه يك بار حيض مى‏ديدند .بارى فرزندان زنانى كه در هر ماه يك بار حيض مى‏شدند، زياد گرديدند . جهتش آن بود كه حيض آن ها مستقيم و متعادل بود . در مقابل زنانى كه در هر سال يك بار حائض مى‏شدند، چون مبتلا به فساد خون بودند ،فرزندان شان كم بود. از اين رو نسل آن زنان زياد و نسل اين ها اندك گرديد.(1)
البته جدای از این که حدیث از چه درجه اعتباری برخور دار است و یا چه مقدار مورد توجه علما قرار گرفته است، این توجیه را می توان بیان کرد که در زمان نوح پیامبر صلوات الله علیه مدت طولانی از آغاز پیدایش بشر نگذشته بود . بروز چنین عملی از جمعیت زیادی از زنان موجب ناخشنودی خدای متعال شده ؛ ارمغان آن، ارثی پر مشقت و ماندگار برای تقریبا همه زنان عالم شد. با این حال نمی توان به طور قطع و حتم به این موضوع پرداخت . اگر هم روایت واقعا به معصوم سلام الله علیه منسوب باشد، باید دید تفسیرش چیست.
در هر صورت، وجود این گونه روایات با اما و اگر های فراوانی روبرو است . به همین خاطر از توجه و نظر خارج می شود و نمی توان برای آن اعتبار موجهی قایل شد.
عادت ماهیانه زنان که خون حیض علت آن است، از ابتدای خلقت زن بوده ؛ ناشی از نوع تکوین و خلقت آن ها و مستند به حکمت الهی و در اصل برای زن موجب منفعت و دفع ضرر است.
در آیین و سنت های جاهلیت زن حائض را نجس دانسته و او را تنها می‌گذاشتند . از غذا خوردن و هم نشینی با او پرهیز می‌کردند. قرآن برای برداشتن این بینش جاهلی با توضیح این که حیض یک دوران خاص کسالت برای زن بوده‌، مراعات حال زن را در این حال از حیث کار سنگین‌، آمیزش و امور دیگر بیان کرده و مطرود نمودن او را مردود دانسته است‌.
بسیاری از امور رنج آور بوده‌؛ اما ثمر و فایده‌ای بر آن مترتب است که ارزش تحمل را دارد. این امر یک تغییر طبیعی در بدن می‌باشد که تخمک را ایجاد کرده ، آمادگی پذیرش برای قبول نطفه و در نتیجه بقای نسل بشر و تازگی برای بدن زن را به همراه دارد که مفید است‌.
به طور کلی‌، هر امری از راه علل و اسباب خاص خود ایجاد می‌شود . وجود این مسئله هم در زن، از این قاعده خارج نیست. افزون بر این‌، در برابر تحمل سختی‌هایی که زن در مدت عادت ماهیانه تحمل می کند،خدای متعال اجر و پاداش قرار داده است.
پی نوشت:
1. ذهنی تهرانی ،ترجمه علل الشرایع شیخ صدوق،انتشارات مؤمنين،‏ ج‏1، ص، 917 . روایت در کتاب من لایحضره الفقیه شیخ صدوق، جلد اول، ص 89 نقل شده است.